Τα τελευταία χρόνια έγιναν πολλές συζητήσεις σχετικά με τη δύναμη της προσευχής.
Ο μακαρίτης δρ. Τζώρτζ Ουάσινγκτον Κάρβερ είπε: «Το δυστύχημα είναι ότι ο κόσμος δεν ξέρει, πως να προσεύχεται. Οι προσευχές των ανθρώπων δεν φθάνουν πιο ψηλά από το ταβάνι».
Σχετικά με την προσευχή ένας ψυχολόγος έχει πει: «Το ζήτημα είναι, ότι οι περισσότερες προσευχές δεν είναι τίμιες ούτε προς τον Θεό ούτε προς εαυτό μας. Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που προσεύχονται φιλοξενώντας ακόμα την κακία μέσα στην καρδιά τους. Η απληστία, η μνησικακία, ο φθόνος, η ζήλια και η ακολασία εξαφανίζουν τη δύναμη, που οι προσευχές θα είχαν, αν στις καρδιές εκείνων πού προσεύχονται υπήρχε αληθινή αγάπη για τον Θεό και για τον Πλησίον».
Τι είναι η προσευχή;
Στο λεξικό ή προσευχή ορίζεται σαν «αίτησης». Γενικά οι άνθρωποι πιστεύουν, ότι δεν χρειάζεται να προσεύχονται, όταν δεν έχουν να ζητήσουν ένα συγκεκριμένο πράγμα.
Χωρίς αμφιβολία, αυτός είναι ένας από τους σκοπούς της προσευχής, όχι όμως ο πρώτος. Ο Ντοστογιέφσκυ έγραφε στο μυθιστόρημά του «οι αδελφοί Καραμάζωφ», ότι ή προσευχή είναι μια εκπαίδευση.
Ο ποιητής Σάμουελ Κόλεριτζ έγραφε κάποτε, ότι «όποιος αγαπά περισσότερο, προσεύχεται καλύτερα».
Έτσι να μάθετε την αληθινή σημασία της προσευχής κι όχι αυτήν που δίνει το λεξικό, διότι, όταν θα έχετε ανακαλύψει αυτή την αληθινή σημασία της, θα δείτε, ότι αυτό που μετράει πιο πολύ δεν είναι το ότι είστε αλλά το τι μπορείτε να γίνετε.
Παρά τη γενική παρανόηση της σημασίας της προσευχής, κανένας έξυπνος άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να αρνηθεί την αξία της.
Η προσευχή ζωογονεί το πνεύμα του ανθρώπου δημιουργώντας μια εποικοδομητική διέγερση των ανθρώπινων συγκινήσεων και έχει ένα σταθεροποιητικό αποτέλεσμα στον ανθρώπινο οργανισμό. Η προσευχή αποβλέπει στην εναρμόνιση των συνδυασμένων ενεργειών των θαλαμιών ωθήσεων με τις εκφράσεις του εγκεφαλικού φλοιού. Με άλλα λόγια η προσευχή καταπραΰνει την ταραχώδη διάθεση των διανοητικών συγκρούσεων μέσα στο υπερσυνείδητο και δημιουργεί μια κατάσταση αρμονίας σε ολόκληρο το συνειδητό και αυτή η κατάσταση αρμονίας ενδεχομένως αντικατοπτρίζεται σ' ολόκληρο τον ανθρώπινο οργανισμό. Τότε οι καταστάσεις του σώματος είναι πιο υγιείς, διότι το σώμα μπαίνει κάτω από τη θετική επιρροή της εποικοδομητικής σκέψης, η οποία χαρακτηρίζει την ειλικρινή προσευχή.
Πάντοτε πιστευόταν, ότι ή προσευχή αντλεί την εξαιρετική δύναμή της από μια υπερφυσική «πηγή». Αυτό είναι πραγματικά αληθινό, αληθινό υπό την ίδια έννοια, υπό την οποία ο νόμος της βαρύτητας και άλλοι φυσικοί νόμοι εκπηγάζουν από τον Θεό.
