(Και) Αυτό είναι το Αγγλικό μοντέλο. Αυτό που επί χρόνια μας διαφημίζουν. Αυτό που "καθάρισε" τα Αγγλικά γήπεδα (και όχι μόνο). Μόνο που ξεχνάνε να σε μιλήσουν για την άλλη όψη του νομίσματος. Ότι πήρε το σαφώς πιο ελεγχόμενο και τις περισσότερες φορές γραφικό χαβαλέ και νταβαντούρι μέσα και γύρω από τα γήπεδα και το μετέτρεψε σε οργανωμένες συμμορίες εκτός γηπέδων. Το ανακάτεψε με όπλα, ναρκωτικά, προστασία και εξυπηρέτηση συμφερόντων και ουσιαστικά το έκανε παρακλάδι του οργανωμένου εγκλήματος.
Εξασφάλισε το τηλεοπτικό προϊόν, τη βιομηχανία του ποδοσφαίρου, τα ευχαριστημένα χαμόγελα πολιτικών, παραγόντων και διαφημιστών, αλλά στο ισοζύγιο της βίας τα αποτελέσματα είναι σαφώς χειρότερα. Στο προηγμένο εξωτερικό που μας διαφημίζουν εδώ και χρόνια, τραγικά γεγονότα όπως το χθεσινό είναι πολύ συνηθισμένα. Απλά, τις παιδικές ασθένειες του μοντέρνου ποδοσφαίρου τις έχουν περάσει νωρίτερα και το όλο θέμα γίνεται και πιο επαγγελματικά. Τα ραντεβού δίνονται σε πιο απομονωμένες περιοχές- μακριά από αδιάκριτα μάτια, η αστυνομία ασφαλίζει την περίμετρο και στο τέλος ρίχνει το σχετικό σκούπισμα και το απαραίτητο σφουγγάρισμα. Αίμα που δεν λερώνει το φακό της κάμερας, δεν είναι πρόβλημα.
Το ποδοσφαιρικό προϊόν παραμένει καθαρό για να συνεχίσει να πωλείται με το καλύτερο δυνατό αντίτιμο. Όποιος έχει στοιχειώδη αντίληψη και εμπειρία από το εξωτερικό, καταλαβαίνει πολύ καλά για πράγματα μιλάμε. Αργά ή γρήγορα, το ίδιο θα συμβεί και εδώ. Θα οργανωθούμε επαγγελματικά σε όλα τα επίπεδα και θα έχουμε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Και το αίμα θα πάψει να λερώνει και να ενοχλεί.
Το τελευταίο τρίμηνο, κόμματα και αποκόμματα επενδύουν στην τυφλή βία με επίκεντρο την ανύπαρκτη Εθνική Παιδεία. Καθαρά από θέμα τύχης δεν έχουμε θρηνήσει νεκρούς στις καθημερινές κλωτσοπατινάδες μεταξύ εκκολαπτόμενων κομματικών στελεχών, που αύριο θα αναλάβουν και ηγετικό ρόλο στην κοινωνία. Κι όμως οι ίδιοι ηθικοί αυτουργοί, σκίζουν τα ρούχα τους με αφορμή το χθεσινό τραγικό γεγονός και την απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής.
Οι ίδιοι επενδύουν εδώ και χρόνια σε μια κοινωνία που αντιμετωπίζει τα πάντα σαν προϊόντα προς κατανάλωση. Οι ίδιοι σκύβουν το κεφάλι στους εθνικούς νταβατζήδες που χρησιμοποιούν το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό σαν μέσα για να ξεπλύνουν βρώμικο χρήμα, να παίξουν παιχνίδια εξουσίας, να εκμεταλλευτούν στυγνά την αγάπη του κόσμου για το ποδόσφαιρο και την ομάδα τους. Πάντα ατιμώρητοι. Οι ίδιοι στηρίζουν εδώ και 30 χρόνια το καραγκιοζιλίκι που έχουν βαφτίσει επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Ανίκανοι επί 30 ολόκληρα χρόνια να εξασφαλίσουν ένα στοιχειωδώς σοβαρό και καθαρό πρωτάθλημα, με κανόνες και ισονομία για όλους.
