Ο ΠΑΟΚ του εξωτερικού....

(το αναδημοσιεύω προς τιμή της απανταχού ΠΑΟΚτσήδικης ψυχής του εξωτερικού-του ΠΛΑΤΩΝΑ ΚΥΦΩΝΙΔΗ 16.10.2008 Düsseldorf )

Καθόταν μόνος του, στο καναπέ του... Μόλις είχε γυρίσει από τη δουλειά, η γυναίκα του έλειπε με τα παιδιά για ψώνια κι έπειτα θα περνούσε από μια φίλη της...

«Δε θα γυρίσουν σπίτι πριν πάει εννιά» σκέφτηκε...

Καθόταν μόνος του, στο καναπέ του...ένοιωθε κουρασμένος, ήταν αγχωμένος, η δουλειά δεν πήγαινε καλά και το αφεντικό γκρίνιαζε συνεχώς...

«Επιτέλους μόνος» ψιθύρισε, «έστω κι αν είναι μόνο για λίγο, επιτέλους μόνος»...

Έκλεισε τα μάτια...απόλυτη σιγή επικρατούσε στο δωμάτιο, η απόδραση από τη καθημερινότητα και η απόλαυση ενός κλεμμένου δευτερολέπτου από αυτή, η απόλυτη ηρεμία νου και σώματος σε όλο τους το περιορισμένο μεγαλείο... Πετάχτηκε ξαφνικά πάνω, συνειδητοποίησε και πάλι ότι ήταν μόνος και ηρέμησε, έγειρε πίσω, τα μάτια του βάρυναν και πάλι...

Και τότε είδε..ειδε τον εαυτό του 15χρονο παλικάρι στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, παρέα με τους φίλους του. Χαμογέλασε... Τι τρέλα Θεέ μου... Τι αποκορύφωμα αθωότητας, τι πανόραμα φιλίας και αλληλεγγύης... Τώρα βρίσκετε στο πατρικό του σπίτι... «Τι ώρα πήγε; Ακόμη μία είναι; Δεν περνά η ώρα σήμερα, πότε θα έρθουν τα παιδιά; Στις τρις και μισή ξεκινά ο αγώνας κι αυτοί ακόμη δε φάνηκαν...».

Ο αγώνας... Αυτό για το οποίο ζούσε κι ανέπνεε, βδομάδα στη βδομάδα... Να πάει στο Ναό!!!

«Πότε θα έρθουν τα παιδιά, πήγε μία και δέκα..».

Δεν αντέχει άλλο, κατεβαίνει στο δρόμο, σκεπτόμενος... «Ποιόν θα βάλει άραγε σήμερα στην ενδεκάδα; Εγώ αν ήμουν θα έβαζα τον...»

Δυνατά γέλια και φωνές τον παρασύρουν από τις σκέψεις του, είναι οι φίλοι του... Αγκαλιασμένοι με τις σημαίες και τα κασκόλ παίρνουν το δρόμο για τη «Λαμπράκη»... Χαμός!!! Κι άλλες παρέες είναι στους δρόμους, γελάνε, χαίρονται, ζούνε... Αυτοκίνητα με ανοιχτά παράθυρα και τον κόσμο όλο να φωνάζει συνθήματα, κόρνες να ουρλιάζουν και να συναγωνίζονται η μια την άλλη!!!

Επιτέλους, να η εκκλησιά της Αγίας Βαρβάρας...ο κόσμος πλέον είναι πολύς, συνωστισμός, βαβούρα, σαματάς!!!

Κόψανε εισιτήρια...δε περίσσεψαν πολλά φράγκα, αλλά κάπως θα τη βολέψουμε για ένα κωκ ή κανένα σάντουιτς...σε λίγο ξεκινά ο αγώνας, άντε ρε παιδιά να μπούμε στο γήπεδο!!!

