αφόρητα

κάποτε όλα βρίσκουν τον δρόμο τους

μα εσύ δεν βρίσκεις ό,τι επιθυμείς

δεν μπορείς να τα κάνεις όλα

εκπυρσοκρότησες κάθε υπόλειμμα

κάθε υστερική σου ανάγκη

κάθε μυστικό που κατείχες

ο θώκος σου γέμισε δάκρυα

διηγούμαι κάθε παραμόρφωση

στο κατώφλι του αφόρητου

περιφρονώ κάθε νομοτέλεια

δεν πριμοδότησα ούτε για μια στιγμή

την ωμότητα

την κενότητα του φαινομενικού σου μοντέλου-εαυτού

έλα να σε κεράσω ένα ποτό μακροχρόνιας ζύμωσης,

η φιλία

αναδύομαι σε κάτι αμιγώς

αναγκαίο

για την ύπαρξη σου

γύρω από τα βράχια της ασφάλειας

διάφορες θύμισες και μνήμες

του μεγαλείου της ιστορίας μουτης ιστορίας μας

μα ακόμα και αυτά φαίνεται ότι δεν μας αρμόζουν

λες και δεν φτιάχτηκαν για εμάς

θα βάλω τα γέλια

θα βάλω τα κλάματα

δεν έχει καμία σημασία

αφόρητα