Οι ίδιοι έχουν χτίσει το ασφυκτικό πλαίσιο το οποίο αφήνει για τη συντριπτική πλειοψηφία της νεολαίας μόνο δύο δρόμους. Ή αυτόν της απόλυτης αποχαύνωσης ή αυτόν της τυφλής βίας. Οι ίδιοι αντιμετωπίζουν με όρους κοινωνικής χωματερής όποιον δεν μπορεί να ακολουθήσει το μοντέλο το οποίο έχουν προαποφασίσει χωρίς να τον ρωτήσουν. Οι ίδιοι επέλεξαν να οδηγήσουν τον απλό φίλαθλο και οπαδό ή στο δρόμο του πειθήνιου καταναλωτή ή του κοινωνικού απόβλητου. Οι ίδιοι του στερούν τη δυνατότητα να γίνει υπεύθυνο και ενεργό κομμάτι της ομάδας του, να κινείται και να εκφράζεται μέσα σε ένα πλαίσιο στοιχειώδους σεβασμού και κοινωνικότητας. Με δικαιώματα και υποχρεώσεις.
(Και) Αυτό είναι το Αγγλικό μοντέλο. Ωραία βιτρίνα, πανάκριβα εισιτήρια, η χαρά του διαφημιστή, του διαφημιζόμενου, του τουρίστα. Βιομηχανοποιημένο ποδόσφαιρο με παράπλευρες απώλειες την τυφλή βία και την καταστολή, τις οργανωμένες συμμορίες (των οποίων ο μέσος όρος ηλικίας θα μειώνεται συνεχώς), στο πλαίσιο μιας ηθικά και ανθρωπιστικά χρεοκοπημένης κοινωνίας. Η οποία και θα συνεχίσει να αρνείται πεισματικά να αντικρίσει κατάματα τόσο την χρεοκοπία όσο και την υποκρισία της.
Τι θα πουν λοιπόν στη μανούλα που θρηνεί παραμονές Πάσχα την απώλεια του γιου της; Ότι θα κάνουν ακόμα πιο αυστηρούς νόμους; Κλεισαμε οικογενειάρχες στη φυλακή για βεγγαλικά και το κόλπο δεν δούλεψε. Μέσα σε ένα δίμηνο θρηνούμε νεκρό. Ότι θα αρχίσουν και οι δημόσιες εκτελέσεις για παραδειγματισμό; Ότι οι κάμερες και τα ονομαστικά εισιτήρια θα λύσουν το πρόβλημα μιας χρεοκοπημένης κοινωνίας στην οποία αποθεώνονται οι φελλοί και τα λαμόγια; Σε μια κοινωνία που σπρώχνει τη νεολαία της ή στην αποχαύνωση ή στην τυφλή βία; Που επιχειρεί να λύσει το πρόβλημα της ανύπαρκτης Εθνικής Παιδείας της με άναρθρες κραυγές, με μπόλικο φασισμό (από όλες τις πλευρές), με βανδαλισμούς και δακρυγόνα;
Όπως πάντα, θα κλάψουμε όλοι υποκριτικά, θα κάνουμε την πολιτική μας πάνω από τον τάφο του γιου της, θα εκμεταλλευτούμε τον αποπροσανατολισμό που προσφέρει το χθεσινό τραγικό γεγονός, θα αναβαπτισθούμε όλοι μαζί στη βολική κολυμπήθρα που λέγεται "βία στα γήπεδα". Μια χαρά μας ξεπλένει εδώ και 30 χρόνια.
Μπορούν τουλάχιστον να πουν στη μανούλα ότι ο γιος της θα είναι το τελευταίο θύμα της παρανοϊκής, τυφλής βίας; Δεν μπορούν. Είτε επειδή δεν το βλέπουν, είτε επειδή αρνούνται να το παραδεχτούν, γνωρίζουν ότι το σύστημα τους εκτρέφει χιλιάδες καινούριους "υποψήφιους προς αποχώρηση". Το σύστημά τους έχει βασικό μέλημα να προστατέψει το προϊόν και τα αφεντικά του. Δεν το ενδιαφέρει το ισοζύγιο της βίας. Δεν το ενδιαφέρει να γίνει η κοινωνία καλύτερη. Δεν το ενδιαφέρει η κοινωνική συνοχή. Δεν το ενδιαφέρει να βοηθήσει κάποιον που έχει ανάγκη.
Καλωσορίσατε στο σαλονάκι της Ευρώπης. Μια ζωή pret-a-porter μας περιμένει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου