L’ heure de la reponse...(ο τέλειος άνθρωπος)

ο τέλειος άνθρωπος

Αρχές του χρόνου που διανύουμε, ανακοινώθηκε από τα μέσα μαζικής εξόντωσης, ε ε συγνώμη ενημέρωσης(…) ότι ανακαλύφθηκε ο τέλειος άνθρωπος. Ένας άνθρωπος με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, χαρίσματα και καθ’ όλα δυσνόητα για τον απλό και όχι μόνο, κόσμο, δομικά και ψυχικά αποθέματα ανθρωπιάς και ανεκτικότητας. Η εκκλησία διχάστηκε. Τον ονόμασε δευτερότοκο υιό του θεού μα και τσαρλατάνο, οι κυβερνήσεις τον ονόμασαν ως έναν υπεράνθρωπο, ανθρωπόμορφο αμφίβιο, αμφισεξουαλικό με τρομοκρατικές προδιαθέσεις, με όχι ακόμα διαμορφωμένη σαφή απειλητική εικόνα. Όπως και να έχει ο κόσμος τον λατρεύει, όπου σταθείς και όπου βρεθείς συζητάνε γι’ αυτόν, όλοι θέλουν να τον γνωρίσουν, να ζήσουν μαζί του, να τον κάνουν δικό τους. Οι γνωστοί άγνωστοι ιστορικοί και μελετητές, τον θεωρούν ως την αιτία του αναμενόμενου Γ’ παγκόσμιου πολέμου, ίσως όμως και την λύση των βασάνων όλων των ανθρώπων της γης.

Ο άνθρωπος αυτός, ζει σε βάθος 1.229 μέτρων κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, σε ένα εικονικό καταφύγιο μέσα σε μια σπηλιά ενός όρους γεμάτου χιόνια στις κορυφές του. Σε τακτά χρονικά διαστήματα, αναδύεται και ζει ανάμεσά μας.

Είναι ο άνθρωπος που μπορεί και αρχίζει την ημέρα του χωρίς καφεΐνη.

Είναι ο άνθρωπος που μπορεί και είναι χαμογελαστός αγνοώντας πόνους και κούραση.

Είναι ο άνθρωπος που μπορεί και τρώει το ίδιο φαγητό κάθε μέρα και είναι ευγνώμων για αυτό.

Είναι ο άνθρωπος που μπορεί να μη διαμαρτύρεται και να μην κάνει τους ανθρώπους να βαριούνται με τα προβλήματά του.

Είναι ο άνθρωπος που μπορεί να καταλάβει πότε οι αγαπημένοι του είναι πολύ απασχολημένοι για να του αφιερώσουν χρόνο.

Είναι ο άνθρωπος που μπορεί να δεχθεί κριτική και κατηγορίες χωρίς αντίδραση.

Είναι ο άνθρωπος που μπορεί να αδιαφορήσει όταν οι άνθρωποι ξεσπάνε επάνω του.

Είναι ο άνθρωπος που μπορεί να αντιμετωπίσει τον κόσμο χωρίς ψέματα και εξαπάτηση.

Είναι ο άνθρωπος που μπορεί να χαλαρώσει χωρίς τσιγάρο και αλκοόλ.

Είναι ο άνθρωπος που όταν πίνει κρασί θυμάται τους νεκρούς και τους αφιερώνει τις πρώτες στάλες του ποτηριού.

Είναι ο άνθρωπος που μπορεί να νικήσει το άγχος χωρίς ιατρική βοήθεια

Είναι ο άνθρωπος που τα βράδια κοιμάται εύκολα και βαθιά και βλέπει πολλά όνειρα.

Είναι ο άνθρωπος που περπατάει αλλόκοτα μα το βήμα του είναι σίγουρο, δυνατό και ελαφρύ.

Είναι ο άνθρωπος που περνάει απαρατήρητος μα όλοι νιώθουν την απουσία του καθώς αποσύρεται στην σπηλιά του, κάτω από την θάλασσα, σε βάθος 1.229 μέτρων, που ζεσταίνεται με τα χιόνια στις κορυφές του βουνού, και όταν μιλάει μόνος του, δεν τον ακούει κανείς.

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ

ΔΥΣΚΟΛΑ, ΟΛΑ ΔΥΣΚΟΛΑ, ΤΑ ΕΥΚΟΛΑ ΔΥΣΚΟΛΑ
ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΕΥΚΟΛΑ. ΠΑΡΑΚΜΗ. ΠΕΦΤΟΥΜΕ. ΛΙΓΟΙ ΘΑ ΣΩΘΟΥΝ.
ΠΕΦΤΟΥΜΕ. Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ. ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ.

Last Waltz

η κοκκινοσκουφίτσα και ο λύκος...

Ήταν η κοκκινοσκουφίτσα και πήγαινε στην καλή γιαγιά της. Εκεί που πήγαινε βλέπει κάτι πολύ ωραία λουλούδια πάει να πάρει ένα μπουκέτο για να πάει στη γιαγιά της. Πίσω από ένα δέντρο βλέπει τον κακό λύκο καθισμένο και λέει:
- "Γειά σου λύκε", και απαντάει ο λύκος:
- "Γειά σου" και σηκώνεται και φεύγει.
Ενώ η κοκκινοσκουφίτσα συνέχιζε να κόβει λουλούδια πίσω από ένα άλλο δέντρο βλέπει πάλι τον κακό λύκο και λέει:
- "Λύκε γιατί έχεις μεγάλα αυτιά;" και λέει ο λύκος
νευριασμένος:
- "Για να ακούω καλύτερα" και σηκώνεται και φεύγει.
Η κοκκινοσκουφίτσα συνεχίζει να κόβει λουλούδια και βλέπει πάλι τον κακό λύκο καθισμένο πίσω πάνω σε ένα δέντρο και πριν προλάβει να μιλήσει η κοκκινοσκουφίτσα λέει ο κακός λύκος:
- "θα με αφήσεις να χέσω ήσυχος;"

always look on the bright side of life

Some things in life are bad
They can really make you mad
Other things just make you swear and curse.
When you're chewing on life's gristle
Don't grumble, give a whistle
And this'll help things turn out for the best...

And...always look on the bright side of life...
Always look on the light side of life...

If life seems jolly rotten
There's something you've forgotten
And that's to laugh and smile and dance and sing.
When you're feeling in the dumps
Don't be silly chumps
Just purse your lips and whistle - that's the thing.

And...always look on the bright side of life...
Always look on the light side of life...

For life is quite absurd
And death's the final word
You must always face the curtain with a bow.
Forget about your sin - give the audience a grin
Enjoy it - it's your last chance anyhow.

So always look on the bright side of death
Just before you draw your terminal breath

Life's a piece of shit
When you look at it
Life's a laugh and death's a joke, it's true.
You'll see it's all a show
Keep 'em laughing as you go
Just remember that the last laugh is on you.

And always look on the bright side of life...
Always look on the right side of life...
(Come on guys, cheer up!)
Always look on the bright side of life...
Always look on the bright side of life...
(Worse things happen at sea, you know.)
Always look on the bright side of life...
(I mean - what have you got to lose?)
(You know, you come from nothing - you're going back to nothing.
What have you lost? Nothing!)
Always look on the right side of life...

Gustav Klimt

"Gustav Klimt first made himself known by the decorations he executed (with his brother and their art school companion F. Matsch), for numerous theatres and above all (on his own this time) for the Kunsthistorisches Museum in Vienna, where he completed, in a coolly photographic style, the work begun by Makart. At the age of thirty he moved into his own studio and turned to easel painting. At thirty-five he was one of the founders of the Vienna Secession; he withdrew eight years later, dismayed by the increasingly strong trend towards naturalism.

"The coruscating sensuality of Klimt's work might seem in perfect accord with a society which recognized itself in those frivolous apotheoses of happiness and well-being, the operettas of Johann Strauss and Franz Léhar. Nothing could be further from the truth. Far from being acknowledged as the representative artist of his age, Klimt was the target of violent criticism; his work was sometimes displayed behind a screen to avoid corrupting the sensibilities of the young. His work is deceptive. Today we see in it the Byzantine luxuriance of form, the vivid juxtaposition of colors derived from the Austrian rococo - aspects so markedly different from the clinical abruptness of Egon Schiele. But we see it with expectations generated by epochs of which his own age was ignorant.

"For the sumptuous surface of Klimt's work is by no means carefree. Its decorative tracery expresses a constant tension between ecstasy and terror, life and death. Even the portraits, with their timeless aspect, may be perceived as defying fate. Sleep, Hope (a pregnant woman surrounded by baleful faces) and Death are subjects no less characteristic than the Kiss. Yet life's seductions are still more potent in the vicinity of death, and Klimt's works, although they do not explicitly speak of impending doom, constitute a sort of testament in which the desires and anxieties of an age, its aspiration to happiness and to eternity, receive definitive expression. For the striking two-dimensionality with which Klimt surrounds his figures evokes the gold ground of Byzantine art, a ground that, in negating space, may be regarded as negating time - and thus creating a figure of eternity. Yet in Klimt's painting, it is not the austere foursquare figures of Byzantine art that confront us, but ecstatically intertwined bodies whose flesh seems the more real for their iconical setting of gold."

Το Αγγλικό Μοντέλο...

(Και) Αυτό είναι το Αγγλικό μοντέλο. Αυτό που επί χρόνια μας διαφημίζουν. Αυτό που "καθάρισε" τα Αγγλικά γήπεδα (και όχι μόνο). Μόνο που ξεχνάνε να σε μιλήσουν για την άλλη όψη του νομίσματος. Ότι πήρε το σαφώς πιο ελεγχόμενο και τις περισσότερες φορές γραφικό χαβαλέ και νταβαντούρι μέσα και γύρω από τα γήπεδα και το μετέτρεψε σε οργανωμένες συμμορίες εκτός γηπέδων. Το ανακάτεψε με όπλα, ναρκωτικά, προστασία και εξυπηρέτηση συμφερόντων και ουσιαστικά το έκανε παρακλάδι του οργανωμένου εγκλήματος.

Εξασφάλισε το τηλεοπτικό προϊόν, τη βιομηχανία του ποδοσφαίρου, τα ευχαριστημένα χαμόγελα πολιτικών, παραγόντων και διαφημιστών, αλλά στο ισοζύγιο της βίας τα αποτελέσματα είναι σαφώς χειρότερα. Στο προηγμένο εξωτερικό που μας διαφημίζουν εδώ και χρόνια, τραγικά γεγονότα όπως το χθεσινό είναι πολύ συνηθισμένα. Απλά, τις παιδικές ασθένειες του μοντέρνου ποδοσφαίρου τις έχουν περάσει νωρίτερα και το όλο θέμα γίνεται και πιο επαγγελματικά. Τα ραντεβού δίνονται σε πιο απομονωμένες περιοχές- μακριά από αδιάκριτα μάτια, η αστυνομία ασφαλίζει την περίμετρο και στο τέλος ρίχνει το σχετικό σκούπισμα και το απαραίτητο σφουγγάρισμα. Αίμα που δεν λερώνει το φακό της κάμερας, δεν είναι πρόβλημα.

Το ποδοσφαιρικό προϊόν παραμένει καθαρό για να συνεχίσει να πωλείται με το καλύτερο δυνατό αντίτιμο. Όποιος έχει στοιχειώδη αντίληψη και εμπειρία από το εξωτερικό, καταλαβαίνει πολύ καλά για πράγματα μιλάμε. Αργά ή γρήγορα, το ίδιο θα συμβεί και εδώ. Θα οργανωθούμε επαγγελματικά σε όλα τα επίπεδα και θα έχουμε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Και το αίμα θα πάψει να λερώνει και να ενοχλεί.

Το τελευταίο τρίμηνο, κόμματα και αποκόμματα επενδύουν στην τυφλή βία με επίκεντρο την ανύπαρκτη Εθνική Παιδεία. Καθαρά από θέμα τύχης δεν έχουμε θρηνήσει νεκρούς στις καθημερινές κλωτσοπατινάδες μεταξύ εκκολαπτόμενων κομματικών στελεχών, που αύριο θα αναλάβουν και ηγετικό ρόλο στην κοινωνία. Κι όμως οι ίδιοι ηθικοί αυτουργοί, σκίζουν τα ρούχα τους με αφορμή το χθεσινό τραγικό γεγονός και την απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής.

Οι ίδιοι επενδύουν εδώ και χρόνια σε μια κοινωνία που αντιμετωπίζει τα πάντα σαν προϊόντα προς κατανάλωση. Οι ίδιοι σκύβουν το κεφάλι στους εθνικούς νταβατζήδες που χρησιμοποιούν το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό σαν μέσα για να ξεπλύνουν βρώμικο χρήμα, να παίξουν παιχνίδια εξουσίας, να εκμεταλλευτούν στυγνά την αγάπη του κόσμου για το ποδόσφαιρο και την ομάδα τους. Πάντα ατιμώρητοι. Οι ίδιοι στηρίζουν εδώ και 30 χρόνια το καραγκιοζιλίκι που έχουν βαφτίσει επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Ανίκανοι επί 30 ολόκληρα χρόνια να εξασφαλίσουν ένα στοιχειωδώς σοβαρό και καθαρό πρωτάθλημα, με κανόνες και ισονομία για όλους.

Οι ίδιοι έχουν χτίσει το ασφυκτικό πλαίσιο το οποίο αφήνει για τη συντριπτική πλειοψηφία της νεολαίας μόνο δύο δρόμους. Ή αυτόν της απόλυτης αποχαύνωσης ή αυτόν της τυφλής βίας. Οι ίδιοι αντιμετωπίζουν με όρους κοινωνικής χωματερής όποιον δεν μπορεί να ακολουθήσει το μοντέλο το οποίο έχουν προαποφασίσει χωρίς να τον ρωτήσουν. Οι ίδιοι επέλεξαν να οδηγήσουν τον απλό φίλαθλο και οπαδό ή στο δρόμο του πειθήνιου καταναλωτή ή του κοινωνικού απόβλητου. Οι ίδιοι του στερούν τη δυνατότητα να γίνει υπεύθυνο και ενεργό κομμάτι της ομάδας του, να κινείται και να εκφράζεται μέσα σε ένα πλαίσιο στοιχειώδους σεβασμού και κοινωνικότητας. Με δικαιώματα και υποχρεώσεις.

(Και) Αυτό είναι το Αγγλικό μοντέλο. Ωραία βιτρίνα, πανάκριβα εισιτήρια, η χαρά του διαφημιστή, του διαφημιζόμενου, του τουρίστα. Βιομηχανοποιημένο ποδόσφαιρο με παράπλευρες απώλειες την τυφλή βία και την καταστολή, τις οργανωμένες συμμορίες (των οποίων ο μέσος όρος ηλικίας θα μειώνεται συνεχώς), στο πλαίσιο μιας ηθικά και ανθρωπιστικά χρεοκοπημένης κοινωνίας. Η οποία και θα συνεχίσει να αρνείται πεισματικά να αντικρίσει κατάματα τόσο την χρεοκοπία όσο και την υποκρισία της.

Τι θα πουν λοιπόν στη μανούλα που θρηνεί παραμονές Πάσχα την απώλεια του γιου της; Ότι θα κάνουν ακόμα πιο αυστηρούς νόμους; Κλεισαμε οικογενειάρχες στη φυλακή για βεγγαλικά και το κόλπο δεν δούλεψε. Μέσα σε ένα δίμηνο θρηνούμε νεκρό. Ότι θα αρχίσουν και οι δημόσιες εκτελέσεις για παραδειγματισμό; Ότι οι κάμερες και τα ονομαστικά εισιτήρια θα λύσουν το πρόβλημα μιας χρεοκοπημένης κοινωνίας στην οποία αποθεώνονται οι φελλοί και τα λαμόγια; Σε μια κοινωνία που σπρώχνει τη νεολαία της ή στην αποχαύνωση ή στην τυφλή βία; Που επιχειρεί να λύσει το πρόβλημα της ανύπαρκτης Εθνικής Παιδείας της με άναρθρες κραυγές, με μπόλικο φασισμό (από όλες τις πλευρές), με βανδαλισμούς και δακρυγόνα;

Όπως πάντα, θα κλάψουμε όλοι υποκριτικά, θα κάνουμε την πολιτική μας πάνω από τον τάφο του γιου της, θα εκμεταλλευτούμε τον αποπροσανατολισμό που προσφέρει το χθεσινό τραγικό γεγονός, θα αναβαπτισθούμε όλοι μαζί στη βολική κολυμπήθρα που λέγεται "βία στα γήπεδα". Μια χαρά μας ξεπλένει εδώ και 30 χρόνια.

Μπορούν τουλάχιστον να πουν στη μανούλα ότι ο γιος της θα είναι το τελευταίο θύμα της παρανοϊκής, τυφλής βίας; Δεν μπορούν. Είτε επειδή δεν το βλέπουν, είτε επειδή αρνούνται να το παραδεχτούν, γνωρίζουν ότι το σύστημα τους εκτρέφει χιλιάδες καινούριους "υποψήφιους προς αποχώρηση". Το σύστημά τους έχει βασικό μέλημα να προστατέψει το προϊόν και τα αφεντικά του. Δεν το ενδιαφέρει το ισοζύγιο της βίας. Δεν το ενδιαφέρει να γίνει η κοινωνία καλύτερη. Δεν το ενδιαφέρει η κοινωνική συνοχή. Δεν το ενδιαφέρει να βοηθήσει κάποιον που έχει ανάγκη.

Καλωσορίσατε στο σαλονάκι της Ευρώπης. Μια ζωή pret-a-porter μας περιμένει…