ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ.....

ΕΜΕΙΝΑ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΦΩΤΙΑΔΗ…ΕΙΠΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ…ΣΚΟΠΙΜΗ Η ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΗ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ…ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ….ΔΙΑΡΚΕΙΣ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ…..

ΕΨΑΞΑ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΚΑΙ ΒΡΗΚΑ ΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΕ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΕΧΘΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΡΥΠΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ…ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΩΝ ΟΠΩΣ ΚΑΙ Η ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕ Η ΠΙΣΤΗ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΙ ΡΟΛΟ ΕΠΑΙΖΕ, ΜΕ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ ΑΤΥΧΗΣ ΚΑΙ ΑΣΤΟΧΗ….ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ…

Οι κρυφοί αγώνες των Κρυπτοχριστιανων.

Οι Κρυπτοχριστιανοι του Πόντου μηχανεύονταν χίλιους τρόπους, για να μπορέσουν να θάψουν τους νεκρούς τους σύμφωνα με το τυπικό της χριστιανικής λατρείας. Υπήρχαν πολλοί μοναχοί ντυμένοι δερβίσηδες, που ταξίδευαν από χωριό σε χωριό, για να εξυπηρετούν κρυφά τις θρησκευτικές ανάγκες των Κρυπτοχριστιανων. Ένα τέτοιο περιστατικό μας περιγράφει ο μεγάλος ρώσος γεωλόγος και γεωγράφος Τσίχατσεφ, ο οποίος επισκέφτηκε αρκετές φορές για τις έρευνες του τον Πόντο. Το πρωτοδημοσίευσε το 1858 στην εφημερίδα "Nord" των Βρυξελλών και ένα χρόνο αργότερα στο γερμανικό λογοτεχνικό περιοδικό "Magazin fur die Literatur des Auslandes". Διαβάζω ένα απόσπασμα:

" Οι κάτοικοι στα πρωτόγονα χωριά της Κερασούντος, Τρίπολης και Αργυρούπολης παρουσιάζουν ένα περίεργο φαινόμενο. Η εθνικότητα των κατοίκων είναι μεικτή. Αυτοί φανερά ανήκουν στο Ισλάμ. Σε δημόσια μέρη μιλούν τουρκικά. Κρυφά, όμως λατρεύουν την τελετή της ανατολικής ελληνικής Εκκλησίας.

Στο σπίτι μιλούν ελληνικά και ο καθένας εχει δυο ονόματα. Ετσι, αν κάποιος απ' αυτούς παρουσιάζεται με ένα άσπρο ή πρασινο τουρμπάνι και ονομάζεται Μεχμέτ ή Σελίμ, το βράδυ στο καλυβόσπιτο του ή σε κρυφές σπηλιές, αυτός ενώνεται με τους ομοθρήσκους του για να ιερουργήσει κρυφά την τελετή της χριστιανικής θρησκείας κάτω από την καθοδήγηση του παπα. Εδώ οι άνθρωποι μιλούν ελληνικά και ονομάζονται Πέτρος, Γεώργιος ή Συμεών...

Τον καιρό της παραμονής μου στην Κερασουντα, μ'επισκεφτηκε ο Μουσουλμάνος Σουλεϊμάν. Εάν αυτός δεν επέμενε τοσο πολύ να μου μιλήσει, εγω θα αρνιόμουν να τον δεχτώ, γιατί δεν είχα ουτε καιρό ουτε διάθεση να λογομαχώ μ'ένα Μουσουλμάνο πανω σε θέματα του κορανίου. Όταν όμως ο ψευτοϊερωμενος Μουσουλμάνος Σουλεϊμάν με πληροφόρησε ότι συγχρόνως είναι και Έλληνας ιερέας με το όνομα Παρθένιος η έκπληξη μου ήταν μεγάλη. Ακριβώς γι'αυτό είχε αποφασίσει να μ'ενοχλησει.

Αυτός με παρακάλεσε σαν χριστιανός να τον βοηθήσω να βγει από μια τρομερά δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται:

«Τη βοήθεια τη χρειάζομαι εγω, μου ειπε ο γέρος, και ένα χοντρό δάκρυ κύλησε στα άσπρα μακριά και μεταξωτά γένια του. Εμένα δε μου έμεινε πολύς καιρός να ζήσω και μπορώ να συνεχίσω κρυφά να υπηρετώ τον δικό μου θεό, ετσι όπως τον υπηρετώ σχεδόν 70 χρονια. Έχω όμως μια κόρη την οποία μπροστά στον κοσμο την φωνάζω Φατμέ, όμως όταν είμαστε οι δυο μας, τη σφίγγω στο στήθος μου , την χαϊδεύω και τρυφερά προφέρω το όνομα της Σοφία. Εγω πρέπει να γλιτώσω αυτό το αγνό πλάσμα. Ήρθε ο καιρός να παντρευτεί και δεν μπορώ πολύ καιρό ακόμη να αρνούμαι να τη δώσω στους Μουσουλμάνους, που άκουσαν πολλά για την ομορφιά της. Μεταξυ τους υπάρχουν και παντοδύναμοι Μουσουλμανοι. Εγω νιώθω ότι δεν θα επιζήσω εκεινη την μέρα, όταν ο Τούρκος που θα την παντρευτεί θα κλείσει τον άγγελο μου στο χαρέμι. Σας παρακαλώ να βοηθήσετε την καημένη μου Σοφία κι έναν συγγενή συνοδό της, κι αυτός χριστιανός, να περάσουν στην Κριμαία, στην Τιφλίδα ή σε κάποια άλλη χριστιανική χώρα. Θα του δώσω λεφτά, για να εξασφαλίσει την υπαρξη της κόρης μου και θα αφιερώσω την υπόλοιπη ζωή μου στις προσευχές παρακαλώντας το θεό να ανταμείψει την καλοσύνη σας.

Τα λόγια το γέρου με συγκίνησαν βαθιά, γραφει ο Τσιχατσεφ, κι εγω βιάστηκα να κάνω ότι μπορώ κι ότι μου επέτρεπε η θέση μου για την κόρη του ιερέα παρθενίου".