η Παναγία Σουμελά στο Esslingen

Με ένα πλούσιο μουσικό σχήμα και πολλούς εθελοντές η ενορία Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Esslingen διοργάνωσε εκπληκτική εκδήλωση στο Stadthalle του Gerlingen δέκα χιλιόμετρα δυτικά της Στουτγάρδης για την οικονομική στήριξη της προσπάθειας που γίνεται για την αποπεράτωση του παρεκκλησίου της Παναγίας Σουμελά, στον Ιερό Ναό.

Με πρωταγωνιστές τους Ημαθείς καλλιτέχνες Κώστα Θεοδοσιάδη, Βεροιώτη και δρ. Ματθαίο Τσαχουρίδη και το μουσικό σχήμα του Σάββα Λαζαρίδη και ένα πρόγραμμα που είχε όλα τα μουσικά ακούσματα ψυχαγωγήθηκαν οι 700 περίπου που βρέθηκαν στην αίθουσα.

Ο Ιερατικός Προϊστάμενος της Ενορίας, πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου π. Μιχαήλ Νεονάκης αφού ευχαρίστησε την κινητήρια δύναμη της διοργάνωσης Κώστα Σιδηρόπουλο, Παναγιώτη Ερμείδη και Βασίλειο Γιώρογλου, τους μεγάλους χορηγούς κ.κ. Αθανάσιο Κελεμίδη και Αμανάτη Ταγκαλίδη, τους καλλιτέχνες και όλους όσους εργάστηκαν για την εκδήλωση, τόνισε την σημασία που έχει η εκκλησία για κάθε απόδημο και η εικόνα της Παναγίας για κάθε πιστό. Η Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ποντίων Ευρώπης κ. Δήμητρα Παπαδοπούλου ενθάρρυνε την εν λόγω προσπάθεια και τόνισε ότι η Παναγία Σουμελά είναι δεμένη με κάθε Πόντιο ανά τους αιώνες.

Έτσι σε αυτό το περιβόλι της χαράς όπου ανθίζουν εθελοντές για την αποπεράτωση αυτού του μεγαλείου για τον Ελληνισμό και υπάρχουν άγγελοι χορηγοί που ταπεινά δυναμώνουν την προσπάθεια αυτής της υπέροχης πρωτοβουλίας, βρέθηκαν στην εκδήλωση για να ζήσουν ελάχιστα αυτή την ομορφιά της σκέψης των πρωταγωνιστών, επτά εκατοντάδες συμπατριώτες μας. Ποια είναι όμως αυτή η προσπάθεια και τι τελικά γίνεται;

Ένας χώρος του περίλαμπρου Ιερού Ναού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Esslingen αφιερώνεται στην Παναγίου του Πόντου, στην Παναγία του όρους Μελά, στην Παναγία Σουμελά. Στην δόξα της Υπερμάχου Στρατηγού, της Υπέρμαχης Στρατήγισσας. Η Παναγία που επί εκατοντάδες χρόνια λατρεύονταν από τον Ελληνισμό του Πόντου, στην περίφημη μονή Σουμελά και συμμεριζόταν τις ανήκουστες περιπέτειες του λαού που προστάτευε στη διαδρομή των αιώνων θα έχει πλέον τον θρόνο της στον Ορθόδοξο Βυζαντινό Ιερό Ναό του Esslingen για να προστατεύει από κοντά τους ξενιτεμένους Έλληνες.

Παίρνουν φωνή από τα παλιά, τα μακρινά, τα ξεχασμένα χρόνια και στεφανώνουν την δόξα της Παναγίας Σουμελά. Ζωντανεύουν οι θρύλοι και τα θαύματά της στο κύλισμα του χρόνου και γίνονται σημεία λατρείας στους ξεριζωμένους Έλληνες του Πόντου που αιώνες και αιώνες τώρα, από γενιά σε γενιά οπλίζονται από τη δύναμή της. Γι' αυτή την εικόνα που φιλοτέχνησε ο Ευαγγελιστής Λουκάς γράφει η λογοτέχνιδα Ρούλα Παπαδημητρίου όταν το 1952 ενθρονίστηκε στο Βέρμιο. "Ανέκφραστα έντονο συναίσθημα πλημμυρίζει την ψυχή του προσκυνητή στη σκέψη, ότι εκεί που αποθέτει τα χείλη του, σε ευλαβικό ασπασμό της ιστορικής εικόνας της Παναγίας μας, τα έχουν αποθέσει και οι γονείς του και οι γονείς των γονέων του στον Πόντο".

Και τώρα έρχεται η δική μας σειρά, χάρις στην προσπάθεια που γίνεται από αυτούς που τόλμησαν το μεγάλο βήμα, να προσκυνήσουμε ευλαβικά το αντίγραφο της μέσα στην "Αγιά Σοφιά" της Γερμανίας, όπως αποκαλούν οι Έλληνες τον Βυζαντινό ναό του Esslingen, στον αύλειο χώρο του οποίου υπάρχει το μοναδικό μνημείο απότισης φόρου τιμής για την Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού σε όλη την κεντρική Ευρώπη!!!

Ένα θαυμάσιο έργο που έγινε από τους ίδιους πρωταγωνιστές παρά την πολεμική και τις όποιες αντίξοες συνθήκες συνάντησαν. Στην εκδήλωση όμως αυτή η παρουσία όλων ήταν μια μεγάλη μαρτυρία αγάπης που φαινόταν στα βλέμματά τους. Ήταν μια δικαίωση στους λιγοστούς αλλά αποφασιστικούς πρωταγωνιστές που ξεκίνησαν αυτή την πανέμορφη εκστρατεία επικεφαλής της οποίας είναι ο πάντα αθόρυβος αλλά αποτελεσματικός και δημιουργικός αιδεσιμώτατος πρωτοπρεσβύτερος Μιχαήλ Νεονάκης.

Άξιοι συγχαρητηρίων αυτοί που έφεραν όλη αυτή την πολίχνη των ξενιτεμένων Ελλήνων μέσα στην αίθουσα του Gerlingen όπως επίσης και ο πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας κ. Λάζαρος Αλεξανδρίδης με τα μέλη του δ.σ. που ευγενικά παραχώρησαν την αίθουσα για την εν λόγω εκδήλωση και έκαναν κοινωνούς της προσπάθειάς τους όλους εκείνους που την αγκάλιασαν με περίσσευμα αγάπης.

του Γιάννη Δελόγλου