Δευτέρα, Οκτωβρίου 06, 2008

Της 'Aρτας το γεφύρι....


Kάθε νύχτα σε γυρεύω
την αγάπη μου παιδεύω
στης ζωής το πανηγύρι
σαν της Aρτας το γεφύρι


ένα σου βλέμα, γι δες
όλα γίναν όπως χθές


αν τα γκρεμίσεις ξανά
θα πνιγούμε στη στεριά.


για δες πως φεύγει ο καιρός
κι έχω γίνει σαν τρελλός


άνοιξη μπαίνει ξανά
άνοιξέ μου μια αγκαλιά


μοιάζεις σύννεφο και μπόρα
στης ζωής την ανηφόρα
σαν το χώμα διψασμένος
σε ζητάω σα μεθυσμένος




Eνα σου βλέμα, γι δες
όλα γίναν όπως χθές

αν τα γκρεμίσεις ξανά
θα πνιγούμε στη στεριά.

για δες πως φεύγει ο καιρός
κι έχω γίνει σαν τρελλός

άνοιξη μπαίνει ξανά
άνοιξέ μου μια αγκαλιά.

Σωκράτης Μάλαμας

4 σχόλια:

AATON είπε...

ήταν ωραίος, μα έφυγε άδοξα και νωρίς..δεν τον θέλω για πρότυπο, όσο ωραία κι αν έγραφε..

palalos είπε...

για ποιον λες αδερφε μου?

nelly είπε...

ανοιξη μπαινει?! Για κατσε μια στιγμη να βγω στη βεραντα!


ΥΓ:ωραιο τραγουδι.Μαλαμας γαρ...

palalos είπε...

η άνοιξη της καρδιά μας nelly!
στην βεραντα της ψυχής σου να έχει πάντα άνοιξη!