Ο δρ. Αλέξης Καρρέλ έγραψε σ' ένα άρθρο του, που δημοσιεύτηκε στα 1941 στο «Ρήντερ'ς Ντάιτζεστ»: «Η προσευχή δεν είναι μονάχα μια πράξη λατρείας, αλλά είναι μια απόρροια του πνεύματος του ανθρώπου προς εκείνο πού λατρεύει. Είναι η πιο ισχυρή μορφή ενέργειας πού μπορεί να παραγάγει ένα ανθρώπινο ον. Η επίδραση της προσευχής επάνω στον νου και στο σώμα είναι ευαπόδεικτη, όπως π.χ. η επίδραση των ενδοκρινών αδένων. Τα αποτελέσματα της προσευχής μπορούν να μετρηθούν με την διαπίστωση μιας μεγαλύτερης σωματικής ( = φυσικής) ελαστικότητας, ενός μεγαλύτερου διανοητικού σφρίγους και μιας βαθύτερης κατανόησης των πραγματικοτήτων, οι όποιες χαρακτηρίζουν τις ανθρώπινες σχέσεις».
Μου φαίνεται τώρα σαν να ακούω τη φωνή ενός σκεπτικιστή να λέει: «Όλα αυτά γίνονται από ένα τόσο μικρό πράγμα όπως η προσευχή; Στο κάτω κάτω τι άλλο είναι η προσευχή παρά ένα συνταγολόγιο που μας μαθαίνουν από τα παιδικά μας χρόνια, για να φυτέψουν μέσα μας τη λατρεία και τον σεβασμό στον Θεό; Και τι μπορεί στ' αλήθεια να κάνει μια προσευχή;»
Όποιος κάνει μια παρόμοια ερώτηση, ασφαλώς δεν καταλαβαίνει τη βασική αξία, που έχει η προσευχή για ένα άτομο και προπάντων δεν καταλαβαίνει ούτε καν, τι πράγμα ακριβώς είναι η προσευχή. Η προσευχή δεν συνίσταται αναγκαστικά στην επανάληψη προκαθορισμένων λέξεων, αλλά συχνότερα είναι μονάχα μία πράξη σιωπηλού διαλογισμού περί Θεού. Στο βιβλίο του «Η δύναμη τής θετικής Σκέψης», ο Νόρμαν Βίνσεντ Πήλ δίνει τον ορισμό αυτό της προσευχής: «Το σκέπτεσθαι τον Θεόν».
Προσπαθήστε να σκέπτεστε τον Θεό, κάνετε να είναι αυτή ή μορφή της προσευχής σας, μέχρι τη στιγμή πού θα έχετε αναπτύξει τη δύναμη του προσεύχεσθαι. Διότι, χωρίς αυτή τη δύναμη, ποτέ δεν θα είστε ικανοί να χρησιμοποιήσετε τη δύναμη που πηγάζει από την προσευχή. Προσπαθήστε να προσεύχεστε, όταν είστε μόνοι, σ' ένα μέρος ήσυχο. Μέχρι ν' αποκτήσετε την ικανότητα να χρησιμοποιείτε τη δύναμη τής προσευχής, διαλέξτε μια γωνιά ευνοϊκή για μια ψυχική κατάσταση δεκτικότητας. Τότε θα ανακαλύψετε, ότι, από τη στιγμή πού θ' αναπτυχθεί μέσα σας αυτή ή μεγάλη και θαυμαστή δύναμη, θα ξαναγυρνάτε πάντοτε σ' αυτό το μέρος: διότι το ουσιώδες για το σωστό τρόπο προσευχής είναι ή αυτοσυγκέντρωση.
Ένα άλλο πράγμα πού πρέπει να κάνετε, είναι να ελευθερωθείτε από αρνητικές συγκινήσεις. Αυτές οι συγκινήσεις είναι καταστρεπτικές. Ο νους δεν μπορεί να λειτουργήσει κατάλληλα, αν είναι γεμάτος από ανησυχίες, φόβους, αυτο-οίκτο, ή ζήλια. Ο πιο σημαντικός κανόνας για την προσευχή είναι το να χαλαρώνετε, δηλαδή ν' αφήνετε τον εαυτό σας ελεύθερο σωματικά και διανοητικά.
Έχει ειπωθεί, ότι ή ιδεώδης κατάσταση για ένα ανθρώπινο πλάσμα είναι ή κατάσταση ειρήνης και ισορροπίας, πού σαν συνέπεια έχει μία πλήρη αρμονική ένωση με το παγκόσμιο πνεύμα. Η σχέση ανάμεσα στην ψυχή πού είναι το πνεύμα του νού και στην ψυχή που είναι ο νους τού σώματος, αποτελεί μια απόδειξη τού πώς ή αρνητική σκέψη μπορεί να δημιουργήσει μία ψυχή άρρωστη.
Όπως είδαμε, οι ψυχοσωματικές αρρώστιες δεν είναι τίποτ' άλλο από το προϊόν μιας κακής λειτουργίας τού νευρικού συστήματος του ανθρώπου. Υπάρχουν μερικές καταστάσεις του νού πού παράγονται από την αρνητική σκέψη είτε στο επίπεδο τού συνειδητού είτε στο επίπεδο του υπερσυνείδητου ή και στα δυο.
Η προσευχή είναι ο ουσιαστικός παράγοντας πού θα σας χαρίσει την ενδοσκόπηση σχετικά με το θεϊκό Σχέδιο είναι ή κυριότερη δύναμη πού θα σάς βοηθήσει να αναπτύξετε τις εξουσίες του υπερσυνείδητου, εξουσίες πού δημιουργήθηκαν για σας.
Μην περιμένετε θαύματα μέσα σε λίγες ήμερες. Πρέπει να συνηθίσετε στην προσευχή... από τη στιγμή που θα έχετε αποκτήσει τη σχετική τεχνική, θα πρέπει να την εφαρμόζετε, για να μπορέσει ή προσευχή να βλαστήσει τη δύναμη πού περιέχει.
Ένα από τα πιο δύσκολα καθημερινά καθήκοντα είναι το να ξέρετε να περιμένετε με υπομονή και να αρκεσθείτε στο να κάνετε την κάθε φορά ένα μικρό βήμα προς το στόχο σας. Η υπομονετική αναμονή αποτελεί μέρος της ζωής.
Ή προσευχή θα σάς δώσει την υπομονή, ενώ ταυτόχρονα προετοιμά¬ζεται για να γεννήσει τη δύναμη.
ΠΩΣ ΝΑ ΒΑΛΕΤΕ ΣΕ ΚΙΝΗΣΗ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
Για να μπορέσετε να χρησιμοποιήσετε τη δύναμη του υπερσυνείδητου, πρέπει να μάθετε να την κινητοποιείτε. Για την επίτευξη αυτού του σκοπού υπάρχουν πέντε εύκολοι κανόνες.
Αυτούς τους κανόνες πρέπει να τους μάθετε από μνήμης και να τους χρησιμοποιείτε διαρκώς. Χωρίς αυτούς τους κανόνες θα περιπλανηθείτε επισφαλείς δρόμους, που θα σας ξαναφέρουν στην αφετηρία. Οι πέντε αυτοί κανόνες είναι:
1. Να προσεύχεστε, όταν είστε μόνοι.
2. Να προσεύχεστε σ' ένα μέρος σιωπηλό.
3. Να απελευθερώνετε τον εαυτό σας από συγκινήσεις ζημιογόνες.
4. Να χαλαρώνετε (= να ηρεμείτε) σωματικά και συγκινησιακά.
5. Να συγκεντρώνεστε επάνω σε μιαν απλή αλήθεια και να μην αποσπάτε τη σκέψη σας απ' αυτή.
Ο μακαρίτης δρ. Τζώρτζ Ουάσινγκτον Κάρβερ είπε: «Το δυστύχημα είναι ότι ο κόσμος δεν ξέρει, πως να προσεύχεται. Οι προσευχές των ανθρώπων δεν φθάνουν πιο ψηλά από το ταβάνι».
Σχετικά με την προσευχή ένας ψυχολόγος έχει πει: «Το ζήτημα είναι, ότι οι περισσότερες προσευχές δεν είναι τίμιες ούτε προς τον Θεό ούτε προς εαυτό μας. Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που προσεύχονται φιλοξενώντας ακόμα την κακία μέσα στην καρδιά τους. Η απληστία, η μνησικακία, ο φθόνος, η ζήλια και η ακολασία εξαφανίζουν τη δύναμη, που οι προσευχές θα είχαν, αν στις καρδιές εκείνων πού προσεύχονται υπήρχε αληθινή αγάπη για τον Θεό και για τον Πλησίον».
Τι είναι η προσευχή;
Στο λεξικό ή προσευχή ορίζεται σαν «αίτησης». Γενικά οι άνθρωποι πιστεύουν, ότι δεν χρειάζεται να προσεύχονται, όταν δεν έχουν να ζητήσουν ένα συγκεκριμένο πράγμα.
Χωρίς αμφιβολία, αυτός είναι ένας από τους σκοπούς της προσευχής, όχι όμως ο πρώτος. Ο Ντοστογιέφσκυ έγραφε στο μυθιστόρημά του «οι αδελφοί Καραμάζωφ», ότι ή προσευχή είναι μια εκπαίδευση.
Ο ποιητής Σάμουελ Κόλεριτζ έγραφε κάποτε, ότι «όποιος αγαπά περισσότερο, προσεύχεται καλύτερα».
Έτσι να μάθετε την αληθινή σημασία της προσευχής κι όχι αυτήν που δίνει το λεξικό, διότι, όταν θα έχετε ανακαλύψει αυτή την αληθινή σημασία της, θα δείτε, ότι αυτό που μετράει πιο πολύ δεν είναι το ότι είστε αλλά το τι μπορείτε να γίνετε.
Παρά τη γενική παρανόηση της σημασίας της προσευχής, κανένας έξυπνος άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να αρνηθεί την αξία της.
Η προσευχή ζωογονεί το πνεύμα του ανθρώπου δημιουργώντας μια εποικοδομητική διέγερση των ανθρώπινων συγκινήσεων και έχει ένα σταθεροποιητικό αποτέλεσμα στον ανθρώπινο οργανισμό. Η προσευχή αποβλέπει στην εναρμόνιση των συνδυασμένων ενεργειών των θαλαμιών ωθήσεων με τις εκφράσεις του εγκεφαλικού φλοιού. Με άλλα λόγια η προσευχή καταπραΰνει την ταραχώδη διάθεση των διανοητικών συγκρούσεων μέσα στο υπερσυνείδητο και δημιουργεί μια κατάσταση αρμονίας σε ολόκληρο το συνειδητό και αυτή η κατάσταση αρμονίας ενδεχομένως αντικατοπτρίζεται σ' ολόκληρο τον ανθρώπινο οργανισμό. Τότε οι καταστάσεις του σώματος είναι πιο υγιείς, διότι το σώμα μπαίνει κάτω από τη θετική επιρροή της εποικοδομητικής σκέψης, η οποία χαρακτηρίζει την ειλικρινή προσευχή.
Πάντοτε πιστευόταν, ότι ή προσευχή αντλεί την εξαιρετική δύναμή της από μια υπερφυσική «πηγή». Αυτό είναι πραγματικά αληθινό, αληθινό υπό την ίδια έννοια, υπό την οποία ο νόμος της βαρύτητας και άλλοι φυσικοί νόμοι εκπηγάζουν από τον Θεό.
Ο δρ. Αλέξης Καρρέλ έγραψε σ' ένα άρθρο του, που δημοσιεύτηκε στα 1941 στο «Ρήντερ'ς Ντάιτζεστ»: «Η προσευχή δεν είναι μονάχα μια πράξη λατρείας, αλλά είναι μια απόρροια του πνεύματος του ανθρώπου προς εκείνο πού λατρεύει. Είναι η πιο ισχυρή μορφή ενέργειας πού μπορεί να παραγάγει ένα ανθρώπινο ον. Η επίδραση της προσευχής επάνω στον νου και στο σώμα είναι ευαπόδεικτη, όπως π.χ. η επίδραση των ενδοκρινών αδένων. Τα αποτελέσματα της προσευχής μπορούν να μετρηθούν με την διαπίστωση μιας μεγαλύτερης σωματικής ( = φυσικής) ελαστικότητας, ενός μεγαλύτερου διανοητικού σφρίγους και μιας βαθύτερης κατανόησης των πραγματικοτήτων, οι όποιες χαρακτηρίζουν τις ανθρώπινες σχέσεις».
Μου φαίνεται τώρα σαν να ακούω τη φωνή ενός σκεπτικιστή να λέει: «Όλα αυτά γίνονται από ένα τόσο μικρό πράγμα όπως η προσευχή; Στο κάτω κάτω τι άλλο είναι η προσευχή παρά ένα συνταγολόγιο που μας μαθαίνουν από τα παιδικά μας χρόνια, για να φυτέψουν μέσα μας τη λατρεία και τον σεβασμό στον Θεό; Και τι μπορεί στ' αλήθεια να κάνει μια προσευχή;»
Όποιος κάνει μια παρόμοια ερώτηση, ασφαλώς δεν καταλαβαίνει τη βασική αξία, που έχει η προσευχή για ένα άτομο και προπάντων δεν καταλαβαίνει ούτε καν, τι πράγμα ακριβώς είναι η προσευχή. Η προσευχή δεν συνίσταται αναγκαστικά στην επανάληψη προκαθορισμένων λέξεων, αλλά συχνότερα είναι μονάχα μία πράξη σιωπηλού διαλογισμού περί Θεού. Στο βιβλίο του «Η δύναμη τής θετικής Σκέψης», ο Νόρμαν Βίνσεντ Πήλ δίνει τον ορισμό αυτό της προσευχής: «Το σκέπτεσθαι τον Θεόν».
Προσπαθήστε να σκέπτεστε τον Θεό, κάνετε να είναι αυτή ή μορφή της προσευχής σας, μέχρι τη στιγμή πού θα έχετε αναπτύξει τη δύναμη του προσεύχεσθαι. Διότι, χωρίς αυτή τη δύναμη, ποτέ δεν θα είστε ικανοί να χρησιμοποιήσετε τη δύναμη που πηγάζει από την προσευχή. Προσπαθήστε να προσεύχεστε, όταν είστε μόνοι, σ' ένα μέρος ήσυχο. Μέχρι ν' αποκτήσετε την ικανότητα να χρησιμοποιείτε τη δύναμη τής προσευχής, διαλέξτε μια γωνιά ευνοϊκή για μια ψυχική κατάσταση δεκτικότητας. Τότε θα ανακαλύψετε, ότι, από τη στιγμή πού θ' αναπτυχθεί μέσα σας αυτή ή μεγάλη και θαυμαστή δύναμη, θα ξαναγυρνάτε πάντοτε σ' αυτό το μέρος: διότι το ουσιώδες για το σωστό τρόπο προσευχής είναι ή αυτοσυγκέντρωση.
Ένα άλλο πράγμα πού πρέπει να κάνετε, είναι να ελευθερωθείτε από αρνητικές συγκινήσεις. Αυτές οι συγκινήσεις είναι καταστρεπτικές. Ο νους δεν μπορεί να λειτουργήσει κατάλληλα, αν είναι γεμάτος από ανησυχίες, φόβους, αυτο-οίκτο, ή ζήλια. Ο πιο σημαντικός κανόνας για την προσευχή είναι το να χαλαρώνετε, δηλαδή ν' αφήνετε τον εαυτό σας ελεύθερο σωματικά και διανοητικά.
Έχει ειπωθεί, ότι ή ιδεώδης κατάσταση για ένα ανθρώπινο πλάσμα είναι ή κατάσταση ειρήνης και ισορροπίας, πού σαν συνέπεια έχει μία πλήρη αρμονική ένωση με το παγκόσμιο πνεύμα. Η σχέση ανάμεσα στην ψυχή πού είναι το πνεύμα του νού και στην ψυχή που είναι ο νους τού σώματος, αποτελεί μια απόδειξη τού πώς ή αρνητική σκέψη μπορεί να δημιουργήσει μία ψυχή άρρωστη.
Όπως είδαμε, οι ψυχοσωματικές αρρώστιες δεν είναι τίποτ' άλλο από το προϊόν μιας κακής λειτουργίας τού νευρικού συστήματος του ανθρώπου. Υπάρχουν μερικές καταστάσεις του νού πού παράγονται από την αρνητική σκέψη είτε στο επίπεδο τού συνειδητού είτε στο επίπεδο του υπερσυνείδητου ή και στα δυο.
Η προσευχή είναι ο ουσιαστικός παράγοντας πού θα σας χαρίσει την ενδοσκόπηση σχετικά με το θεϊκό Σχέδιο είναι ή κυριότερη δύναμη πού θα σάς βοηθήσει να αναπτύξετε τις εξουσίες του υπερσυνείδητου, εξουσίες πού δημιουργήθηκαν για σας.
Μην περιμένετε θαύματα μέσα σε λίγες ήμερες. Πρέπει να συνηθίσετε στην προσευχή... από τη στιγμή που θα έχετε αποκτήσει τη σχετική τεχνική, θα πρέπει να την εφαρμόζετε, για να μπορέσει ή προσευχή να βλαστήσει τη δύναμη πού περιέχει.
Ένα από τα πιο δύσκολα καθημερινά καθήκοντα είναι το να ξέρετε να περιμένετε με υπομονή και να αρκεσθείτε στο να κάνετε την κάθε φορά ένα μικρό βήμα προς το στόχο σας. Η υπομονετική αναμονή αποτελεί μέρος της ζωής.
Ή προσευχή θα σάς δώσει την υπομονή, ενώ ταυτόχρονα προετοιμά¬ζεται για να γεννήσει τη δύναμη.
ΠΩΣ ΝΑ ΒΑΛΕΤΕ ΣΕ ΚΙΝΗΣΗ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
Για να μπορέσετε να χρησιμοποιήσετε τη δύναμη του υπερσυνείδητου, πρέπει να μάθετε να την κινητοποιείτε. Για την επίτευξη αυτού του σκοπού υπάρχουν πέντε εύκολοι κανόνες.
Αυτούς τους κανόνες πρέπει να τους μάθετε από μνήμης και να τους χρησιμοποιείτε διαρκώς. Χωρίς αυτούς τους κανόνες θα περιπλανηθείτε επισφαλείς δρόμους, που θα σας ξαναφέρουν στην αφετηρία. Οι πέντε αυτοί κανόνες είναι:
1. Να προσεύχεστε, όταν είστε μόνοι.
2. Να προσεύχεστε σ' ένα μέρος σιωπηλό.
3. Να απελευθερώνετε τον εαυτό σας από συγκινήσεις ζημιογόνες.
4. Να χαλαρώνετε (= να ηρεμείτε) σωματικά και συγκινησιακά.
5. Να συγκεντρώνεστε επάνω σε μιαν απλή αλήθεια και να μην αποσπάτε τη σκέψη σας απ' αυτή.
12 σχόλια:
Ευχαριστώ, δεν θα πάρω.
Η δύναμη της προσευχής είναι απίστευτη και δεν μπορεί να τη συλλάβει ο ανθρώπινος νους. Η προσευχή με έχει βοηθήσει απίστευτα σε κάθε δυσκολία της ζωής μου. Προσευχή στην Παναγιά, στον Χριστό, στους Αγίους μας. Αντίστοιχα, η προσευχή στον Θεό που πιστεύει ο καθένας, σώζει...
Είμαι Έλληνας Χριστιανός Ορθόδοξος, ήμουν, είμαι και θα είμαι ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ γι' αυτό. Μ΄αυτές τις αξίες γεννήθηκα και γαλουχήθηκα, μ' αυτές θα πορευθώ. Όπως και η Ελλάδα μας. Όσο για τους άθεους, ΟΚ, είναι στάση ζωής και σεβαστή. Αλλά αν καταλάβαιναν τα νοήματα, τα συναισθήματα, τη γαλήνη και τη ζεστασιά της - όποιας - θρησκείας, είναι σίγουρο ότι θα ένιωθαν πολύ δυστυχισμένοι. Αλλά, ξέχασα, το να είσαι σήμερα άθεος είναι μόδα, είναι μαγκιά, είναι εξυπνάδα. Το να λες ότι πας στην εκκλησία είναι ντροπή και κακό. Ωραία λοιπόν, ας ξηλώσουμε το Χριστό από τις σχολικές αίθουσες, ας καταργήσουμε το θρησκευτικό όρκο (ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ), ας πετάξουμε από τη ζωή μας κάθε τι που θυμίζει την Ιστορία μας. Κι ας καλοδεχτούμε τον Διάβολο, στο όνομα της Νέας Παγκόσμιας Τάξης που θέλει όλους τους πολιτες του κόσμου ΙΔΙΟΥΣ. Μαριονέτες, χωρίς αξίες και ιδανικά.
Η σημαία της Ελλάδας μας έχει πάνω της το σταυρό. Μήπως αυτό λέει κάτι σε κάποιους;
Στο διάβολο πιστεύουν μόνον όσοι πιστεύουν στο Χριστό.
Μαριονέτα δε σε καθιστά η αθεϊα αλλά η άκριτη αποδοχή δογμάτων οποιουδήποτε τύπου (ΚΑΙ θρησκευτικών) και αναλογιστείτε με τι κόστος εκχριστιανίστηκαν οι λαοί (και ο ελληνικός), με τι τρόπο και κυρίως για ποιο λόγο.
Πηνελοπη...
Μη μπερδευεις τη προσευχη με τη θρησκεια. Ο Χριστιανισμος εχει τοση σχεση με τη προσευχη, οσο εχει κι ο Μωαμεθανισμος, ο Ινδουισμος, ο Βουδισμος,το Δωδεκαθεο κλπ.
Κι ο Δημητρης πιο πανω το προσεγγισε λανθασμενα, αλλα τουλαχιστον τεκμηριωσε την αποψη του.
Η προσευχη, αυτη καθ' αυτη, ειναι η προσωπικη σου επαφη με το Θεο σου, οπως κι αν τον ονομαζεις, οπως κι αν τον φανταζεσαι. Δε χρειαζεται καμια εκκλησια, κανενα ναο, κανενα μιναρε, καμια συναγωγη.
Στην προσευχη εισαι μονη σου απεναντι σε αυτο που πιστευεις. Δεν υπαρχει κατα τη γνωμη μου Αθεϊσμος, ολοι μας πιστευουμε σε κατι που μονο εμεις το ξερουμε....
Ο Χριστιανισμος και οι αλλες θρησκειες ειναι κατα τη γνωμη μου, οτροπος των εξουσιαστων να τιθασσεψουν το ελευθερο πνευμα και την προσωπικοτητα του καθενος. Κι αυτο με βρισκει καθετα αντιθετο, δεν ειναι ομως του παροντος...
Καλημερα παιδια...
Είναι σαφές ότι το θέμα της προσευχής είναι υποκειμενικό, οπότε κανείς δεν κατέχει την πλήρη αλήθεια. Δεν είναι μαθηματικά για να λέμε ότι 1+1 κάνει 2. Για μένα η προσευχή είναι απόλυτα συνυφασμένη με την θρησκεία ΜΟΥ. Τίποτα απο αυτά δεν σκοπεύω να απαρνηθώ στο όνομα κανενός ψευτοπροοδευτισμού, καμιάς μόδας, καμιάς προσπάθειας διάβρωσης της ελληνικής ταυτότητας. Το Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια τα λέει όλα, άσχετα αν κάποιοι το χρεώνουν σε...εθνικιστές!
Άνθρωπος που δεν πιστεύει κάπου και δεν προσεύχεται σε κάτι πάνω από αυτόν, μάλλον θεωρεί τον εαυτό του υπερδύναμη, ανίκητο και μη έχων ουδεμία ανάγκη προσευχής.
Και κάτι ακόμα για να κλείσω (;) το τεράστιο αυτό θέμα: Αν δεν υπήρχε η θρησκεία μας, τούτη η χώρα σήμερα θα λέγονταν Τουρκία. Είτε αρέσει αυτό σε κάποιους, είτε όχι.
Καλημέρα κι από μένα συνοδοιπόροι!!
Πλάτων,
1. το κείμενό σου μιλά ξεκάθαρα για προσευχή στο Θεό και προωθεί την ιδέα της θεολογικής βάσης που (πρέπει να) έχει η προσευχή.
2. ο Dimisk ΔΕΝ τεκμηρίωσε την άποψή του. Εν ολίγοις, είπε (χωρίς να το θέλει) ότι προσεύχεται επειδή έτσι έμαθε και προσεύχεται σε κάποιον που του τον μάθανε. Το ότι η ελληνική σημαία φέρει το σύμβολο του σταυρού δεν τεκμηριώνει την άποψή του (και καμία άποψη) περί προσευχής.
3. Η προσευχή, έτσι όπως εσύ την περιγράφεις στο σχόλιό σου, μου θυμίζει εκείνους τους ψυχικούς μηχανισμούς που θέτει σε λειτουργία ο άνθρωπος προκειμένου να αισθανθεί καλύτερα ψυχολογικά και με ΑΥΤΟΝ τον τρόπο να επιτύχει τους στόχους του. Μιλώ δηλαδή για αυθυποβολή, αυτοσυγκέντρωση, θετική σκέψη, wishful thinking, πρακτικές του εγκεφάλου που αποσκοπούν στην ενδυνάμωση του ίδιου του φορέα και δεν έχουν να κάνουν με μεταφυσική. Πρόκειται για κάτι που ξεκινά από το άτομο και καταλήγει σε αυτό. Η πίστη εδώ, είναι πίστη στον εαυτό του. Δίνεις, βέβαια, μια τέτοια διάσταση και στο κείμενο, και αυτή είναι που με βρίσκει σύμφωνη καθώς είναι και επιστημονικά εμπεριστατωμένη. Συνεπώς, πρέπει να μου πεις πώς ορίζεις εσύ την προσευχή: παράκληση-επίκληση σε Κάτι ανώτερο ή διέγερση ψυχικών αποθεμάτων ολότελα δικών μας?
Τέλος, να θυμίσω στον Dimisk πόσο πλακάκια τα είχε κάνει το παπαδαριό με τους κατακτητές επί Τουρκοκρατίας.
Πόσο πλακάκια; Το αποτέλεσμα τι έδειξε; Η χώρα ελευθερώθηκε με τη δύναμη της Χριστιανοσύνης, ναι ή ου; Αν η απάντηση είναι "ου" δεν έχω να πω τίποτα άλλο. Ο δρόμος είναι χωρίς επιστροφή...Αν φτάσουμε στα επίπεδα που θέλουν κάποιοι σε 50 χρόνια δεν θα υπάρχει Ελλάδα. Και θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας. ΄Ολα αυτά χωρίς να τρέφω καμία συμπάθεια στο "παπαδαριό" που πολλοί απο αυτούς είναι διαφθαρμένοι. Αλλά όχι όλοι. Αλλά ακόμα και ΕΝΑΝ ιερωμένο σωστό αν γνωρίσεις, θα καταλάβεις τη δύναμη της θρησκείας. Διαφορετικά πηγαίνετε σε...ψυχολόγους να σας γιατρέψουν τις πληγές και τα κενά της ζωής σας!
Και κάτι άλλο. Προσεύχομαι και πιστεύω όχι γιατί "κάποιος με έμαθε", αλλά γιατί ανακάλυψα μόνος μου αλήθειες και συναισθήματα που μόνο μέσω της χριστιανικής θρησκείας μπορεί κανείς να ανακαλύψει. Εγώ πάλι θα έλεγα, κάποιοι ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ σε θρησκείες ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ ΤΟΥΣ ΤΟ ΕΜΑΘΑΝ ΩΣ ΕΞΥΠΝΑΔΑ!
Αν χτύπα ξύλο, ένας δικός σου άνθρωπος είναι στο νοσοκομείο και κινδυνεύει η ζωή του, που κρέμεται από μια κλωστή, από που θα περιμένεις βοήθεια; Μέσα σου δεν θα παρακαλάς να σωθεί; Ποιον θα παρακαλάς; Τους...γιατρούς;
Εγώ δεν χτυπάω ξύλα.
Πηνελόπη, απαντάς κυνικά, φανατισμένα, αρνητικά και απαξιωτικά. Ξεκίνησες ήδη λάθος, απο το πρώτο σου σχόλιο, με το "ευχαριστώ δεν θα πάρω".
Δεν διάβασα πουθενά στο άρθρο να γράφει "πάρτε".
Όταν σου απαντάει ο Πλάτωνας "μην μπερδεύεις την προσευχή με την θρησκεία" νομίζω πως καλύπτει τον καθ' ένα η απάντηση αυτή, άσχετα αν και που πιστεύει.
Προσεύχεσαι για σένα, τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγώτερο. Γιατί τα ισωπεδώνεις; Δεν αισθάνεσαι την ανάγκη να προσευχηθείς; Κανένας (πίστεψέ με) δεν θα σε κατηγορήσει, ούτε θα σε κρίνει. Μην κατηγορείς και μην κρίνεις λοιπόν κάποιους που αισθάνονται αυτήν την ανάγκη.
Λάθος ή σωστό, δεν παύει να τους κάνει να αισθάνονται καλύτερα και να αντλούν δύναμη απο αυτό. Τους το αρνείσαι; δεν νομίζω, έτσι δεν είναι;
Καλημέρα σε όλους σας.
Πολύ σωστή προσέγγιση καλέ μου φίλε. Καλή εβδομάδα κι απο μένα, σε όλους.
Απαξιωτική ήμουν, φανατισμένη όχι.
Στα υπόλοιπα που λες δεν θα απαντήσω, γιατί είναι φανερό πως αυτά, εντάσσονται στο πλαίσιο της αλληλεγγύης και της προστασίας που παρέχεις στους διαδικτυακούς σου φίλους.
ΥΓ: το paremoymiapipa[@gmail.com] που άφησες ως e-mail στη φόρμα απαντητικού σχολίου στο μπλογκ μου είναι προσευχή;
Δημοσίευση σχολίου