Αέρας Πεχλιβάνης....

διάφανος....

Στου δειλινού την άκρη αποκοιμήθηκα
σαν ξένος, σαν ξενάκι, σαν πάντα ξένος
κι ήρθε και κατακάθησε πάνω μου σα σεντόνι
όλη της γης η σκόνη,
όλη της γης η σκόνη...
Ωωωω...

Ήρθε με τη σειρά της κι η μαύρη θάλασσα
έφερε ένα καράβι ακυβέρνητο
ανέβηκα σαν άνεμος, ανέβηκα σαν κλέφτης
το ψέμα δεν το βλέπεις,
το ψέμα δεν το βλέπεις...
Ωωωω...

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας

Στην πλώρη ακουμπισμένος, ένας διάφανος
τα κόκκαλα μετράει, μένει άφωνος
τρώει την πέτρα σαν ψωμί, ο Καίσαρας Βαλιέχο
άλλο αδερφό δεν έχω,
άλλο αδερφό δεν έχω...
Ωωωω...

Σπυθίζει το τσιγάρο σε κάθε ρουφηξιά
η Ισπανία γέρνει, κι η μόνη που νικά
η ηδονή που μας γεννά, που παίζει το χαρτί μας,
χωρίς τη θέλησή μας,
χωρίς τη θέλησή μας...
Ωωωω....

Στου δειλινού την άκρη, δε βλέπεις όνειρα
αυτά που γίναν βλέπεις και τα επόμενα
βλέπεις τον άνθρωπο μικρό, που τον πατάν στ'αλήθεια
τα πόδια του τα ίδια,
τα πόδια του τα ίδια...
Ωωωω...

αχ....στην αμερική....

κατακαημένη ελλάδα....

αυτό το άχ ....

φύσα αέρα πεχλιβάνη!....

με εξαίρεση εκείνη την τελειωμένη μαϊμού που βαράει το ντέφι επί προκειμένου, η οποία σαν τσιμπούρι ρούφα ζωή από άλλους καλλιτέχνες, ας ταξιδέψουμε με τον Θανάση σε καλοκαιρινούς αέρηδες πεχλιβάνηδες , τιμωρούς…τέτοιοι να φυσήξουν στο μυαλό όλων των αποκοιμισμένων συμπολιτών μας…

Οι καλογέροι

Πολλοί θέλουν την άνοιξη
κι άλλοι το καλοκαίρι,
και το χειμώνα το βαρύ
μονάχα οι καλογέροι.

Έλα βοριά, καλέ βοριά

χιόνι και καταιγίδα,

να πέσουνε τα μάνταλα,

να σφραγιστούν οι θύρες,

να μην περνούν οι έμορφες

και πέσω σε παγίδες.

Γιατί ειμ' αδύναμο σκαρί

και χάνω τη σειρά μου

όταν γυναίκα δαίμονας

περάσει από κοντά μου.

Η πίστη θέλει στήριγμα

θεό που να λατρεύεις

και μοναστήρι πέτρινο,

κελί σαν μαύρη απόχη,

στρώμα από άγριο μαλλί

τα όνειρα να διώχνει.

Έλα βοριά, καλέ βοριά
χιόνι και καταιγίδα
να πέσουνε τα μάνταλα
να σφραγιστούν οι θύρες
να μην περνούν οι έμορφες
και πέσω σε παγίδες.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