ΑΞΙΟ να προβληματίσει και να μελετηθεί περισσότερο είναι το ερώτημα: Γιατί το σύγχρονο τουρκικό κράτος και η υπήκοος αυτού του κράτους τουρκική κοινωνία, α ρ ν ε ί τ α ι , με ακραίας μάλιστα αγριότητας «πανεθνικό» πείσμα, να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων, η κύρια φάση της οποίας διαπράχθηκε το 1915 από το αιμοβόρο καθεστώς των Νεοτούρκων "Ittihat ve Terakki" («Ένωση & Πρόοδος») των Εμβέρ, Ταλαάτ και Τζεμάλ, που είχαν ανατρέψει τον επίσης αιμοσταγή Σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ και που, με τη σειρά τους, ανατράπηκαν, εν τέλει, από τον Κεμάλ Ατατούρκ, «πατέρα», γεννήτορα, δημιουργό και, μετά θάνατον έως τις μέρες μας, θεοποιημένο καθοδηγητή του τουρκικού «έθνους» και του σύγχρονου τουρκικού κράτους;
...Η ΑΡΝΗΣΗ της Τουρκίας να αναγνωρίσει, να καταδικάσει και να αποκηρύξει τις Γενοκτονίες (Αρμενίων, Ελλήνων Ποντίων και Μικρασιατών, Ασσυρίων), είναι το «κλειδί» για να ανοίξει κανείς και να μελετήσει το κληρονομικό «θησαυροφυλάκιο» του τουρκισμού-κεμαλισμού, που περιέχει τις ύψιστες «αρχές» και «αξίες» και τον κεντρικό γνώμονα της τουρκικής πολιτικής, εσωτερικής και εξωτερικής. Η πολιτική που παρήγαγε τις Γενοκτονίες 1894-1924 (από τον Αβδούλ Χαμίτ έως τον Κεμάλ), παρήγαγε και τις σφαγές των Κούρδων το 1926, τους διωγμούς και την εξάλειψη των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, Ίμβρου και Τενέδου (1942, 1955, 1964) και των άλλων εντός Τουρκίας μειονοτήτων. Είναι η πολιτική εθνοκάθαρσης που υλοποιεί ο Αττίλας στην Κύπρο (1974-2007), η πολιτική σε βάρος των Κούρδων «υπηκόων» της Τουρκίας (1984-2007)...
διαβάστε περισσότερα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου