Παρασκευή, Αυγούστου 29, 2008

ΕΧΕΙ ΕΞΑΠΛΩΘΕΙ ΠΑΝΤΟΥ Η ΡΕΜΟΥΛΑ......


Την διαχείριση του τουρκικού αθλητικού στοιχήματος Iddaa, κατάφερε να κερδίσει η θυγατρική της Intralot, Inteltek, η οποία ανήκει στον Σωκράτη Κόκκαλη, καθώς κατέθεσε την χαμηλότερη προσφορά, ζητώντας να λαμβάνει το 1,4% των εσόδων του παιχνιδιού.

Στον διαγωνισμό που διεξήχθη πήραν μέρος και η κοινοπραξία του τουρκικού ομίλου Dogan Yayin Holding με τις ιταλικές Lottomatica και Snai, ζήτησε όμως το 6,1% των εσόδων. Εκτός διαγωνισμού έμεινε και η βρετανική Ladbrokes σε κοινοπραξία με την τουρκική Lotos.

«Μετά από ένα διάστημα τριών το πολύ ημερών για την έγκριση, η αρχή θα αποφασίσει και θα ενημερώσει τα μέρη για το αποτέλεσμα εγγράφως» εξήγησε ο υπεύθυνος της Iddaa.

πηγή : e-liberta.gr

Πέμπτη, Αυγούστου 28, 2008

παραδειγματικοί φόνοι


"....με έκαψε με το τσιγάρο του-και με έκαψε πολύ. δε λέω πως το ήθελε αλλά όπως και να το κάνουμε, ο πόνος είναι πόνος. με έκαψε, με πόνεσε, θόλωσα, τον σκότωσα. ούτε κι εγώ το ήθελα, αλλά κρατούσα εκείνο το μπουκάλι...."

ΜΑΧ ΑUΒ

Τρίτη, Αυγούστου 26, 2008

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ


Πόντος! Εύξεινος Πόντος, ωραία λέξη! Ισως για μας που ξέρουμε το νόημα της να είναι έτσι. Πάντως είναι όμορφη λέξη και από μόνη της. Κάποιοι όμως ούτε θέλουν να την ακούσουν.

Εύξεινος Πόντος θα πει φιλόξενη θάλασσα.

Πολλοί υποστηρίζουν ότι έχει πάρει αυτό το όνομα από τους φιλόξενους ανθρώπους που έζησαν και που ζουν στα παράλιά της. Πολλοί όμως όταν λέμε "Πόντος" το καταλαβαίνουν ως μία ιστορική ονομασία της Μαύρης Θάλασσας ή της αυτοκρατορίας που είχαν ιδρύσει εκεί οι Ελληνες. Για κάποιους ο Πόντος είναι χαμένη πατρίδα. Για κάποιους ενθύμιο. Για κάποιους ανέκδοτο. Για κάποιους όμως είναι πατρίδα.

Για μας ο Πόντος είναι φιλοξενία, είναι πατρίδα, είναι αγάπη, είναι πάθος, είναι τρέλα σίγουρα. Οταν λέμε "Πόντιος" εννοούμε: φιλόξενος, δραστήριος, ευχάριστος, άνθρωπος που αγαπά την τέχνη και φυσικά Ελληνας.

Ο Πόντος στην ιστορία του, με τους Ελληνες να κυριαρχούν, είχε φιλοξενήσει και μερικές άλλες μικρές εθνικές ομάδες. Ομως αυτοί, ειδικά κατά τη χριστιανική περίοδο, μαζί με τους Ελληνες δέχτηκαν το χριστιανισμό. Αυτές οι μικρές εθνικές ομάδες μέσα στο χριστιανισμό ενσωματώθηκαν στο ελληνικό περιβάλλον.

Αυτός ο ελληνικός χώρος βρέθηκε στη συνέχεια υπό ρωμαϊκή κατοχή για να ακολουθήσει αργότερα το χριστιανικό και βυζαντινό δρόμο. Το 1461 κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς. Μετά την οικονομική καταπίεση του πληθυσμού άρχισε η θρησκευτική καταπίεση ως μέσο ομογενοποίησης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η θρησκευτική όμως καταπίεση δε σήμαινε και εθνική γιατί τότε οι Οθωμανοί δεν είχαν καμιά εθνική συνείδηση. Μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία υπήρξαν βεζίρηδες, πασάδες και διάφοροι άλλοι αξιωματούχοι της εξουσίας από διάφορες εθνικές ομάδες, αλλά όλοι με μουσουλμανική συνείδηση. Μ' αυτή την θρησκευτική καταπίεση άρχισε στον κόσμο της περιοχής ο δεύτερος προσυλητισμός. Ο πρώτος ήταν η επικράτηση του χριστιανισμού και ο δεύτερος η επιβολή του ισλάμ.

Κατά τη δική μας γνώμη αυτός ο δεύτερος προσηλυτισμός έγινε δεκτός πάνω από 50% του ποντιακού πληθυσμού. Ομως ακόμα και με αυτή την τρίτη πίστη (η πρώτη ήταν η ειδωλολατρεία, η δεύτερη ο χριστιανισμός και η τρίτη το ισλάμ) ο πολιτισμός που κυριαρχούσε ήταν ο ελληνικός. Αυτός ο κόσμος παρόλη τη θρησκευτική διαφόρα που είχε καλλιεργηθεί από τους Οθωμανούς κατάφερε να συνεχίζει τις κοινωνικές και πολιτιστικές επαφές και μπόρεσαν να συμβιώσουν στον ίδιο χώρο. Ο ποντιακός αυτός πληθυσμός, μετά τον εξισλαμισμό του λεγόταν Oumet Oul Islam, δηλαδή μουσουλμανικός λαός, όπως λεγόταν όλοι οι μουσουλμάνοι του κόσμου.

Επηρεασμένος από τη γαλλική επανάσταση του 1789 ο ελληνικός χριστιανικός πληθυσμός, ο οποίος ήταν και το κομμάτι του πληθυσμού που καταπιεζόταν περισσότερο, μαζί με ένοπλες ομάδες των μουσουλμάνων Ποντίων, δημιούργησαν εθνικό απελευθερωτικό κίνημα. Δυστυχώς όμως δεν μπόρεσαν να τα καταφέρουν.

Αργότερα, στα τελευταία χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ύστερα από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας μετά από προπαγάνδα βοηθούντος και του φόβου, του δόθηκε η δεύτερη εθνική ταυτότητα. Αυτό το γεγονός υποστηρίχτηκε και από τους Χριστιανούς Πόντιους μέχρι το 1924. Για πάραδειγμα έλεγαν "ετούρκεψεν" δηλαδή "εκτουρκίστηκε". Ειδικά με τα σχέδια που πρότειναν οι Γερμανοί στους Νεότουρκους άρχισε να δημιουργείται η ιδέα ότι ο κάθε μουσουλμάνος είναι Τούρκος. Και ο κάθε Ρωμαίος (Ελληνας) είναι γκιαούρης δηλαδή άπιστος. Οπως έλεγαν "Urum giaru".

Ομως το περίεργο ήταν ο κόσμος ως μουσουλμάνους έβλεπε μόνο τους Οθωμανούς. Τους Νεότουρκους χαρακτήριζε "γκιαούρηδες" και τα τουρκικά σχολεία που ίδρυσαν στα χωριά ως "γκιαούρικα σχολεία". Τις θρησκευτικές αξίες οι ελληνόφωνοι χοτζάδες τις μάθαιναν στην ελληνική γλώσσα. Μέχρι που απαγορεύτηκε η χρησιμοποίηση της μητρικής γλώσσας των λαών της Μικράς Ασίας, εκτός της νεοδημιουργημένης τουρκικής γλώσσας που θεωρήθηκε κυρίαρχη.

Ομως πρέπει να επισημάνουμε ότι η νέα κυρίαρχη γλώσσα στην περιοχή δεν είναι πλήρως η νεοαποκτημένη κεντροασιατική τουρκική γλώσσα. Με βάση την τουρκική γλωσσική δομή δέχτηκε μεγάλο αριθμό δανείων από τις γλώσσες των κατακτημένων εθνών. Ομως στα ελληνόφωνα χωριά χρησιμοποιείται η ελληνική σε ποσοστό 70%. Το 90% του ελληνόφωνου πληθυσμού γνωρίζει και αυτήν τη νεοδημιουργημένη τουρκική γλώσσα. Εδώ πρέπει να επισημάνουμε ότι ένα μεγάλο μέρος του συνολικού μαυροθαλασσίτικου πληθυσμού δεν μπορεί ακόμα να μιλλά τέλεια αυτή τη γλώσσα τόσο καλά ώστε να γίνεται κατανοητός από τους άλλους λαούς που μιλούν αυτή τη γλώσσα και να μπορέσουν να δώσουν συνέντευξη σ' ένα δημοσιογράφο και να απαντούν σωστά σε κάθε ερώτηση.

Μέσα στους ελληνόφωνους και κυρίως στις γυναίκες, υπάρχουν πολλοί που χρησιμοποιούν διερμηνέα στις κρατικές υπηρεσίες. Περισσότερο το συναντούμε στα δικαστήρια, στα ληξιαρχεία και στα νοσοκομεία.

Σήμερα λοιπόν οι λέξεις Πόντος, Πόντιος, Ελληνας δεν χρησιμοποιείται από το σύγχρονο μαυροθαλασσίτικο πληθυσμό, παρόλο που στους περισσότερους κυριαρχεί ακόμη ο ελληνικός πολιτισμός. Χρησιμοποιείται η λέξη "Ρωμαίος" δηλαδή "Ρωμιός" από τους ελληνόφωνους ως κατάλοιπο της ρωμαϊκής κυριαρχίας. Ο πολιτισμός αυτός επικράτησε στην περιοχή εξαιτίας της γεωγραφικής ιδιότητας του Πόντου. Γιατί ο Πόντος δεν ήταν κατάλληλο μέρος για εύκολη επιβίωση εποίκων. Αυτός ο παράγοντας είχε τον βασικό ρόλο στην παρεμποδιση της αλλοίωσης αυτου του πολιτισμού. Ο γεωγραφικός σχηματισμός που δεν άφηνε να συγκεντρωθούν μαζί με τον ντόπιο πληθυσμό της περιοχής αυτούς που κατάφεραν να επιβιώσουν στο χώρο χάρη σε περιουσίες των χριστιανών που εξαναγκάστηκαν να τις εγκαταλείψουν. Ο επικρατών πολιτισμός στην περιοχή συγκροτούνταν από την ελληνική γλώσσα, τους ελληνικούς χορούς, την ελληνική μουσική, τη κουζίνα, τα μυθιστορήματα, τα ανέκδοτα, μερικά κοινά τραγούδια, έθιμα κ.λπ.

Εμείς λοιπόν, μια μικρή ομάδα από τους σύγχρονους μαυροθαλασσίτες, βρισκόμαστε στην Ελλάδα και υποστηρίζουμε ότι αυτός ο λαός που αναφέραμε είναι ομογενής με τους Ελληνες. Ωστόσο και αδέλφια με τους λαούς της Μικράς Ασίας. Εάν λοιπόν εσείς λόγω της μουσουλμανικής τους θρησκείας αμφισβητείται την ομογένειά τους με τους Ελληνες τότε εσείς πως είσαστε Ελληνες ως Ορθόδοξοι αφού οι αρχαίοι Ελληνες ήταν ειδωλολάτρες. Και σας ρωτάμε σε ποιά εθνότητα θα εντάξουμε τους άθεους που υπάρχουν και στις δύο μεριές καθώς και τους δωδεκαθεϊστές που εμφανίστηκαν στην Ελλάδα. Και εάν εμείς είμαστε Τούρκοι επειδή είμαστε Μουσουλμάνοι τότε οι Αραβες, οι Πακιστανοί, οι Πέρσες τι είναι; Και οι Ορθόδοξοι Βούλγαροι, Γκαγκαούζοι, Ρώσοι και Γεωργιανοί τι είναι;

Ωστόσο με την Κοινή Αγορά μήπως δεν αγοράζουμε εδώ και εκεί ταίδια προϊόντα, τις ίδιες μάρκες που παράγουν οι διάφορες εταιρείες των ξένων μεγάλων δυνάμεων. Μήπως δεν πουλάμε, ειδικά τα αγροτικά μας προϊόντα, στους ίδιους με εξευτελιστικές τιμές για να τους ταϊζουμε και να παράγουν όπλα και στη συνέχεια να μας τα πουλούν με αστρονομικές τιμές για να σκοτωνόμαστε. Ο ελληνικός λαός, τουλάχιστον αυτοί οι εκατοντάδες που γνωρίσαμε, έχουν αποδεχτεί την ομογένειά μας. Μας αγκάλιασαν θερμά και μας βοήθησαν να επιβιώσουμε εδώ. Και με αυτή την ευκαιρία διατηρούμε τα ήθη και τα έθιμά μας, τον πολιτισμό που μας απέμεινε από τους αρχαίους μας προγόνους. Προετοιμαζόμαστε να γίνουμε γέφυρα για επαφή και ανάπτυξη της φιλίας και της αδελφότητας μεταξύ των Ελλήνων και των λαών της Μικράς Ασίας.

Γιατί λέμε: Φτάνει πια ο πόνος! Φτάνει πια ο φόβος του πολέμου! Φτάνουν πια τα δάκρυα που χύνουν οι μανάδες μας! Φτάνει η άσχημη οικονομική κατάσταση και μαζί της ο φόβος για το αύριο λόγω της αγοράς όπλων. Φτάνει, γιατί αυτά όλα έχουν αφήσει άγριες γραμμές στο πρόσωπο των ανθρώπων μας.

Εμείς την Ελλάδα την θεωρούμε ως δεύτερη πατρίδα. Γιαυτό και ιδρύσαμε μαζί με τους Ελλαδίτες Πόντιους ένα σύλλογο για τη διατήρηση του κοινού πολιτισμού που έχουμε. Το έργο αυτό θα το συνεχίσουμε και κανείς δεν θα μπορέσει να μας σταματήσει.


του Vahit Tursun (Σύγχρονος Τραπεζούντιος)

πηγή : hri.org

Δευτέρα, Αυγούστου 25, 2008

Πέμπτη, Αυγούστου 21, 2008

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ Ζαγκ ΝΤΟΠΑ Ρογκ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ "ΑΘΑΝΑΤΟ" "ΑΝΤΕΝΝΑ"....


STOP ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΤΟΠΑΣ

ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΟΚ ΑΠΟ ΤΗΝ "ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ" ΚΙΝΑ....


ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΟΚ ΑΠΟ "ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ"-ΒΙΑΣΤΕΣ ΜΙΚΡΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ....

πηγή : biotexnia blog

"Δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ, Άγγελε, Άγγελε…"

Ο κατά τεκμήριο πολυτιμότερος και πιο επιτυχημένος προπονητής

που είχαμε τα τελευταία 20 χρόνια….




Τετάρτη, Αυγούστου 20, 2008

TO 4o festival στο Σ.Ε.Φ.

Ούτε Σκύλα ούτε Χάρυβδη....


Ούτε Σκύλα ούτε Χάρυβδη - Πολυκεντρική Ανατολία (περί Ποντιακής Γενοκτονίας)

Ομιλία κατά τα αποκαλυπτήρια του μνημείου της Ποντιακής Γενοκτονίας στην Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ

Μιχάλης Χαραλαμπίδης


Στον μυθικο μας κόσμο ο Πόντος είναι παρών με τον Προμηθέα, τους Αργοναύτες, τον Ιάσωνα, τις Αμαζόνες.

Σύμφωνα με την Ελληνική αντίληψη για την γέννηση του κόσμου είναι ένα από τα συστατικά της δημιουργίας του.

Στον ιστορικό μας κόσμο είναι παρών με τις Ελληνικές πόλεις – κράτη Σινώπη –Αμισσός - Τραπεζούς – Κερασούς. Τους Μιθριδάτες Βασιλείς του Πόντου. Ο Μιθριδάτης ο Στ΄ ο Ευπάτωρ έστησε άγαλμα του Πλάτωνα στην Ακαδημία που δημιούργησε στην Αθήνα ο μεγάλος φιλόσοφος.

Στους Κομνηνούς αυτοκράτορες της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντος (1204 – 1461). Στους Υψηλάντες ηγέτες της Ελληνικής και Βαλκανικής Επανάστασης ενάντια στο Οθωμανικό παρασιτικό, φεουδαρχικό καθεστώς τον 19ο αιώνα. Μια νέα Δημοκρατία για να τιμήσει τα ιδανικά και τον αγώνα τους ταυτιζόμενη με αυτά έδωσε σε μια από τις νέες πόλεις της το όνομα τους. Το Υψηλάντη στο Μίτσιγκαν. Η Δημοκρατία αυτή ήταν οι ΗΠΑ.

Επί χιλιετίες ο Πόντος ήταν Οικονομικό και Εμπορικό κέντρο αλλά και κέντρο Πολιτισμού. Ο φιλόσοφος Διογένης αυτός που μας έδωσε την λέξη «κοσμοπολίτης» εξ ού και το Cosmopolitan, ο γεωγράφος και ιστορικός Στράβων, ο σωτήρας της Ελληνικής κλασσικής γραμματείας, των βιβλίων από την Οθωμανοϊσλαμική ολοκληρωτική βαρβαρότητα και μεγάλος πατέρας του Ευρωπαϊκού και Δυτικού Πολιτισμού ο Βησσαρίων, ήταν Πόντιοι.

Ο Πόντος ήταν πρότυπο αρμονικών σχέσεων ανάμεσα στο φυσικό, ανθρώπινο αρχιτεκτονικό τοπίο. Ανάμεσα στους λαούς, τους πολιτισμούς, τους ανθρώπους. Αυτή η αρμονία διαταράχθηκε βίαια από ολοκληρωτικές ιδεολογίες. Αυτό το ιστορικό Πολιτισμικό κέντρο δολοφονήθηκε και ρίχθηκε στην υπανάπτυξη. Αυτό σήμαινε η Οθωμανική Τουρκική κατάκτηση, το Σουλτανικό καθεστώς, το πλέον βάρβαρο καθεστώς που γνώρισε η Ανθρωπότητα. Το τελικό όμως χτύπημα δόθηκε από μια ιδεολογία του θανάτου που αντιπροσώπευε και αντιπροσωπεύει ο Κεμαλισμός. Ακόμη και τώρα και άλλοι λαοί της Μικράς Ασίας γνωρίζουν αυτόν τον γενοκτονικό ρατσισμό διαρκείας.

Ο Πόντος σήμερα είναι ερείπια εκκλησιών, μοναστηριών, ανακτόρων, παλατιών, κυβερνείων, κατοικιών, εκπαιδευτηρίων, χωριών, πόλεων, κάστρων που απετέλεσαν εκλεκτά δημιουργήματα του παγκόσμιου πολιτισμού. Αν δεν δολοφονούνταν θα ήταν ωραιότερα από την Τοσκάνη, την Βουργουνδία, την Ανδαλουσία. Το σουλτανικό τουρικικό ισλάμ όμως ήταν πολύ διαφορετικό από αυτό της Ανδαλουσίας, ήταν βάρβαρο και καταστροφικό.

Σε κανένα μέρος του κόσμου δεν συναντάς τόσα ερείπια μνημείων. Εδώ οι Ταλιμπάν προϋπήρξαν κατά περιόδους, δολοφονούσαν ανθρώπους και μνημεία, ήταν περισσότερο βάρβαροι και τον προηγούμενο αιώνα είχαν την υποστήριξη και της Ευρώπης και των Σοβιέτ. Μια ανήθικη συμμαχία.

Μέσα σε αυτά τα ερείπια συναντάς σήμερα τους τελευταίους φύλακες, τους απόγονους αυτού του πολιτισμού που μετά από αιώνες ολοκληρωτικών και ρατσιστικών τυφώνων επιμένουν να ομιλούν την πλησιέστερη προς την αρχαία ελληνική ομιλούμενη σήμερα γλώσσα. Είναι οι μεγάλοι αυτόχθονες πληθυσμοί των εξισλαμισμένων ακόμη και κρυπτο Χριστιανών Ποντίων που έμειναν στον Πόντο.

Μέσα από τα ερείπια αναδεικνύονται οι μελαγχολικές και ταυτόχρονα γλυκές φιγούρες των μικρών παιδιών που στο ερώτημα : «πώς λεν τον κύρης και την μάνας» απαντούν όπως απαντούσε ένα παιδί την εποχή του Ομήρου. «Εις Αϊσέ ακούει εις Μωαμέτ». Ο Όμηρος στους στίχους του έλεγε. «Το όνομα του άκουγε Αχιλλέας, Οδυσσέας, Αίαντας». Δεν λέει τον έλεγαν Αχιλλέα. Αυτής της γλώσσας το σύγχρονο Τουρκικό κράτος αρνείται την ύπαρξη. Αυτή ήταν η απάντηση του Τούρκου εκπροσώπου στον ΟΗΕ Altay Genciger* στην παρέμβαση μας στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Οργανισμού (Φεβρουάριος 2002) για τα δικαιώματα των εξισλαμισμένων Ποντίων στον Πόντο σήμερα.

Δολοφονεί αντί να προστατεύει μια γλώσσα που αποτελεί θεμέλιο της Παγκόσμιας Πολιτισμικής Κληρονομιάς. Τα μικρά παιδιά στα σχολεία της Τραπεζούντας τρομοκρατούνται για να μην την ομιλούν.
Επί οκτώ περίπου δεκαετίες το έγκλημα της γενοκτονίας που διαπράχθηκε στον Πόντο από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς συνεχίσθηκε, για γεωπολιτικούς λόγους, με το έγκλημα της σιωπής. «Η Τουρκία δεν έπρεπε να ενοχληθεί».

Οι φωνές των επιζησάντων, το ένα δεύτερο του πληθυσμού, σκεπάστηκαν. Αυτοί που σώθηκαν διαφεύγοντας προς τη Ρωσία, μετά τον Κεμαλισμό γνώρισαν τον Σταλινισμό εκτοπισμένοι στην κεντρική Ασία, την πατρίδα των Τούρκων. Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες ανωμαλίες της ιστορίας.
Εμείς όμως η νέα γενιά των Ποντίων είμαστε παιδιά της θεάς Μνημοσύνης και των Μουσών. Αυτές που μας έδωσαν τις λέξεις Μουσική, Μουσείο, όπως το Metropolitan Museum.

Τις τελευταίες δεκαετίες διεκδικήσαμε την ανάκτηση της σχέσης μας με την Μνημοσύνη και τις Μούσες διεκδικώντας το δικαίωμα μας στην Μνήμη. Όπως όλοι οι λαοί που υπέστησαν πολιτικές βίας, καθιερώσαμε μια ημέρα μνήμης του Ποντιακού Ολοκαυτώματος, την 19η Μαϊου. Τιμά την Πολιτεία της Νέας Υόρκης, τον κυβερνήτη της George Pattaki, η αναγνώριση του εγκλήματος και η ταυτιση του με τη δική μας μνήμη (19 Μαϊου 2002). Είναι πλέον κοινή η μνήμη μας ενάντια στην ολοκληρωτική βία του ισλαμικού φονταμενταλισμού που γνώρισε η πόλη της Νέας Υόρκης.

Οι δικοί μας νεκροί για γεωπολιτικούς λόγους έμειναν επί δεκαετίες χωρίς μνημεία, χωρίς τάφους, μια και χάθηκαν στις πορείες θανάτου στο εσωτερικό της Ανατολίας και του Κουρδιστάν, στα Άουσβιτς, στα Μαουντχάουζεν εν ροή.

Σήμερα όμως την 10η Σεπτεμβρίου 2006 αισθάνονται ιδιαίτερη αγαλλίαση, ιδιαίτερα αυτοί των οποίων οι επιζήσαντες έφτασαν στις ΗΠΑ, κατ’ ευθείαν από τον Πόντο χωρίς να περάσουν από την Ελλάδα. Αυτοί μιλούν Ποντιακά και Αμερικάνικα.




Έχει ιδιαίτερη βαρύτητα που το μνημείο αυτό, το πρώτο στις ΗΠΑ, δημιουργήθηκε σε μια πόλη που το όνομα της εκπέμπει μηνύματα μιας ιδεολογίας της ζωής, της φιλίας, της αδελφοσύνης. Αυτό σημαίνει στα Ελληνικά Φιλαδέλφεια. Η πόλης σας εκ του ονόματος της είναι αντίθετη με τις ιδεολογίες του θανάτου που εκφράζουν ο Ναζισμός, ο Κεμαλισμός, ο ισλαμικός ολοκληρωτικός φονταμενταλισμός που δίνει μια προοπτική παρακμής στους ίδιους τους Μουσουλμανικούς λαούς. Οι Έλληνες, οι Πόντιοι είμαστε ένας λαός που τους γνώρισε όλους. Σταυροφορίες και Ιερούς πολέμους, Ναζιστές και Κεμαλιστές. Γι αυτό ο λόγος μας είναι ένας λόγος αλήθειας. Η αλήθεια και η πόλις, η Δημοκρατία, αποτελούν την ελπίδα για όλους τους λαούς, τους πολιτισμούς και τις θρησκείες. Με τους θεούς του πολέμου θα σκοτωθούν όλοι οι θεοί. Ήδη από τον Πόντο έφυγαν οι θεοί την περίοδο 1916 – 1923. Όπως σκέπτονται να φύγουν, αν δεν έφυγαν ήδη, από το Λίβανο, το Ισραήλ, την Παλαιστίνη. Με το οφθαλμόν αντί οφθαλμού θα γίνουν όλοι οι λαοί τυφλοί.

Από την ίδρυση της αυτή η Πόλη, η Φιλαδέλφεια, ως πρωτεύουσα μιας νέας Δημοκρατίας, ταυτίστηκε με τα ιδανικά της Ζωής, της Ελευθερίας, της Ανεξαρτησίας, της Δημοκρατίας.

Γι αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία σε αυτή την Πόλη να επαναφέρουμε στην μνήμη μας δύο μεγάλους ανθρωπιστές, διπλωμάτες, φιλάδελφους, φίλους του δικαιώματος μας στη ζωή και της παρουσίας μας στις ιστορικές μας πατρίδες, ανεγείροντας δύο μνημεία στη μνήμη τους. Ένα στην Αθήνα και το άλλο στις ΗΠΑ. Άργησαν πολύ οι Έλληνες και οι Πόντιοι αλλά και οι Αρμένιοι και οι Ασσύριοι να το κάνουν. Η σύγχρονη ιστορία όμως επαναφέρει την μνήμη και το παράδειγμα των δύο μεγάλων Αμερικανών Διπλωματών, των George Horton και Henry Morgenthau. Θεωρούσαν από τότε ύβρι να λερώνεται η Αμερικανική Δημοκρατία με τα Κεμαλικά γκουλάκ και τα Κεμαλικά άουσβιτς όπως το Δεβισλίκ στον Πόντο νότια της Τραπεζούντας. Το περιγράφουν σύγχρονοι τους. Και ο Χόρτον και ο Μοργκεντάου είχαν ακούσει για την φρίκη που σε κυρίευε όταν το αντίκρυζες.

Και οι δύο Διπλωμάτες ήταν με τη Ζωή, με τους ανθρώπους, όλους τους ανθρώπους, με τους λαούς, όλους τους λαούς. Γιατί εκτός των άλλων οι λαοί ήταν και είναι ο αγωγοί, τα υποκείμενα, τα χελιδόνια της Δημοκρατίας σε αυτήν την τραγική και ιστορική περιοχή της Μικράς Ασίας.

Δεν είναι Δημοκρατία η Σκύλα του Κεμαλισμού και η Χάρυβδη ενός εύκολα χειραγωγούμενου, ιδιόμορφου, καταστροφικού και βίαιου τουρκικού ισλάμ. Ούτε η σύνθεση τους η ένοχη Σφίγγα. Τα δημοκρατικά, πολυκεντρικά, περιφερειακά – ομοσπονδιακά πολιτειακά και διοικητικά συστήματα, αποτρέπουν τις ολοκληρωτικές ιδεολογίες και οδηγούν τους λαούς, όλους τους λαούς ανεξαρτήτως θρησκείας και εθνικότητας, στον αλληλοσεβασμό, στη συμβίωση, στην ευημερία. Αυτό έγινε στην Γερμανία μετά τον Χίτλερ, στην Ιβηρική μετά τον Φράνκο. Αυτό πρέπει να γίνει στο Ιράκ. Αυτό έχουν ανάγκη οι λαοί στην Μικρά Ασία και την Μεσσοποταμία.

Ήμασταν πολύ μόνοι και λίγοι στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, όταν ο Σαντάμ βομβάρδιζε με χημικά τον αυτόχθονα ιστορικό λαό, τους Καρδούχους του Ξενοφώντα. Την πλειοψηφούσα εθνική ομάδα στην Μικρά Ασία σήμερα.

Το αίτημα της αληθινής Δημοκρατίας είναι πολύ πιο ισχυρό και πιο ώριμο στην Μικρά Ασία. Δεκαετίες πριν είπα ότι αποτελεί την βασική προϋπόθεση για την σταθερότητα, την ειρήνη, την ανάπτυξη και την ευημερία στην ευρύτερη περιοχή. Άλλο όμως Κεμαλικό απαρτχάιντ και άλλο Δημοκρατία.
Ιστορικά η Μικρά Ασία, η Ιωνία είναι η γενέτειρα της Δημοκρατίας τόσο της Ευρώπης όσο και της Ασίας. Αυτό διδάσκει η ιστορία.

Οι λαοί της Μικράς Ασίας και της Μεσσοποταμίας έχουν δικαίωμα στη δική τους Άνοιξη και τη Δημοκρατία και επόμενα την Ειρήνη.

Εικόνες, ιστορικά πρόσωπα, έργα τέχνης με αναφορές στον Πόντο γεμίζουν και κοσμούν σήμερα πολλά μουσεία της Ευρώπης. Τελευταία έμαθα ότι σε μια εκκλησία της Βορείου Ιταλίας διακρίνει κανείς το πρόσωπο της Μαρίας της Κομνηνής, πριγκίπισσας της Τραπεζούντας. Ήταν η ωραιότερη γυναίκα στον κόσμο το 1400. Γράφτηκαν το 18ο αιώνα οπερέττες γι αυτήν στην Ευρώπη.

Οι Πόντιοι όμως δεν είναι ένας λαός των μουσείων. Είμαστε το πλέον μαρτυρικό κομμάτι του Ελληνισμού και των Ευρωπαϊκών λαών. Γνωρίσαμε όλους τους ολοκληρωτισμούς Κεμαλισμό, Ναζισμό, Φασισμό, Σταλινισμό. Είμαστε σε διαρκή προσφυγιά. Είμαστε όμως ένας λαός υπαρκτός, με σάρκα και οστά, με υψηλό αίσθημα αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού. Είμαστε πολύ περισσότεροι από ότι ήμασταν μετά την γενοκτονία και τον ξεριζωμό, διασκορπισμένοι σε όλη τη γη. Ο Κεμάλ δεν έλυσε το Ποντιακό ζήτημα διά της σφαγής, απέτυχε. Ο Πόντος δεν εξαφανίστηκε από το χάρτη της γης όπως ήθελε. Οι Πόντιοι που έμειναν στον Πόντο είναι πολύ υπερήφανοι και ευτυχισμένοι να λένε ότι είναι Πόντιοι. Όπως οι Κούρδοι να λένε ότι είναι Κούρδοι. Και σ’ αυτό απέτυχε ο Κεμάλ.

Έκφραση αυτού του αυτοσεβασμού είναι το μνημείο της Φιλαδέλφειας, έργο ενός μεγάλου στον ψυχικο και ηθικό του κόσμο ανθρώπου, του Βασίλειου Θεοδωρίδη. Χάρις σε σας οι Αμερικανοί Έλληνες, οι Πόντιοι θα έχουν πλέον στην Φιλαδέλφεια το Σήμα της μνήμης τους, του αυτοσεβασμού και της συνέχειας τους. Όπως οι Αμερικανοί, Νεοϋορκέζοι έχουν το δικό τους μνημείο.

Οι Πολιτειακοί όμως θεσμοί των ΗΠΑ, το Κονγκρέσο και η Γερουσία, θα βρίσκονται σε αρμονία με την κληρονομιά της πόλης της Φιλαδέλφειας όταν – όπως έπραξαν ορισμένες Πολιτείες – αναγνωρίσουν την δεύτερη γενοκτονία του 20ου αιώνα, την Ποντιακή. Θα βρίσκονται σε αρμονία με τις αξίες και τα ιδανικά που πρέσβευαν δύο μεγάλοι γνώστες της περιοχής και φίλοι των λαών της, οι Χόρτον και Μοργκεντάου.

Εγώ προσωπικά, απόγονος επιζησάντων αλλά και πολλών που έμειναν άταφοι στα χιονισμένα βουνά και τις πεδιάδες της Ανατολίας, του Πόντου και του Κουρδιστάν, οφείλω να συμβάλλω στην απόδοση προς αυτούς της θέσης που τους αξίζει στην ιστορική μνήμη των λαών μας. Γιατί αν αποτρέπονταν ή καταδικάζονταν το Δεβισλίκ, όπως πρότειναν, όχι μόνο δεν θα είχαμε Άουσβιτς αλλά θα διακόπτονταν αυτή η διαρκής βία και ο θάνατος που πλημμυρίζει και παραμορφώνει επί δεκαετίες την ιστορική μας περιοχή. Η Μικρά Ασία και η Μεσοποταμία αρνούνται πλέον την παραμόρφωση και ζητούν την αυθεντικότητα τους.

* Μιχάλης Χαραλαμπίδης «Το Ποντιακό ζήτημα σήμερα – το Ποντιακό ζήματα στον ΟΗΕ», Εκδόσεις ΣΤΡΑΒΩΝ, Αθήνα 2005

Πέμπτη, Αυγούστου 14, 2008

πουλούν τα αγέννητα μωρά τους!!!!!!!!!!!!!!


Πάμφτωχες έγκυοι από τριτοκοσμικές χώρες, πουλούν τα αγέννητα μωρά τους με την ελπίδα να έχουν ένα καλύτερο αύριο , ανύποπτες ότι υπογράφουν την καταδίκη τους. Με μερικές εκατοντάδες δολάρια-δόλωμα, στο χέρι, πείθονται, γεννούν χωρίς να δουν ποτέ το μωρό τους του οποίου η γέννηση δεν γράφεται πουθενά, επομένως επίσημα είναι ανύπαρκτο.

Από κει, οι σπείρες που επιδίδονται σ' αυτή την απάνθρωπη "επιχείρηση", έχουν διάφορους τρόπους να τα εκμεταλλευτούν. Τα ακρωτηριάζουν και τα υποχρεώνουν στην επαιτεία, στον αγοραίο έρωτα, τα πουλούν ως παιδιά-στρατιώτες, ή τα σκοτώνουν και πουλούν τα όργανά τους.Οι αποκαλύψεις αυτές έγιναν από τον ομοσπονδιακό αρχιδικαστή της Αυστραλίας Τζον Πάσκο, σε συνέδριο που έγινε στο Κερνς με θέμα την εκμετάλλευση των παιδιών.