Θεέ μου τι φαντασμαγορική ατμόσφαιρα είναι αυτή; Σε μαγεύει κάθε φορά εκ νέου κι ας τη ζεις συνεχώς!!! Αγαλλίαση, χαρά, αισιοδοξία, αυτό το σμήνος από ανθρώπινα μελίσσια...


Μα πιο πολύ απ’ όλα, μα πιο πάνω απ’ όλα, ένα είναι αυτό που τον κάνει να ριγήσει από συγκίνηση και να νοιώσει ένα Ιερό Δέος...είναι η ιαχή που δονεί την ατμόσφαιρα: ΠΑΟΚ!!! ΠΑΟΚ!!! ΠΑΟΚ!!!

Σιγή...δεν ακούγεται τίποτε...πέρασε τόσος καιρός...πέτρινα χρόνια...

Τι έχουμε τώρα; 2008...τι ώρα είναι άραγε; Δε βαρυέσε, οτι να ‘ναι... Που είναι οι φίλοι του; Θα έρθουν;

Τόσα πολλά έχουν αλλάξει και τίποτε δεν είναι όπως παλιά... Τώρα δεν πάει στο γήπεδο πια...δε μπορεί...κι ας έχει τώρα και δυο εισιτήρια διαρκείας. Θα πάρει και μετοχές κι ας γκρινιάζει η γυναίκα. Τώρα δε πάει στο γήπεδο, τώρα ζει μακριά, στο εξωτερικό...πέστο συνθήκες, συγκυρίες, έστω ένα παιχνίδι της μοίρας...

Όλα άλλαξαν...

Τώρα βλέπει την αγαπημένη του ομάδα από τη γιγαντοοθόνη στο cafè...Παρέα με άλλους, νέους φίλους, που έκανε στην πορεία του χρόνου...

Όλα άλλαξαν...

Άσπρισαν λίγο οι κρόταφοί του, σκλήρανε το πρόσωπό του, μαύρες σκιές βάρυναν τα μάτια του, πόνοι στη μέση και τα γόνατά του, του θυμίζουν ότι ο χρόνος, στο διάβα του, άφησε τα αποτυπώματά του πάνω του.

Όλα άλλαξαν...όλα...

Όλα, εκτός από ένα!!! Εκτός από αυτό το ένα, που τον έκανε πάντα να ριγά από τη συγκίνηση, να εκθαμβώνεται και να εκστασιάζεται όταν βλέπει αυτό το Λαό και ακούει αυτή την ιαχή: ΠΑΟΚ!!! ΠΑΟΚ!!! ΠΑΟΚ!!!

Έστω κι αν είναι μόνο από την γιγαντοοθόνη στο cafè!!!

Πετάχτηκε πάνω...είχε αποκοιμηθεί...ήταν ήδη εννιά, όπου να ‘ναι θα ερχόταν η γυναίκα με τα παιδιά...καιρός να σηκωθεί από τον καναπέ...

ελπίδα

Οι Έλληνες του εξωτερικού κρατάνε χρόνια τώρα πολύ ψηλά ένα κομμάτι ελπίδας για ένα καλύτερο μέλλον αναφορικά στον ελληνισμό , ο οποίος στην εν ελλάδι εκδοχή του παραπαίει….

ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΑΥΤΗ Η ΧΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΟΙΚΗΘΕΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΥΟΜΑΣΤΕ… (πλην ελάχιστων εξαιρέσεων)

Ο ΠΑΟΚ του εξωτερικού

Ο ΠΑΟΚ του εξωτερικού



Κάθοταν μόνος του, στο καναπέ του... Μόλις είχε γυρίσει από τη δουλειά, η γυναίκα του έλειπε με τα παιδιά για ψώνια κι έπειτα θα περνούσε από μια φίλη της...

«Δε θα γυρίσουν σπίτι πριν πάει εννιά» σκεφτηκε...



Κάθοταν μόνος του, στο καναπέ του...ένοιωθε κουρασμένος, ήταν αγχωμένος, η δουλειά δεν πήγαινε καλά και το αφεντικό γκρίνιαζε συνεχώς...

«Επιτέλους μόνος» ψιθύρησε, «έστω κι αν είναι μόνο για λίγο, επιτέλους μόνος»...



Έκλεισε τα μάτια...απόλυτη σιγή επικρατούσε στο δωμάτιο, η απόδραση από τη καθημερινότητα και η απόλαυση ενός κλεμένου δευτερολέπτου από αυτή, η απόλυτη ηρεμία νου και σώματος σε όλο τους το περιορισμένο μεγαλείο... Πετάχτηκε ξαφνικά πάνω, συνειδητοποίησε και πάλι ότι ήταν μόνος και ηρέμησε, έγειρε πίσω, τα μάτια του βάρυναν και πάλι...



Και τότε είδε..ειδε τον εαυτό του 15χρονο παλικάρι στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, παρέα με τους φίλους του. Χαμογελασε... Τι τρέλα Θεέ μου... Τι αποκορύφωμα αθωότητας, τι πανόραμα φιλίας και αλληλεγγύης... Τώρα βρίσκετε στο πατρικό του σπίτι... «Τι ώρα πήγε; Ακόμη μία είναι; Δεν περνά η ώρα σήμερα, πότε θα έρθουν τα παιδιά; Στις τρισήμισυ ξεκινά ο αγώνας κι αυτοί ακόμη δε φάνηκαν...».

Ο αγώνας... Αυτό για το οποίο ζούσε κι ανέπνεε, βδομάδα στη βδομάδα... Να πάει στο Ναό!!!

«Πότε θα έρθουν τα παιδιά, πήγε μία και δέκα..».

Δεν αντέχει άλλο, κατεβαίνει στο δρόμο, σκεπτόμενος... «Ποιόν θα βάλει άραγε σήμερα στην ενδεκάδα; Εγώ αν ήμουν θα έβαζα τον...»

Δυνατά γέλια και φωνές τον παρασύρουν από τις σκέψεις του, είναι οι φίλοι του... Αγγαλιασμένοι με τις σημαίες και τα κασκόλ πέρνουν το δρόμο για τη «Λαμπράκη»... Χαμός!!! Κι άλλες παρέες είναι στους δρόμους, γελάνε, χαίροντε, ζούνε... Αυτοκίνητα με ανοιχτά παράθυρα και τον κόσμο όλο να φωνάζει συνθήματα, κόρνες να ουρλιάζουν και να συναγωνίζοντε η μια την άλλη!!!

Επιτέλους, να η εκκλησιά της Αγίας Βαρβάρας...ο κόσμος πλέον είναι πολύς, συνοστισμός, βαβούρα, σαματάς!!!

Κόψανε εισητήρια...δε περίσσεψαν πολλά φράγκα, αλλά κάπως θα τη βολέψουμε για ένα κωκ ή κανένα σάντουϊτς...σε λίγο ξεκινά ο αγώνας, άντε ρε παιδια να μπούμε στο γήπεδο!!!



Θεέ μου τι φαντασμαγορική ατμοσφαιρα είναι αυτή; Σε μαγευει κάθε φορά εκ νέου κι ας τη ζεις συνεχώς!!! Αγαλλοίαση, χαρά, αισιοδοξία, αυτό το σμήνος απο ανθρώπινα μελίσσια...



Μα πιο πολύ απ’ όλα, μα πιο πάνω απ’ όλα, ένα είναι αυτό που τον κάνει να ριγήσει από συγκίνηση και να νοιώσει ένα Ιερό Δέος...είναι η ιαχή που δονεί την ατμόσφαιρα: ΠΑΟΚ!!! ΠΑΟΚ!!! ΠΑΟΚ!!!







Σιγή...δεν ακούγεται τίποτε...πέρασε τόσος καιρός...πέτρινα χρόνια...

Τι έχουμε τώρα; 2008...τι ώρα είναι άραγε; Δε βαρυέσε, οτι να ‘ναι... Που είναι οι φίλοι του; Θα έρθουν;

Τόσα πολλά έχουν αλλάξει και τίποτε δεν είναι όπως παλιά... Τώρα δεν πάει στο γήπεδο πια...δε μπορεί...κι ας έχει τώρα και δυο εισητήρια διαρκείας. Θα πάρει και μετοχές κι ας γκρινιάζει η γυναίκα. Τώρα δε πάει στο γήπεδο, τώρα ζει μακρυά, στο εξωτερικό...πέστο συνθήκες, συγκυρίες, έστω ένα παιχνίδι της μοίρας...



Όλα άλλαξαν...



Τώρα βλέπει την αγαπημένη του ομάδα από τη γιγαντοοθόνη στο cafè...Παρέα με άλλους, νέους φίλους, που έκανε στην πορεία του χρόνου...



Όλα άλλαξαν...



Άσπρισαν λίγο οι κρόταφοί του, σκλήρυνε το πρόσωπό του, μαύρες σκιές βάρυναν τα μάτια του, πόνοι στη μέση και τα γόνατά του, του θυμίζουν ότι ο χρόνος, στο διάβα του, άφησε τα αποτυπώματά του πάνω του.



Όλα άλλαξαν...όλα...

Όλα, εκτός από ένα!!! Εκτός από αυτό το ένα, που τον έκανε πάντα να ριγά από τη συγκίνηση, να εκθαμβώνετε και να εκστασιάζετε όταν βλέπει αυτό το Λαό και ακούει αυτή την ιαχη: ΠΑΟΚ!!! ΠΑΟΚ!!! ΠΑΟΚ!!!



Εστω κι αν είναι μόνο από την γιγαντοοθόνη στο cafè!!!



Πετάχθηκε πάνω...είχε αποκοιμηθεί...ήταν ήδη εννιά, όπου να ‘ναι θα έρχοταν η γυναίκα με τα παιδιά...καιρός να σηκωθεί από τον καναπέ...


Πλάτων Κυφωνίδης 16.10.2008 Düsseldorf

Yπό διωγμό η ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο Σικάγο;

Οι περισσότεροι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί τοποθετήθηκαν μόνο σε ένα σχολείο, ενώ τα άλλα κινδυνεύουν να μην λειτουργήσουν

'Υστερα από τη νηνεμία των τελευταίων χρόνων με την παρουσία της ικανής συντονίστριας κ. Ελένης Φρεζάδου, η οποία κατά κοινή ομολογία, υπηρέτησε επάξια την ελληνόγλωσση εκπαίδευση από τη θέση του συντονιστή, με την δίκαιη κατανομή των αποσπασμένων εκπαιδευτικών σε όλαανεξαιρέτως τα ελληνικά σχολεία, η νέα σχολική χρονιά αρχίζει με προβλήματαγια τα περισσότερα ελληνικά σχολεία της περιοχής μας, ενώ μερικά από αυτάυπάρχει περίπτωση να μη λειτουργήσουν και τούτο λόγω έλλειψης δικαιοκρισίας, συντονισμού και διάθεσης των αποσπασμένων εκπαιδευτικών, από τους υπεύθυνους.

'Οπως μας πληροφορούν πολλοί γονείς και φορείς ετοιμάζονται να διαμαρτυρηθούν, για την αδιαφορία των υπευθύνων, για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση και την αδικία που εξυφαίνεται σε βάρος των παιδιών τους, που φοιτούν στα απογευματινά σχολεία.

Σε επικοινωνία που είχαμε με το ημερήσιο σχολείο του Πλάτωνα, ενός ιστορικού σχολείου, το οποίο διατηρείται και λειτουργεί χάρη στην αγάπη και τη στήριξη των γονέων και πολλών φίλων, μας πληροφόρησαν ότι έγκαιρα από τον Μάϊο είχαν ζητήσει την τοποθέτηση 4 εκπαιδευτικών (μιας νηπιαγωγού, ενός φιλολόγου, ενός δασκάλου και ενός μουσικού) και αντί αυτών τοποθετήθηκεένας μόνο δάσκαλος.

