Δημοκρατία κατά το δοκούν...

Τούτη η κοινωνία που φτιάξαμε έμαθε να ζει μέσα στην υπερβολή. Τα σημαντικά τα θεωρεί ασήμαντα και τα ασήμαντα σημαντικά. Απορρίψαμε αξίες και ιδανικά με τα οποία μεγαλώσαμε γιατί τα θεωρήσαμε «μπανάλ». Στη θέση τους δημιουργήσαμε άλλες, πιο σύγχρονες και προοδευτικές, που πιστέψαμε ότι μας εκφράζουν καλύτερα. Μόνο που οι αξίες αυτές μας σαγήνεψαν τόσο πολύ, που μας έθεσαν εκτός πορείας.
Σαν άλλες Σειρήνες, μας οδήγησαν σε ένα τόπο όπου ήθη, έθιμα, έννοιες και ιδανικά έχουν χαθεί στο βυθό μιας θάλασσας που δεν έχει πυθμένα. Κι εμείς βουλιάζουμε, νομίζοντας απλά ότι κολυμπάμε. Μας λένε συντηρητικούς επειδή πιστεύουμε στο Θεό, στον Χριστό και στην Παναγιά. Μας λένε συντηρητικούς επειδή πιστεύουμε στο θεσμό της οικογένειας. Μας λένε συντηρητικούς επειδή πιστεύουμε στο ζην και όχι στο ευ ζην. Μας λένε συντηρητικούς επειδή ποτέ δεν κατεβήκαμε στο δρόμο να πλακωθούμε με τα ΜΑΤ, γιατί έχουμε παιδιά και πλέον πρέπει να προσέχουμε περισσότερο. Μας λένε συντηρητικούς επειδή πιστεύουμε σε μια κοινωνία με κανόνες και νόμους.
Μας λένε συντηρητικούς αυτοί που έχουν χάσει το μέτρο. Μέτρο για κάθε τι. Άφησαν στην άκρη πνεύμα και πολιτισμό και το «έριξαν» στον ιδεατισμό. Κάλπικο σαν τις δικές τους αξίες. Και ποιοι είναι αυτοί; Οι σύγχρονοι νεοέλληνες που έμαθαν να ζουν σε ένα κόσμο όπου το χρήμα κυβερνάει. Όπου ο πρώτος είναι τα πάντα και ο δεύτερος τίποτα. Μα και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, που δημιούργησαν αυτούς τους νεοέλληνες, με τα κίβδηλα πρότυπα, τα οποία παρουσίασαν ως ζητούμενα του νέου ελληνικού πολιτισμού.
Σκεφθείτε λίγο. Η λέξη «ντοκουμέντο» κάποτε είχε νόημα. Την αναφέραμε και μιλούσαμε πάντα για κάτι μοναδικό, για κάτι σπουδαίο, για κάτι που είχε σχεδόν ιστορική αξία! Σήμερα «ντοκουμέντο» είναι να δεις ένα ρεπορτάζ που αναφέρεται στη Ρούλα Βροχοπούλου, η οποία εκλιπαρεί τον Αλβανό πρώην άνδρα της να επιστρέψει στην οικογενειακή εστία.
Η λέξη «αποκλειστικό» σήμαινε και μοναδικό. Σήμερα «αποκλειστική» είναι μια συνέντευξη του Πάγκαλου στον ΑΝΤ-1, έστω κι αν μετά από 20 λεπτά, ο ίδιος δίνει συνέντευξη στον Σκάι και στο Mega.
Η λέξη «συγκλονιστικό» αναφέρονταν σε κάτι που κυριολεκτικά έκανε την ψυχή σου άνω –κάτω. Σήμερα «συγκλονιστικό» είναι ένα ρεπορτάζ που αναφέρεται στα επεισόδια που γίνονται στο λιμάνι του Πειραιά, από οπαδούς δύο ομάδων που δέρνονται μεταξύ τους. Μάλιστα, η ακόρεστη χρήση της λέξης αυτής, οδήγησε στην απαξίωσή της και στην…αντικατάστασή της από τη λέξη «σοκαριστικό». Δεν αλλάζει κάτι. Μετά από λίγο καιρό και τούτη η λέξη θα είναι νεκρή. Πόσα «σοκαριστικά» ρεπορτάζ να δούμε πλέον σε ένα τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων ή να διαβάσουμε σε μια εφημερίδα; Η ανοσία καραδοκεί….
Η λέξη «διάλογος» έχει καταργηθεί. Κανένας δεν ακούει κανένα και ο καθένας θέλει να μιλάει μόνος του. Ακόμα και ο παρουσιαστής ενός δελτίου ειδήσεων «ανοίγοντας» τα τηλεπαράθυρα τονίζει «Και τώρα θα μιλήσουμε για το θέμα με τους τάδε και δείνα». Οι τελευταίοι υποτίθεται ότι παραθέτουν την άποψή τους. Μόνο που αν αυτή είναι διαφορετική από του παρουσιαστή, είναι έγκλημα! Και θα παταχθεί άμεσα από τον τελευταίο με τη φράση «Μα τι λέτε τώρα κύριε τάδε μου»;
Η λέξη «δημοκρατία» σημαίνει από αρχαιοτάτων χρόνων ελευθερία. Σήμερα σημαίνει ασυδοσία. Σήμερα δημοκρατικό είναι το δικαίωμα ενός εργαζόμενου να κάνει απεργία, αλλά είναι αντιδημοκρατικό για έναν άλλο…να μην κάνει! Δημοκρατικό είναι για τους κουκουλοφόρους – γνωστούς/άγνωστους - αναρχικούς να διαδηλώνουν στο κέντρο της Αθήνας, καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμά τους, αλλά δεν είναι δημοκρατικό να θέλω εγώ εκείνη την ώρα να κατέβω στο κέντρο για να επισκεφθώ έναν οφθαλμίατρο που έχω ραντεβού μαζί του. Δημοκρατία κατά το δοκούν.
Η λέξη «φιλότιμο» υπάρχει μόνο στο ελληνικό λεξικό! Πουθενά αλλού! Όλοι ξέρουμε τι σημαίνει. Κι όμως. Φιλότιμο δεν έχουν οι υπουργοί που κλέβουν, κοροϊδεύουν, ασκούν ελλιπή καθήκοντα ή εμπλέκονται σε ένα σκάνδαλo, αφού ποτέ δεν παραιτούνται μήπως και εξιλεωθούν. Το φιλότιμο δεν υπάρχει στους παπάδες που θησαυρίζουν στο real estate, αν και θα έπρεπε να παραιτηθούν και να επιστρέψουν τα χρήματα σε αυτούς από τους οποίους τα έκλεψαν. Το φιλότιμο δεν υπάρχει σε κάποιους γιατρούς που δεν χειρουργούν χωρίς «φακελάκι». Το φιλότιμο δεν υπάρχει σε κάποιους δημόσιους υπαλλήλους που εργάζονται υποτυπωδώς, ταλαιπωρώντας τους συνταξιούχους και τους μεροκαματιάρηδες. Το φιλότιμο δεν υπάρχει σε δασκάλους και καθηγητές που αντί να μαθαίνουν τα παιδιά να έχουν κριτική σκέψη, τα εκπαιδεύουν για παπαγαλάκια.
Η λέξη «αξιοπρέπεια» πλέον ανήκει…στην αρχαιότητα. Κάπου εκεί χάνεται ο τελευταίος αξιοπρεπής άνθρωπος. Σήμερα έχουμε την «Ώρα της αλήθειας», στην οποία ο κάθε άνθρωπος δέχεται για μερικές χιλιάδες ευρώ να ξεφτιλιστεί ως ανθρώπινη ύπαρξη μπροστά σε ολόκληρη την Ελλάδα, που καρφωμένη στις τηλεοπτικές της οθόνες σκυλεύει ψυχές, σαν τον πλέον αιμοσταγή δολοφόνο. Σήμερα έχουμε τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων που θεωρούν είδηση ότι ο Λάκης Γαβαλάς άλλαξε το χρώμα των μαλλιών του.
Η λέξη «πολιτισμός» σημαίνει Ελύτης, Ρίτσος, Σεφέρης, Καβάφης. Ρωτήστε ένα 20χρονο για τα ονόματα αυτά. Όχι μόνο δεν τα γνωρίζει, αλλά θεωρεί «πολιτισμό» τον Καρβέλα, την Πάνια και την Πάολα.
Λέξεις και εκφράσεις στις οποίες χτίστηκε ο ελληνικός πολιτισμός, σήμερα καταρρέουν. Το χειρότερο είναι ότι στο διάβα τους παρασέρνουν ακόμα και τις τελευταίες φωνές ανθρώπων με κριτική σκέψη. Αλλά είπαμε. Ας μην παραπονιόμαστε. Δημοκρατία έχουμε. Έστω κατά το δοκούν…

«Κι αν δεν μπορείς να κάμης τη ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες την πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες. Μην την εξευτελίζης πηγαίνοντάς την, γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινή ανοησία – ώσπου να γίνει σα μια ξένη, φορτική».

Κωνσταντίνος Καβάφης, «Όσο μπορείς»