Ο ίδιος τόνισε ότι το φαινόμενο αυτό παρατηρείται στην Ανατολική Ευρώπη, Ασία, Αφρική και Νότιο Αμερική. Ανέφερε ότι ο νόμος δεν είναι ευκρινής όταν πρόκειται για την προστασία αγέννητων παιδιών, εξαιτίας του αναπάντητου ερωτήματος "πότε ένα παιδί γίνεται νομικό πρόσωπο" και της σύγκρουσης απόψεων στο θέμα αυτό.

"Τα μεγαλύτερα θύματα στην υπόθεση αυτή είναι τα παιδιά τα οποία δεν γνωρίζουν καν από πού προήλθαν", είπε ο κ. Πάσκο.Ο γενικός διευθυντής του οργανισμού World Vision Τιμ Κοστέλο, είπε ότι είναι πραγματικά απαράδεκτο το ότι ο νόμος δεν μπορεί να προστατεύσει αγέννητα παιδιά: "Εξαφανίζονται και κανείς δεν γνωρίζει τι έγιναν. Είναι φοβερό. Σίγουρα, είναι η χειρότερη μορφή σύγχρονης σκλαβιάς".

Πηγή: ΑΠΕ

Τετάρτη, Αυγούστου 13, 2008

Ετον ενα βολαν (Ήτανε μια φορά)


Στίχοι: Κώστας Φέρρης
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης



Ήτανε μια φορά μάτια μου κι έναν καιρό
μια όμορφη κυρά αρχόντισσα να σε χαρώ

Μια μικροπαντρεμένη κόρη ξανθή
τον κύρη της προσμένει βράδυ πρωί
Ένα Σαββάτο βράδυ καλέ μια Κυριακή
τον ήλιο το φεγγάρι, καλέ, παρακαλεί

Ήλιε μου φώτισέ τον φεγγάρι μου
πάνε και μίλησέ του για χάρη μου

Γυρίζει κι αρμενίζει καλέ στα πέλαγα
τους πειρατές θερίζει καλέ και τους χαλά

Στον ήλιο στο φεγγάρι και στη βροχή
και μένανε μ' αφήνει έρμη και μοναχή

Γαλέρα ανοίχτηκε μάτια μου με το βοριά
στη μάχη ρίχτηκε μάτια μου και στον καυγά

Μέσα σ' ένα σινάφι πειρατικό
είδα φωτιά ν' ανάβει και φονικό


Μεταφραση στα Ποντιακα: Πλατων Κυφωνιδης


Ετον ενα βολαν, οματαμ, μιαν κι αλλομιαν

ενας εμορφεσα αρχοντεσσα, να λελεβω σεν

Ενας μικροπαντρεμεντζα, ξανθον κουτσιν
τον κυρ νατς αναμεν βραδυαν πρωιαν

Εναν σαββατοβραδυαν νεψα, εναν Κερεκην
το φεγγαρ τον ηλεν, νεψα, παρακαλα

Ηλεμ και φεγγαρι μ' γνεφτσωνατον
δεβα και καλατσεπσενατον για τ' εμον το χαιρ

Κλωσκετε κι αρμενιζ, νεψα, σα πελαα
τη κουρσαρς θερειζ νεψα και χαλει ατς

Σον ηλ, σο φεγγαρ και σην βρεσην
κ' εμεν ερημον και μανασην αφηνμεν

Γαλεραν απεπλευσεν οματαμ με τον βορραν
σην μασην ερουξεν οματαμ και σο ταυισμαν

Απες σεναν μπουλουκ κουρσαρικον
ειδα αψιμον να εβγον και φονος



ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΡΜΑ ΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ Πλάτων Κυφωνίδη

Τρίτη, Αυγούστου 12, 2008

OIKOΠΕΔΑ ΓΙΑ ΧΤΥΣΙΜΟ....ΦΡΕΣΚΑ-ΦΡΕΣΚΑ!ΠΑΡΕ ΚΟΣΜΕ!!!!!!!!......


ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΩ ΑΛΛΟ ΦΟΡΟΥΣ
ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ΚΡΑΤΟΣ



"Από ανθρώπινο χέρι φαίνεται πως προέρχονται οι επτά στις δέκα πυρκαγιές που εκδηλώνονται, σύμφωνα με στοιχεία της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας. Μάλιστα, μόνο το 2008, 92 άτομα έχουν συλληφθεί κατηγορούμενοι για εμπρησμό από πρόθεση ή από αμέλεια, σε σύνολο 68 υποθέσεων.

Από τις 68 υποθέσεις, οι 18 αφορούσαν εμπρησμό από πρόθεση και οι 50 εμπρησμό από αμέλεια. Ακόμη, οι συλλήψεις αυτές είναι μόνο όσες έχουν γίνει με την διαδικασία του αυτόφωρου, ενώ δεν συμπεριλαμβάνονται οι σχηματισθείσες δικογραφίες που έχουν οδηγηθεί στη Δικαιοσύνη με την τακτική διαδικασία.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το ποσοστό των εμπρησμών από πρόθεση, ξεπερνάει εκείνο των πυρκαγιών οι οποίες εκδηλώνονται από φυσικά αίτια, τα ποσοστά των οποίων είναι 20% και 5% αντίστοιχα."


πηγή : e-liberta.gr


ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΩ ΑΛΛΟ ΦΟΡΟΥΣ
ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

Σάββατο, Αυγούστου 09, 2008

Αντρέι Ταρκόφσκι


"Αυτός που προδίδει έστω και μία μόνο φορά τις αρχές του, χάνει την αγνότητα της σχέσης του με την ζωή. Το να εξαπατά κανείς τον εαυτό του, είναι σα να παραιτείται από τα πάντα, από την ταινία του, από τη ζωή του"

¨Σμιλεύοντας το χρόνο¨-από τα Παιδικά Χρόνια του Ιβαν στη Θυσία

Παρασκευή, Αυγούστου 08, 2008

Περιφρονεί τη ζωηρόχρωμη αναλαμπή του χρυσού.....


«Η δικαιοσύνη λάμπει και μέσα σε φτωχόσπιτα που καπνίζουν και τιμά τους ευσεβείς. Περιφρονεί τη ζωηρόχρωμη αναλαμπή του χρυσού που αποκτήθηκε από λερωμένα χέρια, γιατί είναι συνηθισμένη να πάει κοντά στην αγιότητα και όχι να υποκλίνεται μπροστά στα πλούτη, και κρίνει ανάλογα κάθε πράξη.»

Αισχύλος

COPY-LEFT


Όταν αντιγράφεις κάποιον λέγεται "κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας",
όταν αντιγράφεις πολλούς μαζί λέγεται "έρευνα"....

ΑΖΩΡ ΚΑΙ ΛΩΠΟΔΥΤΗΣ . . .

Free Image Hosting

Ο Αζώρ είναι ένα μικρό, μα έξυπνο σκυλάκι. Νομίζεις πως ανθρώπου ψυχή είναι κλεισμένη σ’ αυτό το όμορφο ζώον. Πόσον είναι πιστός, πόσον είναι αγαθός και αμνησίκακος ο καημένος ο Αζώρ! Με όλα τα προτερήματά του όμως δεν είναι και πολύ ευτυχής, διότι πολλές φορές του τις βρέχει ο κύριος του, ο κυρ Γιάννης. Και όμως ο Αζώρ δεν θυμώνει ˙ κάθε κτύπημα του κυρίου του το υποδέχεται με ένα παραπονετικόν γρυλισμόν ˙ έπειτα, άμα περάσει ο πόνος, όλα τα λησμονεί.

Προχθές ο κυρ Γιάννης ήθελε να ταξιδέψει δια τας Αθήνας. Το τραίνο έφευγε εις τα 5 ½ το πρωί, και δια να προφθάσει ο φίλος μας έπρεπε να ξυπνήσει από τις 4. εκοιμήθη λοιπόν ο κυρ Γιάννης ενωρίς και έβαλε το ρολόι του επάνω εις το δίπλα του κομοδίνο, δια να το έχει πρόχειρο να βλέπει την ώρα όταν ξυπνήσει. Βλέπετε, δεν ήθελε να σηκωθεί και μεσάνυκτα. Σε λίγο ο κυρ Γιάννης εροχάλιζε.
Ο Αζώρ, άμα κατάλαβε ότι ο κύριος του εκοιμήθη, ήλθε σιγά σιγά κοντά στο κρεβάτι και εξαπλώθη χάμω δια να κοιμηθεί επάνω εις το χαλί όπου ήτο εμπρός εις το κρεβάτι.
Τα μεσάνυκτα επέρασαν και άκρα ησυχία εβασίλευε.
Αιφνής ο Αζώρ ετινάχθη όρθιος και ετέντωσε τα αυτιά του ˙ κάτι είχεν ακούσει.
Τι είχε συμβεί;
Ένας λωποδύτης είχε φθάσει ελαφρά ελαφρά έως εις την πόρτα του δωματίου του κυρ Γιάννη και προσεπάθει σιγά σιγά να την ανοίξει. Αλλ’ ο Θεός, λέγει μία παροιμία, αγαπάει τον κλέφτη, μα αγαπά και τον νοικοκύρη. Ο Αζώρ ευτυχώς δεν είχε κοιμηθεί ˙ αντελήφθη τον κλέπτην και επερίμενε κινών την ουράν του, γρυλίζων γρρρρ-γρρρρ.
Σε λίγο βλέπει να στρέφεται το πόμολο, ν’ ανοίγει σιγά σιγά η πόρτα και να προβάλλει το χέρι ενός ανθρώπου δια να πάρει το ρολόι του κυρ Γιάννη που ήτο επάνω στο κομοδίνο, δίπλα στην πόρτα. Έως εδώ ο Αζώρ εκρατήθη, τώρα όμως ήρχισε να γαβγίζει απειλητικά. Ήθελε να μπορούσε να ξεσχίσει αυτόν τον άνθρωπο, αυτόν τον κλέπτη που προσπαθούσε να κλέψει τον κύριον του.
Ο λωποδύτης, φιβισμένος από αυτήν την απροσδόκητον υποδοχήν, τραβά το χέρι του, κλείει προσεκτικά την πόρτα και φεύγει χωρίς να πάρει το ρολόι. Πηγαίνει να εξασκήσει αλλού το έντιμον επάγγελμά του. Ο κυρ Γιάννης όμως, που έως τώρα δεν είχε πάρει ούτε μυρωδιά, ξυπνάει τρομαγμένος από τα γαβγίσματα του Αζώρ. Κοιτάζει, δεν βλέπει τίποτε στο δωμάτιον. « Παλιόσκυλο, δεν εννοείς να μ’ αφήσεις να κοιμηθώ ήσυχα!» και αφού άρπαξε μίαν παντούφλαν την επέταξε με όλη του τη δύναμη στο πτωχό ζώον. Έπρεπε να εβλέπατε τα μικρά του ματάκια πως εκοίταζαν τον άγριον αυτόν κύριον του. Ποία καρδιά ανθρώπου δεν θα πονούσε μ’ αυτό το παραπονιάρικο βλέμμα ενός ζώου, ενός ζώου τόσον πιστού προς έναν αχάριστον κύριον!
Και όμως ο Αζώρ δεν εθύμωσε. Υπέμεινε κι αυτήν την τιμωρίαν- άδικον βέβαια – όπως τόσες άλλες. Τέλος, άμα είδε ότι ο κύριος του απεκοιμήθη, εξηπλώθη και αυτός χάμω και εκοιμήθη πάλιν ευχαριστημένος επάνω εις το χαλί, επειδή έσωσε το ρολόι, μα και λυπημένος, επειδή ελύπησε με τις φωνές του τον κύριον του.


K.Kαρυωτάκης

Δευτέρα, Αυγούστου 04, 2008

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΑ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ....



ΔΕΝ ΤΡΩΜΕ ΚΟΥΤΟΧΟΡΤΟ ΚΥΡΙΟΙ.....ΟΧΙ ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ...ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΛΑΟ






(ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΝ ΦΙΛΟ GEORGEF ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΟΥ ΕΓΓΡΑΦΟΥ)