Το Σινεάκ "Η Ανάπηρη Ελλάς" παρουσιάζει το επιτυχημένο δίδυμο "Χοντρός-Λιγνός" στην υπερπαραγωγή "Για μια μαύρη σακούλα ευρωδολάρια"

ΚΛΑΣΣΙΚΟΣ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ
ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ
ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΗΘΙΝΑ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΜΑΤΑ....

Το δίδυμο των επιτυχιών "Χοντρός και Λιγνός", τολμά και σε κόντρα ρόλο δίνει ρέστα στη μεγαλύτερη επιτυχία της 10ετίας.

Διαπλοκή, διαφθορά, dvd, "δώστε τζόντα στο λαό", απόπειρες αυτοκτονίας, μίζες, σκάνδαλα, ειδικοί λογαριασμοί, κοινοτικά πλαίσια στήριξης, κυβερνήσεις, εργολάβοι, μεγαλοεκδότες, εκβιασμοί, συναλλαγές, εξευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, μεγαλοδημοσιογράφοι, τηλεοπτικά παράθυρα, παράνοια, πλύση εγκεφάλου, υποκλοπές, πρεσβείες, μυστικές υπηρεσίες, φανερές υπηρεσίες, αίμα, 17 Νοέμβρη, εμπρησμοί δασών, μικρά ψάρια, μεσαία ψάρια, μεγάλα ψάρια, ακόμα μεγαλύτερα ψάρια. Και κωμωδία, και δράμα, και ταινία δράσης, και τζόντα, και επιστημονικής φαντασίας.

Άλλη μια υπερπαραγωγή της Νταβατζήδες Παντός Είδους Α.Ε.

Ένα πρωί, ο Χοντρός ξύπνησε, πλύθηκε, ντύθηκε, έφαγε το πρωινό του (γαλέτα, τσάι και ελιές) και ξεκίνησε να πάει στη δουλειά του –δούλευε λαμαρινάς σε ένα καρνάγιο στο Πέραμα. Στην είσοδο της φτωχικής μεζονέτας του στο Ψυχικό, ένα κλουβί το οποίο μετά βίας ξεπερνούσε τα τριακόσια τετραγωνικά, τον περίμενε μια έκπληξη. Στον κάδο με τα σκουπίδια, απέναντι από την πόρτα της εισόδου, τον περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη. Μια μαύρη σακούλα σκουπιδιών είχε γυρίσει ανάποδα και κάτι που έμοιαζε με δεσμίδα χαρτονομισμάτων, είχε πέσει το πεζοδρόμιο. Ο Χοντρός κοντοστάθηκε. Οι πλούσιοι στις καλές γειτονιές, συνηθίζεται να πετάνε στα σκουπίδια όσα λεφτά τους περισσεύουν και δεν ξέρουν τι να τα κάνουν (εκτός κι αν έχει κάποιον τηλεμαραθώνιο αγάπης στα κοντά), πολλά κακομαθημένα πλουσιόπαιδα στήνουνε και φάρσες με πλαστά ευρώ και γελάνε με τους αφελείς που την πατάνε. Τις προάλλες είχε βρει στην είσοδο του Θείου -στο Κεφαλάρι, πεταμένα 20,000 ευρωδολάρια, σε χαρτονομίσματα των διακοσίων. Ελεημοσύνη. Ούτε για να αλλάξεις τις ζάντες στη Μερσεντές δεν φτάνουνε.

Αυτή τη φορά όμως, ένιωσε μια ακαταμάχητη έλξη. Πλησίασε, άνοιξε τη σακούλα. Το ένστικτο του λειτουργού της δημοσιογραφίας, δικαιώθηκε. Μέσα στη σακούλα έχει 5.5 εκατομμύρια, ζεστά ευρωδολάρια. Ε ναι, αυτό είναι ένα ποσόν. Το μυαλό του έφερε γρήγορα στροφές. Με τα 5.5 μπορούσαν να φέρουν το όνειρο πιο κοντά στην πραγματικότητα.

Ο Χοντρός δούλευε στο καρνάγιο, μαζί με τον κολλητό του, τον Λιγνό. Ο Λιγνός έμενε σε ένα φτωχόσπιτο πεντακοσίων τετραγωνικών στην Εκάλη. Μαζί με τον Χοντρό σπάζανε κάθε μεσημέρι το κρεμμύδι στο γόνατο και ονειρευόταν τη μέρα που θα αποκτούσαν το δικό τους καρνάγιο και δεν θα τη βγάζανε μόνο με τις εργολαβίες. Ο Χοντρός έπρεπε να πάρει αμέσως τον Λιγνό στο τηλέφωνο. Θα τον ξυπνούσε, γιατί ο Λιγνός δούλευε πολλά βράδια και νυχτοφύλακας σε ένα εργοστάσιο, αλλά άξιζε τον κόπο. Στη γωνία είχε καρτοτηλέφωνο. Ευτυχώς δεν το είχε ξηλώσει ο ΟΤΕΣ, μετά από τις διαμαρτυρίες των κατοίκων του Ψυχικού, το καρτοτηλέφωνο είναι κατεξοχήν για τους φτωχούς και τις Φιλιπινέζες –δεν έχει θέση στη γειτονία της αριστοκρατίας. Έβαλε την κάρτα στη σχισμή... γαμώτο... δεν είχε μονάδες. Δεν πειράζει, θα τον έπαιρνε αργότερα. Έβαλε μπρος τη Μερσεντές και ξεκίνησε να καταθέσει τα 5.5 στην Τράπεζα. Σε Γαλλική Τράπεζα. Για να τον θυμίζει τη Γαλλική Επανάσταση, τον Μάη του ’68, τον Φρανσουά Μιτεράν. Αν μη τι άλλο, το pedigree είναι pedigree. Επανάσταση, σοσιαλισμός, προοδευτικότης. Το αίμα νερό δεν γίνεται, εκτός κι αν είναι Evian… ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