Μάτια περιπαικτικά βλέμματα ρίχνουν
και την οδό που θα οδεύσω τη νύχτα, μου δείχνουν,
δρόμος σταχτής που'ναι τα βιολετί του μέλη
τόπος συνάντησης τ'αστέρια π΄ανατέλλει.
Αχ άστρο του κακού. Άστρο της συμφοράς!
θαρραλέα νιότη που δεν ξαναγυρνάς,
ούτε η φρόνηση των γειρατειών αναγνωρίζει
τα μάτια που τον περιπαίζουνε καθώς βαδίζει.
James August Joyce
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου