ευχαριστώ τον doctor
Πέμπτη, Οκτωβρίου 29, 2009
Τρίτη, Οκτωβρίου 27, 2009
Να φύγουν οι Κινέζοι από το λιμάνι ΤΩΡΑ! Και γιατί να φύγουν;
- Γιατί σταδιακά θα φέρουν στη χώρα μας 4 δις ευρώ. Μέχρι τώρα οι σωστές ξένες επενδύσεις ήταν αυτές που έπαιρναν λεφτά από την χώρα όχι που έδιναν.
- Γιατί θα φτιάξουν υποδομές (που θα μας μείνουν) αξίας 350 εκ ευρώ. Δηλαδή να μας χαρίσουν υποδομές; Πού ξανακούστηκε; Εμείς δώρα δεν παίρνουμε. είμαστε αδιάφθοροι.
- Γιατί αυτοί οι Κινέζοι μας τα πρόσφεραν πριν από την διεθνή οικονομική κρίση. Και ενώ όταν ξέσπασε η κρίση όλοι οι επενδυτές διεθνώς αναίρεσαν τα προσυμφωνημένα μειώνοντας κατά πολύ τις προσφορές τους, ο πρόεδρος τους Hu Jintao είχε το θράσος να μην μειώσει την προσφορά του και να έρθει και ο ίδιος στην Ελλάδα για την υπογραφή
- Γιατί για τα παραπάνω δεν τους πουλάμε τίποτα (ούτε κυριαρχικά δικαιώματα, ούτε στρατηγικό τομέα, ούτε εκατοστό Ελληνικής γης) παρά μόνο τους νοικιάζουμε τη ΜΙΑ μόνο προβλήτα των containers. Την άλλη θα τη δουλεύουμε εμείς οι Έλληνες.
- Γιατί έτσι θα φανεί ότι η μια προβλήτα που θα την δουλεύουν οι Κινέζοι θα τρέχει ενώ η άλλη που θα τη δουλεύουμε εμείς θα. κάθεται.
- Γιατί έτσι θα φανεί η απόδοση (και η διαφορά) των Ελλήνων εργαζομένων κάτω από την Ελληνική κρατική διοίκηση και των Ελλήνων εργαζομένων κάτω από τη κινεζική διοίκηση (για την ίδια ακριβώς δουλειά).
- Γιατί πλήττονται 400 εργαζόμενοι του ΟΛΠ που σήμερα τη βγάζουν δεν τη βγάζουν με 80 χιλιάδες ευρώ το χρόνο νόμιμα (και άλλα τόσα και περισσότερα μέσω ιδιωτικών εταιριών).
- Γιατί έτσι θα φανεί ότι το κόστος λειτουργίας της κινεζικής προβλήτας θα είναι πολύ μικρότερο από το κόστος λειτουργίας της Ελληνικής.
- Γιατί υπάρχει κίνδυνος να φανούν σύντομα τα αποτελέσματα και έτσι να μας βάλουν όλους να δουλεύουμε για να πληρωνόμαστε και όχι όπως τώρα να πληρωνόμαστε χωρίς να δουλεύουμε.
- Γιατί του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υποφέρει. Φυσικά εννοούμε ζυγό. δουλειάς.
- Γιατί υπάρχει ο πολύ μεγάλος κίνδυνος να γίνει ο Πειραιάς το μεγαλύτερο λιμάνι της Μεσογείου. και φυσικά το μεγαλύτερο λιμάνι θα έχει και περισσότερη δουλειά. Μπρρρ. μακριά από μας.
- Και γιατί τέλος κυρία Κατσέλη αν δεν διώξουμε τους Κινέζους, υπάρχει περίπτωση να έρθουν και άλλοι ξένοι επενδυτές στην Ελλάδα, να δώσουν τα λεφτά τους και έτσι να αυξηθεί η πραγματική απασχόληση (μπρρρ. δουλειά δηλαδή), και η χώρα μας να κινδυνέψει να θεωρηθεί καλύτερος τόπος για επενδύσεις από τη Ουγκάντα και τη Ζιμπάμπουε.
- Γιατί θα φτιάξουν υποδομές (που θα μας μείνουν) αξίας 350 εκ ευρώ. Δηλαδή να μας χαρίσουν υποδομές; Πού ξανακούστηκε; Εμείς δώρα δεν παίρνουμε. είμαστε αδιάφθοροι.
- Γιατί αυτοί οι Κινέζοι μας τα πρόσφεραν πριν από την διεθνή οικονομική κρίση. Και ενώ όταν ξέσπασε η κρίση όλοι οι επενδυτές διεθνώς αναίρεσαν τα προσυμφωνημένα μειώνοντας κατά πολύ τις προσφορές τους, ο πρόεδρος τους Hu Jintao είχε το θράσος να μην μειώσει την προσφορά του και να έρθει και ο ίδιος στην Ελλάδα για την υπογραφή
- Γιατί για τα παραπάνω δεν τους πουλάμε τίποτα (ούτε κυριαρχικά δικαιώματα, ούτε στρατηγικό τομέα, ούτε εκατοστό Ελληνικής γης) παρά μόνο τους νοικιάζουμε τη ΜΙΑ μόνο προβλήτα των containers. Την άλλη θα τη δουλεύουμε εμείς οι Έλληνες.
- Γιατί έτσι θα φανεί ότι η μια προβλήτα που θα την δουλεύουν οι Κινέζοι θα τρέχει ενώ η άλλη που θα τη δουλεύουμε εμείς θα. κάθεται.
- Γιατί έτσι θα φανεί η απόδοση (και η διαφορά) των Ελλήνων εργαζομένων κάτω από την Ελληνική κρατική διοίκηση και των Ελλήνων εργαζομένων κάτω από τη κινεζική διοίκηση (για την ίδια ακριβώς δουλειά).
- Γιατί πλήττονται 400 εργαζόμενοι του ΟΛΠ που σήμερα τη βγάζουν δεν τη βγάζουν με 80 χιλιάδες ευρώ το χρόνο νόμιμα (και άλλα τόσα και περισσότερα μέσω ιδιωτικών εταιριών).
- Γιατί έτσι θα φανεί ότι το κόστος λειτουργίας της κινεζικής προβλήτας θα είναι πολύ μικρότερο από το κόστος λειτουργίας της Ελληνικής.
- Γιατί υπάρχει κίνδυνος να φανούν σύντομα τα αποτελέσματα και έτσι να μας βάλουν όλους να δουλεύουμε για να πληρωνόμαστε και όχι όπως τώρα να πληρωνόμαστε χωρίς να δουλεύουμε.
- Γιατί του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υποφέρει. Φυσικά εννοούμε ζυγό. δουλειάς.
- Γιατί υπάρχει ο πολύ μεγάλος κίνδυνος να γίνει ο Πειραιάς το μεγαλύτερο λιμάνι της Μεσογείου. και φυσικά το μεγαλύτερο λιμάνι θα έχει και περισσότερη δουλειά. Μπρρρ. μακριά από μας.
- Και γιατί τέλος κυρία Κατσέλη αν δεν διώξουμε τους Κινέζους, υπάρχει περίπτωση να έρθουν και άλλοι ξένοι επενδυτές στην Ελλάδα, να δώσουν τα λεφτά τους και έτσι να αυξηθεί η πραγματική απασχόληση (μπρρρ. δουλειά δηλαδή), και η χώρα μας να κινδυνέψει να θεωρηθεί καλύτερος τόπος για επενδύσεις από τη Ουγκάντα και τη Ζιμπάμπουε.
Παρασκευή, Οκτωβρίου 23, 2009
Τετάρτη, Οκτωβρίου 21, 2009
Κυριακή, Οκτωβρίου 11, 2009
Πέμπτη, Οκτωβρίου 08, 2009
Μην τα χάσετε!
Προσκύνημα στον Εύξεινο Πόντο
Στις αλησμόνητες πατρίδες ταξίδεψε η εκπομπή της ΕΤ3 «Αληθινά Σενάρια», του Νίκου Ασλανίδη. Η εκπομπή, ακολούθησε το προσκυνηματικό ταξίδι των συλλόγων «Ελληνικό Σωματείο Διάσωσης και Διάδοσης της Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς Οι Μωμόγεροι» και «Φάρος Ποντίων», που πραγματοποιήθηκε 12 με 22 Αυγούστου 2009.
Το α΄ μέρος θα προβληθεί στην ΕΤ3 την Πέμπτη 8 Οκτωβρίου στις 20:45 μ.μ. (επανάληψη Κυριακή 12 Οκτωβρίου, 11:00 π.μ.).
Το β΄μέρος θα προβληθεί την Πέμπτη 15 Οκτωβρίου στις 20:45 μ.μ. (επανάληψη Κυριακή 18 Οκτωβρίου).
(πηγή : epontos)
Τετάρτη, Οκτωβρίου 07, 2009
To δικό μας στοίχημα...
Η μάχη τέλειωσε! Στα θηκάρια τα μαχαίρια! Είναι βέβαιο ότι ο κ. Γ. Παπανδρέου τρέφει -όπως όλοι οι Πρωθυπουργοί- τη φιλοδοξία να μείνει το όνομά του στην ιστορία, για το καλό που θα κάνει στον τόπο. Το αν θα το καταφέρει ή όχι δεν εξαρτάται όμως μόνον από τον ίδιο και το επιτελείο του. Παράλληλα πρέπει εμείς:
1. Να σταματήσουμε να ζητάμε να διορίσουμε το παιδί μας στο δημόσιο.
2. Να μην «κλέβουμε» την εφορία, αλλά και να ζητάμε αποδείξεις από τους προμηθευτές μας.
3. Να μη συνωστιζόμαστε στους προθαλάμους με μίζες, για να εξασφαλίσουμε προμήθειες του Δημοσίου.
4. Να μη λέμε ΟΧΙ σε όλες τις πράξεις της Κυβέρνησης, ακόμη κι όταν αυτές είναι στη σωστή κατεύθυνση.
5. Να πάψουμε να καταστρέφουμε δημόσια και ιδιωτικές περιουσίες.
6. Να εξοικονομούμε ενέργεια και νερό.
7. Να ασφαλίζουμε τα σπίτια μας για πυρκαγιά και πλημμύρα και να μην τα βάζουμε με την Πολιτεία, ιδιαίτερα, όταν χτίσαμε το σπίτι μας σε ρέμα.
8. Να πάψουμε να ζητάμε παράνομα ρουσφέτια.
9. Να πάψουμε να καταναλώνουμε σαν «Ωνάσηδες».
Γιατί το στοίχημα δεν είναι ούτε του Γ. Παπανδρέου ούτε του ΠΑΣΟΚ. ΔΙΚΟ μας είναι. Κι αν αποτύχει η Κυβέρνηση, εμείς θα υποφέρουμε, όχι εκείνοι!
Σάββατο, Οκτωβρίου 03, 2009
"Γκέμμα"
Νάρκισσος
"Ο παρά. δήμον ονείρων."
"Ο παρά. δήμον ονείρων."
Αν σηκώσεις τα μάτια ψηλά, μια καθαρή νύχτα του Αλωνάρη ή του
Γενναρίου, και κοιτάξεις με βλέμμα θηλυκό, θα βρεις να σέρνεται στη μαύρη
απανωσιά του θόλου ολόκληρη η επιφάνεια της γης και της πολιτείας μας με
την πάλη και με την ποικιλία της.
Ένα ένα θα ξεχωρίσεις όλα τα είδη της έντρομης πανίδας. Τα αγρίμια, τα
θηρία, τα ζουλάπια, τα ερπετά, τα σαρκοβόρα, τα τέρατα. Θα ιδείς το
Σκορπιό και τη Σαύρα, την Ύδρα, τον Καρκίνο, το Κήτος, τη Μικρή και
τη Μεγάλη Αρκούδα. Θα ιδείς το Αρκουδάκι τους, τον Αρκτούρο. Το
Δράκοντα, την ουρά και το κεφάλι του Όφι. Την Cauda και το Caput, που
τα κρατά στα χέρια του ο Οφιούχος.
Όλα ετούτα τα σκορπιστά τερατοειδή είναι απειλές και δηλητήρια, είναι ο
φόβος και ο κίνδυνος που σου παγώνουν το αίμα. Φαντάζεσαι να τά 'βλεπες
ξαφνικά στον κήπο σου το πρωί, ή στην κάμαρη που κοιμάσαι;
Όμως έχουν και το άλλο τους νόημα. Όταν τα εννοήσεις ζωντανά μέσα
στην κοινωνία που ζούμε. Πολύ περισσότερο μέσα στην ίδια τη ζωή μας, που
άλλοι μας την έφτιαξαν τέτοια.
Είναι το φαρμάκι της ιδεαλιστικής παγίδας. Είναι η κακούργα βδελυγμία
του ιερατείου. Είναι ο δόλος και η απάτη, η πλάνη, η σκόπιμη παραποίηση
της φυσικής αλήθειας, η δεισιδαιμονία, το ξεγέλασμα.
Είναι η κακουργίδα τάξη και διαταγή, που καθιέρωσαν στη ζωή μας το
αρχοντολόγι και το πρωτάτο. Οι βασιλιάδες, ol κυβερνήτες, οι στρατηγοί
και οι κουλήδες τους. Όλη η ασπόνδυλη φάρα των καλλιτεχνών, των δια-
νοούμενων, και των καλαμαράδων. Εκείνοι οι βρυκολάκοι με τα μεγάλα
λόγια. Με τα μετάλλια του τύφου στο στήθος, τους μεγαλόσταυρους. Και με
τα μεταλλεία του ψεύδους στα άντρα και στα γραφεία τους.
Ξανακοιτάς τον ουρανό αλλιώς. Τώρα βλέπεις άλλα. Οι λευκές
παγωμένες κορυφές των ορέων. Με την υγεία, την παγωνιά, και την
καθαρότη τους. Γενναίοι και στιβαροί άντρες χτυπάνε και τσακίζουνε όλα τα
πανουργήματα, και όλα τα βροντοσαύρα.
Είναι οι μοναχικοί, οι καθαροί, οι πικροί οδοιπόροι. Τα ανοιχτά μυαλά,
οι περήφανοι, οι αγέλαστοι, και οι αδάκρυτοι. Πολεμιστές, κυνηγοί, ήρωες,
ευεργέτες, θεραπευτές, τοξευτήδες, αρματηλάτες, τροβαδούροι, ξεβασκα-ντές
και λυράρη δες. Ο ζωγράφος και ο γλύπτης. O Pictor και o Sculptor. Πενήντα
έξι, και διακόσια εβδομήντα έτη φωτός αντίστοιχα μακρυά από τη Γη μας.
Βλέπεις εδώ τον πελώριο Ηρακλή με το ρόπαλο. Τον αστραφτερό Ωρίωνα
με το αδαμαντοκόλλητο σπαθί. Βλέπεις τον ακεστήρα Ασκληπιό, τον
αλάθευτο Τοξότη, τον Ηνίοχο με το πυρωμένο αξόνι. Βλέπεις το βουκόλο
Βοώτη με το ακοίμητο μάτι. Φυλάγει τα εφτά βόδια της εβδομάδας. Τις εφτά
μέρες μας, να μην τις σπαταλήσουμε όπως οι σύντροφοι του Οδυσσέα τα
βόδια του Ήλιου. Βλέπεις τον Κάστορα και τον Πολυδεύκη, τους
κουροτρόφους του Ταΰγετου και του Ευρώτα.
Όλοι φέρνουν μαζί τους τα όπλα, τα σύνεργα, τα κυνη-γάρικα σκυλιά. Ο
Μέγας Κύων, ο Μικρός Κύων, οι Κύνες Θηρευτές.
Ξανακοιτάς τον ουρανό καταπαλαισμένο από τα θηρία, που τα κρέμασαν
στα δέντρα οι πύκτες και οι δρομείς, οι αθλητές και οι ερωτόκριτοι. Μέσα
του προβάλλει τώρα ο κόσμος της φυσικής αλήθειας, η ειρήνη, η εμορφιά, η
μουσική του. Σε καλεί να τον περπατήσεις και να τον ευφρανθείς.
Πετάς με τα ακάμαντα φτερά του Αετού στα όρη. Ορμάς με την κυματιστή
χαίτη του Λέοντα στους κάμπους. Οργώνεις τη γη με τον άγριο Ταύρο, «τόν
οΰρειον και άκμήτα» Αλδεδαράν. Για να σου δώσει με τον καιρό να
θερίσεις τον Στάχυ της Παρθένου. Αστρο γαλάζιο και μοναχικό στο μαύρο
μυχό του ουρανού. Διακόσια εβδομήντα πέντε έτη φωτός μακρυά από τη Γη
μας.
Τωρα σου χαρίζεται η ντελικάτη αίσθηση που σου χρωστιέται. Με τα
φτερά του Κύκνου λάμνεις στο τοπίο του φυσικού και της μοίρας σου. Με
τους χορευτικούς σάλτους του Δέλφινα παίζεις στους ήχους, και στα χρώ-
ματα, και στις μυρωδιές των ημερών σου. Και τραγουδάς τραγούδια με τη
Λύρα. Το Βέγα, που τη λένε αλλιώς.
Καβάλα στον Πήγασο, στο λευκό και μελανόμματο άλογο του μακρυνού και
του ονείρου, λευτερώνεις, καθώς ο Περσέας, τη βραχωμένη Ανδρομέδα.
Σκύβεις επάνω της αθώο μωρό, και θηλάζεις το μακρυνό γαλαξία της τρυφε-
ράδας της.
Τέτοια στέκεται η χρυσή οδηγία του ελληνικού ουρανού. Καθώς την
τελούμε και την εκτελούμε, κατέχουμε ότι δεν ζήσαμε χαράμι. Γιατί δεν
ανταλλάξαμε τον πολύτιμο πλούτο της εφήμερης ζωής με τη στέρφα πλάνη
της αθανασίας.
Ταξιδεύουμε στη γή, όπως οι Δίδυμοι στον ουρανό. Με τη μέρα μας
θνητή, που η αψευδής γνώση για τη μοίρα μας τηνε κάνει σχεδόν αθάνατη.
Γενναρίου, και κοιτάξεις με βλέμμα θηλυκό, θα βρεις να σέρνεται στη μαύρη
απανωσιά του θόλου ολόκληρη η επιφάνεια της γης και της πολιτείας μας με
την πάλη και με την ποικιλία της.
Ένα ένα θα ξεχωρίσεις όλα τα είδη της έντρομης πανίδας. Τα αγρίμια, τα
θηρία, τα ζουλάπια, τα ερπετά, τα σαρκοβόρα, τα τέρατα. Θα ιδείς το
Σκορπιό και τη Σαύρα, την Ύδρα, τον Καρκίνο, το Κήτος, τη Μικρή και
τη Μεγάλη Αρκούδα. Θα ιδείς το Αρκουδάκι τους, τον Αρκτούρο. Το
Δράκοντα, την ουρά και το κεφάλι του Όφι. Την Cauda και το Caput, που
τα κρατά στα χέρια του ο Οφιούχος.
Όλα ετούτα τα σκορπιστά τερατοειδή είναι απειλές και δηλητήρια, είναι ο
φόβος και ο κίνδυνος που σου παγώνουν το αίμα. Φαντάζεσαι να τά 'βλεπες
ξαφνικά στον κήπο σου το πρωί, ή στην κάμαρη που κοιμάσαι;
Όμως έχουν και το άλλο τους νόημα. Όταν τα εννοήσεις ζωντανά μέσα
στην κοινωνία που ζούμε. Πολύ περισσότερο μέσα στην ίδια τη ζωή μας, που
άλλοι μας την έφτιαξαν τέτοια.
Είναι το φαρμάκι της ιδεαλιστικής παγίδας. Είναι η κακούργα βδελυγμία
του ιερατείου. Είναι ο δόλος και η απάτη, η πλάνη, η σκόπιμη παραποίηση
της φυσικής αλήθειας, η δεισιδαιμονία, το ξεγέλασμα.
Είναι η κακουργίδα τάξη και διαταγή, που καθιέρωσαν στη ζωή μας το
αρχοντολόγι και το πρωτάτο. Οι βασιλιάδες, ol κυβερνήτες, οι στρατηγοί
και οι κουλήδες τους. Όλη η ασπόνδυλη φάρα των καλλιτεχνών, των δια-
νοούμενων, και των καλαμαράδων. Εκείνοι οι βρυκολάκοι με τα μεγάλα
λόγια. Με τα μετάλλια του τύφου στο στήθος, τους μεγαλόσταυρους. Και με
τα μεταλλεία του ψεύδους στα άντρα και στα γραφεία τους.
Ξανακοιτάς τον ουρανό αλλιώς. Τώρα βλέπεις άλλα. Οι λευκές
παγωμένες κορυφές των ορέων. Με την υγεία, την παγωνιά, και την
καθαρότη τους. Γενναίοι και στιβαροί άντρες χτυπάνε και τσακίζουνε όλα τα
πανουργήματα, και όλα τα βροντοσαύρα.
Είναι οι μοναχικοί, οι καθαροί, οι πικροί οδοιπόροι. Τα ανοιχτά μυαλά,
οι περήφανοι, οι αγέλαστοι, και οι αδάκρυτοι. Πολεμιστές, κυνηγοί, ήρωες,
ευεργέτες, θεραπευτές, τοξευτήδες, αρματηλάτες, τροβαδούροι, ξεβασκα-ντές
και λυράρη δες. Ο ζωγράφος και ο γλύπτης. O Pictor και o Sculptor. Πενήντα
έξι, και διακόσια εβδομήντα έτη φωτός αντίστοιχα μακρυά από τη Γη μας.
Βλέπεις εδώ τον πελώριο Ηρακλή με το ρόπαλο. Τον αστραφτερό Ωρίωνα
με το αδαμαντοκόλλητο σπαθί. Βλέπεις τον ακεστήρα Ασκληπιό, τον
αλάθευτο Τοξότη, τον Ηνίοχο με το πυρωμένο αξόνι. Βλέπεις το βουκόλο
Βοώτη με το ακοίμητο μάτι. Φυλάγει τα εφτά βόδια της εβδομάδας. Τις εφτά
μέρες μας, να μην τις σπαταλήσουμε όπως οι σύντροφοι του Οδυσσέα τα
βόδια του Ήλιου. Βλέπεις τον Κάστορα και τον Πολυδεύκη, τους
κουροτρόφους του Ταΰγετου και του Ευρώτα.
Όλοι φέρνουν μαζί τους τα όπλα, τα σύνεργα, τα κυνη-γάρικα σκυλιά. Ο
Μέγας Κύων, ο Μικρός Κύων, οι Κύνες Θηρευτές.
Ξανακοιτάς τον ουρανό καταπαλαισμένο από τα θηρία, που τα κρέμασαν
στα δέντρα οι πύκτες και οι δρομείς, οι αθλητές και οι ερωτόκριτοι. Μέσα
του προβάλλει τώρα ο κόσμος της φυσικής αλήθειας, η ειρήνη, η εμορφιά, η
μουσική του. Σε καλεί να τον περπατήσεις και να τον ευφρανθείς.
Πετάς με τα ακάμαντα φτερά του Αετού στα όρη. Ορμάς με την κυματιστή
χαίτη του Λέοντα στους κάμπους. Οργώνεις τη γη με τον άγριο Ταύρο, «τόν
οΰρειον και άκμήτα» Αλδεδαράν. Για να σου δώσει με τον καιρό να
θερίσεις τον Στάχυ της Παρθένου. Αστρο γαλάζιο και μοναχικό στο μαύρο
μυχό του ουρανού. Διακόσια εβδομήντα πέντε έτη φωτός μακρυά από τη Γη
μας.
Τωρα σου χαρίζεται η ντελικάτη αίσθηση που σου χρωστιέται. Με τα
φτερά του Κύκνου λάμνεις στο τοπίο του φυσικού και της μοίρας σου. Με
τους χορευτικούς σάλτους του Δέλφινα παίζεις στους ήχους, και στα χρώ-
ματα, και στις μυρωδιές των ημερών σου. Και τραγουδάς τραγούδια με τη
Λύρα. Το Βέγα, που τη λένε αλλιώς.
Καβάλα στον Πήγασο, στο λευκό και μελανόμματο άλογο του μακρυνού και
του ονείρου, λευτερώνεις, καθώς ο Περσέας, τη βραχωμένη Ανδρομέδα.
Σκύβεις επάνω της αθώο μωρό, και θηλάζεις το μακρυνό γαλαξία της τρυφε-
ράδας της.
Τέτοια στέκεται η χρυσή οδηγία του ελληνικού ουρανού. Καθώς την
τελούμε και την εκτελούμε, κατέχουμε ότι δεν ζήσαμε χαράμι. Γιατί δεν
ανταλλάξαμε τον πολύτιμο πλούτο της εφήμερης ζωής με τη στέρφα πλάνη
της αθανασίας.
Ταξιδεύουμε στη γή, όπως οι Δίδυμοι στον ουρανό. Με τη μέρα μας
θνητή, που η αψευδής γνώση για τη μοίρα μας τηνε κάνει σχεδόν αθάνατη.
Από τη "Γκέμμα" του Δημήτρη Λιαντίνη
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
