Αδελφέ Πόντιε (και μή): Οι ξένοι μετανάστες στήν Ελλάδα τού 2009, είναι κάτι σάν τούς πρόσφυγες προγόνους μας στήν Ελλάδα τού 1924. Κάτι σάν τούς Πόντιους (καί τούς υπόλοιπους Ελληνες) μετανάστες τής Γερμανίας, τής Σουηδίας καί της Αυστραλίας τό 1960. Εχουν δικαίωμα νά ζήσουν καί να εργαστούν μέ αξιοπρέπεια. Ας μήν τούς φοβόμαστε, Μήν τούς δαιμονοποιούμε Μήν τούς εκμεταλλευόμαστε Ας τούς συμπαρασταθούμε. Ας σταθούμε πρωτοπόροι στό αγκάλιασμά τους. Δέν είναι άνθρωποι β΄κατηγορίας " Ό σύ μίσησες, εταίρω μή ποιήσεις".
Κυριακή, Ιανουαρίου 11, 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Ευχαριστώ. Συμπλήρωσα καί εγώ τό "καί μή" .
εγώ πρέπει να πώ ευχαριστώ!
Δυστυχώς αυτά ισχύουν μόνο "στας γραφάς"...δυστυχώς
όταν ήρθαν οι δικοί μας από τον Πόντο,αποδεκατισμένοι,άρρωστοι,πεινασμένοι και πάνω από 'ολα τρομαγμένοι από το κακό που τους βρήκε, τους στοίβαξαν και τους πέταξαν στα βαλτοτόπια της Καλαμαριάς. Ότι δεν πρόλαβε να τους πάρει ο Κεμάλ το αποτέλειωσε η φυματίωση.Πάνε σήμερα να πάρεις σπίτι στην Καλαμαριά. Εκείνα τα βαλτοτόπια τα κάναμε να αξίζουν χρυσάφι. Τον πρόσφυγα ένα θα του δώσεις δέκα θα αποδώσει, γιατί έμαθε στο πετσί του από πρώτο χέρι τι θα πει ανάγκη. Όταν δεν τον γκετοποιείς του δίνεις χώρο να δράσει και να προσφέρει και κανεις δε βγαίνει χαμένος. Από ανθρωπιστική δε άποψη, είναι το αυτονόητο να καλοδεχτείς τον άμοιρο και τον κατατρεγμένο. Τουλάχιστον εμείς οι Πόντιοι πάσντα είχαμε τα σπίτια και τις καρδιές μας ανοιχτές. Μακάρι να μη μας χάλασε η αστικοποίηση και η καλοπέραση...
Δημοσίευση σχολίου