Το ίδιο συνέβη και με τα Εκπαιδευτήρια ''Αθηνά''. Μέχρι αυτή τη στιγμή δεν έχει τοποθετηθεί κανένας. Το ίδιο συμβαίνει και με τα άλλα ελληνικά σχολεία στα οποία φοιτούν πάνω 2-3 χιλιάδες ελληνόπουλα.

Αντίθετα σε άλλο σχολείο της περιοχής μας, από τους 10 αποσπασμένους που έστειλε το Υπουργείο Παιδείας οι οκτώ τοποθετήθηκαν σε αυτό και μάλιστα οι διαδικασίες είχαν ξεκινήσει από αρκετούς μήνες ενωρίτερα.

'Eτσι, τα άλλα σχολεία, ενώ ξεκινάει η νέασχολική χρονιά, δεν έχουν εκπαιδευτικούς για να ανοίξουν.

'Oπως αντιλαμβάνεστε υπάρχει ευνοϊκή μεταχείρισησε ένα και μόνο σχολείο στο οποίο φοιτούν περίπου 55 μαθητές. Γι' αυτή την χαριστική παραχώρηση υπάρχει προβληματισμός και πολλές σκέψεις και απόψεις συζητιούνται στην παροικία μας, που ίσως διαψευστούν αν γίνει η σωστή κίνηση εκ μέρους του συντονιστή εκπαίδευσης.

Επίσης γεννάται το ερώτημα αν αυτή είναι ηπολιτική της Κυβέρνησης και του Υπουργείου Παιδείας να κλείσουν τα απογευματινάσχολεία τα οποία αποτελούν το 98% των ελληνικών σχολείων. Ή ο συντονιστής δεν έκανε σωστά τη δουλειά του; Aν γνώριζαν ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα γιατί ολιγώρησαν;

Αντιλαμβάνεστε το μέγεθος του εγκλήματος εις βάρος της μόρφωσης των παιδιών μας, αλλά και της καλλιέργειας της εθνικής τους συνείδησης.

Τετρακόσια χρόνια δουλείας κάτω από τον οθωμανικό ζυγό δεν στάθηκαν ικανά ώστε να ξεχαστεί η γλώσσα μας, η πίστη μας και οι πολιτιστικές μας αξίες και σήμερα ζούμε έναν εφιάλτη χειρότερο από αυτόντου Τούρκου δυνάστη.

Ζητάμε τα παιδιά μας να μείνουν Έλληνες! Ζητάμε πολλά;

Αν κάποιοι παίζουν με το μεγαλύτερο εθνικόμας μέλημα που είναι η ελληνόγλωσση εκπαίδευση, πρέπει να δώσουν λόγο. Είτεαυτοί είναι ψηλά είτε χαμηλά. Είτε είναι στο Υπουργείο Παιδείας, είτε είναι συντονιστές ή κάτι άλλο!

Περιμένουμε κάποιοι να ευαισθητοποιηθούν καιμένουμε με αυτά για να δώσουμε την ευκαιρία και στον νέο συντονιστή κ. Νικολιδάκη να δώσει λύση στο θέμα αυτό για να μην δέχεται επικρίσεις το Υπουργείο Παιδείας και ιδιαίτερα η Ελληνική Κυβέρνηση, στο ότι δεν ενδιαφέρεται για τον Απόδημο Ελληνισμό.

(Δημ. Γεωργακόπουλος, ''Ελληνική Φωνή'', Σεπτ. '08)

Συνιστούμε: Οι ομογενειακές Οργανώσεις του χτες και η...''προώθηση'' τoυ Ελληνισμού στις ΗΠΑ

πηγή : kalami.net