19 ΜΑΙΟΥ-ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

(1914-1923)

Ο πληθυσμός των Ποντίων στην περιοχή του Ευξείνου Πόντου κατά την περίοδο 1914-1923 ανέρχονταν στις 750.000. Στην περίοδο 1914-1918 και 1919-1923, κατόπιν συστηματικής διώξεως της Τουρκικής αρχής 353.000 Πόντιοι χάνουν τη ζωή τους. Τα προμελετημένα σχέδια της νεοτουρκικής και της Κεμαλικής αρχής κατάφεραν την τελειωτική Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού. Οι Τούρκοι με την καταστροφική μανία του καταφέρνουν να ξεριζώσουν τους Έλληνες Ποντίους απο τα παράλια του Ευξείνου Πόντου όπου κατοικούσαν για 3000 χρόνια και είχαν αναπτύξει ενα σπουδαίο Ελληνικό πολιτισμό και μια λαμπρή ιστορία. Ο ίδιος ξεριζωμός επιφέρεται κατα μήκος τις υπόλοιπης Μ. Ασίας εις βάρος Ελλήνων και άλλων μειονοτήτων, ιδιαίτερα μετά την πυρπόληση και καταστροφή της Σμύρνης.

Απο τις αρχές του 1914, η Γερμανική στρατιωτική αποστολή στην Κωνσταντινούπολη υπέδειξε οτι οι Ελληνικοί πληθυσμοί θα δημιουργούσαν πρόβλημα για την Τουρκία σε περίπτωσι στρατιωτικής εμπλοκής με τις Δυτικές Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλια) κατά συνέπεια η μετακίνηση των πληθυσμών στο εσωτερικό της Ανατολίας ήταν απαραίτητη. Η ίδια υπόδειξι έγινε το 1895-96 και 1905-07 εις βάρος των Αρμενίων προκαλώντας τότε 400.000 θύματα. Στην συνέχεια και μέχρι το 1915, περισότεροι απο 1.000.000 Αρμένιοι χάνουν τη ζωή τους για να ολοκληρωθεί έτσι η γενοκτονία των Αρμενίων. Έλληνες και Αρμένιοι τα δύο δυναμικότερα οικονομικά και πολιτισμικά στοιχεία σε ολη την Μικρά Ασία και στον Πόντο είναι οι κυριότεροι στόχοι της Εθνικιστικής πολιτικής των Νεοτούρκων.

Απο το 1911 οι Νεότουρκοι καθιερώνουν την υποχρεωτική στράτευση των Ελλήνων του Πόντου η οποία ανάγκασε χιλιάδες Ποντίων να μεταναστεύσουν στη Ρωσία. Με την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1914, η Τουρκία καλεί γενική επιστράτευση. Τα εξοντωτικά μέτρα των Τούρκων μπαίνουν σε εφαρμογή. Επιστρατεύουν τους Έλληνες της Μ.Ασίας και Πόντου για να τους στείλουν στο πολεμικό μέτωπο και στα τάγματα εργασίας <αμελέ ταμπουρού>, <τα τάγματα θανάτου>, <λευκός θάνατος>, στην Ανατολία όπου τους υπέβαλαν σε βασανιστήρια, πολυήμερη πεζοπορία και πολυάριθμες κακουχίες. Χιλιάδες άνδρες πεθαίνουν απο τις κακουχίες και βασανιστήρια. Σαν αποτέλεσμα δημιουργούνται οι πρώτες αντάρτικες ομάδες Ποντίων απο δραπέτες, άνδρες αποφασισμένους για να προστατεύσουν τον Ελληνικό πληθυσμό.

Το Δεκέμβριο του 1916 οι Τούρκοι στρατηγοί Εμβέρ και Ταλαάτ σχεδιάζουν την εξόντωσι του άμαχου Ελληνικού πληθυσμού του Πόντου. Αρχίζει άμεση εξόντωσι των ανδρών των πόλεων και γενική εξορία όλων των ανδρών και γυναικοπαίδων των χωριών στα ενδότερα της Ανατολής με σκοπό την σφαγή. Το πρόγραμμα ξεκινά απο τις περιοχές της Σαμψούντας και της Πάφρας. Οι μαζικές εκτοπίσεις γυναικών και παιδιών απο τα παράλια του Ευξείνου Πόντου στο εσωτερικό της Ανατολίας, του Κουρδιστάν μέχρι και τη Συρία είναι πορείες θανάτου. Σφαγές, κρεμάλες, και εκτελέσεις φυλακές, λεηλασίες και βιασμοί ήταν η τακτικη των νεοτούρκων γαι να απαλαχθούν απο τις μειονότητες.

Στις 19 Μαϊου το 1919, ο Μουσταφά Κεμάλ (ιδρυτής της νέας Τουρκίας) αποβιβάζεται στη Σαμψούντα όπου οργανώνει τη δεύτερη φάση της Γενοκτονίας του Ποντιακού πληθυσμού στα παράλεια του Ευξείνου Πόντου. Τα μέτρα εξοντώσεως συνεχίστηκαν μέχρι την υπογραφή της Συνθήκη της Λωζάννης τις 30 Ιανουαρίου 1923 και μέχρι την ανταλλαγή των περισσότερο απο 2.000.000 Ελλήνων απο τον Πόντο και Μικρά Ασία και των 480.000 Μουσουλμάνων απο την Ελλάδα.

Μετά την αποτυχημένη εκστρατεία της Ελλάδας στη Μικρά Ασία στις 2 Φεβρουαρίου 1919 για να προστατέψη τους Ελληνικούς πληθυσμούς, και μετά απο την προδοσία των συμμάχων Αγγλίας, Γαλλίας, Ιταλίας και της πρώην προστάτιδας Ρωσία στις 27 Αυγούστου του 1922, οι Τούρκοι εισέρχονται στην Σμύρνη. Για πολλές μέρες οι Τούρκοι έσφαζαν, βίαζαν, βασάνιζαν, κατάστρεφαν σπίτια και μαγαζιά και λεηλατούσαν περιουσίες. Οι Τούρκοι εξέφραζαν τα ήθη και βάρβαρα ένστικτα τους καθ’ολοκληρίαν. Τελικά παρέδωσαν την πόλη στις φλόγες, που ολοκλήρωσαν το έργο της καταστροφής. Πάμπολες είναι οι μαρτυρίες ξένων όπως η σύζυγος του Αμερικανού ιεροκύρηκα King Bridge, ο Άγγλος πολιτικός Kris Woodhouse, Dr. E.P Lovejoy και τόσων άλλων.

Η πυρπόληση της Σμύρνης απο τα στρατεύματα του Κεμάλ, η σφαγή, η λεηλασία και γενικά η γενοκτονία ηταν ενα έγκλημα που σχεδιάστηκε και διαπράχτηκε εν ψυχρώ με σκοπό την πλήρη απαλλαγή της Τουρκίας απο τον Ελληνισμό. Τα θύματα της σφαγής στην Σμύρνη υπολογίσθηκαν σε 150.000.

Ο Μητροπολίτης της Σμύρνης Χρυσόστομος παραμένει πιστός με το ποίμνιο του και αντί να φύγη με πλοίο Γαλλικού Ναυτικού, σαν ενας άλλος Γρηγόρος Ε’ εναν αιώνα πριν, θανατώνεται με τον ίδιο τρόπο απο τον Τουρκικό όχλο. Ο Νουρεντίν Πασάς τον παραδίδει στον φανατισμένο όχλο γαι να τον θανατώσει. Αφού του ξεριζώνουν τη γενειάδα του, βγάζουν τα μάτια του και τον χτυπούν με ρόπαλα και με μαχαίρια ωσότου να ξεψυχίσει και κατόπιν τον κρέμασαν οτι απέμεινε απο το σώμα του στην πλατεία του Τιρκλίκ.Φρικτά γεγονότα που βρίσκουν αμέτοχους και αδιάφορους τους πρώην συμμάχους και τους Αμερικανούς.

Ο τότε Αμερικανός Γενικός Πρόξενος George Horton στο βιβλίο του «Η Μάστιγα της Ασίας» «Εξιστόρηση της συστηματικής εξόντωσης χρστιανικών πληθυσμών και της ενοχής ορισμένων Μεγάλων Δυνάμεων, μαζί με την πραγματική ιστορία της πυρπόλησης της Σμύρνης» κλείνει τη συγκλονιστική περιγραφή του για τη καταστροφή της Σμύρνης με τη φράση: “Ενα απο τα δυνατότερα αισθήματα που πήρα μαζί μου όταν έφυγα απο τη Σμύρνη, ήταν το αίσθημα της ντροπής γιατί ανήκα στο ανθρώπινο γένος”.

Μέχρι σήμερα ηΤουρκία, μετά απο 80 και πλέον χρόνια, αρνείται να παραδεχθεί τα φρικτά γεγονότα εναντίον των Αρμενίων και Ελλήνων, ενα μεγάλο έγκλημα ενάντια στην ανθρωπότητα, το έγκλημα του Ξεριζωμού και της Γενοκτονίας. Η αποσιώπηση των γεγονότων της Ιστορίας απο τους σημερινούς Τούρκους και την Τουρκικές κυβερνήσεις δημιουργεί το εμπόδιο για συγχώρησι και συμφιλίωση. Όπως έγραψε ο περίφημος Πόντιος συγγραφέας Δημήτρης Ψαθάς στο βιβλίο του η Γή του Πόντου “ να ρίξουμε το πέπλο της λήθης στο παρελθόν, αλλά να ξέρουμε, όχι να κρύβουμε. Να αναγνωρίσουν οι Τούρκοι τα εγκλήματα των πατεράδων τους αν πράγματι θέλουν και αυτοί να κατατεθούν στη σειρά των πολιτισμένων κρατών”.

Η 19 Μαϊου έχει καθορισθεί η ημέρα της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Το Μάιο του 1919, με την άφιξη του Κεμάλ Μουσταφά στην Σαμψούντα αρχίζει η δεύτερη φάση στις διώξεις του Ποντιακού Ελληνισμού.

Το μνημόσυνο τελείται απο μας τους Πόντιους πρώτης, δεύτερης, και τρίτης γενεάς εις μνήμη των χιλιάδων νεκρών συγγενών μας.

Βιβλιογραφία

Δ. Ψαθά “Γη του Πόντου”

G. Horton “The blight of Asia”

Ελευθεροτυπία –Ιστορικα “Η Γενοκτονία των Ποντίων”

Ecumenical Patriarchate-“The Black Book”

M. Housepian Dobkin-“Smyrna 1922 The Destruction of a City”

A. Haralambopoulos-“Background Paper on the Pontian Genocide”

ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ

ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΚΡΥΒΕΤΑΙ