..Η ψευδοδραστηριότητα του ποδοσφαίρου καναλιζάρει την ενεργητικότητα που θα μπορούσε να κλονίσει τις υπάρχουσες δομές δύναμης. Από την νηπιακή ηλικία ήδη του αγωνίσματος, η κυβερνώσα τάξη έμαθε να χρησιμοποιεί το ποδόσφαιρο σαν μέσο απο-πολιτικοποίησης των καταπιεζόμενων...
...Ο θρίαμβος της ποδοσφαιρικής ομάδας κάποιου αποζημιώνει παροδικά για της αποτυχίες στην καθημερινή ζωή. Το συναίσθημα ευφορίας που παράγεται από ένα τέτοιο θρίαμβο βασίζεται στη φυγή από την πραγματικότητα. Αυτή η φυγή δεν εμποδίζει κανέναν από το να υποφέρει - απλώς βοηθά να εξορίζεται το γεγονός από την συνείδησή του για κάποιο χρόνο. Ταυτιζόμενοι με την δύναμη και την μεγαλοπρέπεια ενός συνόλου, οι άνθρωποι ζητούν να αποφύγουν τον αβάσταχτο τραυματισμό του ναρκισσισμού τους - ένα τραυματισμό που τους απειλεί μέσω της αδυναμίας του εγώ τους, η οποία δεν είναι απλώς ψυχολογική, αλλά αντανακλά την αληθινή αδυναμία του ατόμου ενώπιον των κοινωνικών δομών δύναμης...
...Η συσσωρευμένη επιθετικότητα, αποτέλεσμα της αλλοτρίωσης και των στερήσεων που προκαλούνται από τις κοινωνικές συνθήκες στον προχωρημένο καπιταλισμό επιζητά περιοδική εκτόνωση. Αν αυτό δεν πρόκειται να οδηγήσει στην ανατροπή της αστικής κοινωνίας πρέπει να οδηγηθεί σε "ασφαλή" κανάλια. Το ποδόσφαιρο προσφέρει μία ευκαιρία για συγκινησιακή ανακούφιση αυτού του είδους...
...Οι καταπιεζόμενες μάζες βιώνουν τα τέρματα που σημειώνονται στο ποδοσφαιρικό γήπεδο σαν δικά τους...
πηγή : e-vivlia.blogspot.com
1 σχόλιο:
Είναι γεγονός ότι ό αθλητισμός καί δή τό ποδόσφαιρο, δίνει σέ όποιον τό επιθυμεί τό δικαίωμα νά πιστέψη ότι είναι συμμέτοχος στίς επιτυχίες τής ομάδος τήν οποία επέλεξε νά είναι οπαδός, ξεγελώντας έτσι τόν εαυτόν του, όχι όμως καί τούς άλλους.
Ακολουθεί απόσπασμα από ένα κείμενό μου μέ τίτλο "Ο ΦΙΛΑΘΛΟΣ".
"Ή αρχή τής καριέρας του ώς "φιλάθλου" εξεκίνησε από τήν ανάγκη του γιά νίκες, μέ τόν ξεκούραστο όμως τρόπο τής ξένης προσπαθείας καί όχι ασφαλώς τής δικής του καί γι'αυτό επέλεξε μία έκ τών ισχυροτέρων ομάδων γιά νά διαδηλώση τήν υποστήριξήν του. Έτσι οί ελπίδες του όλες επαφίενται αποκλειστικώς καί μόνον στίς ικανότητες κάποιου κλωτσαδόρου νά καταφέρη τό ποθούμενον, δηλαδή νά οδηγήση τήν μπάλα στόν προορισμόν της. Αποτέλεσμα, ό ήρωάς μας νά πανηγυρίζη δηλώνοντας ανερυθριάστως ότι είναι νικητής. Περίεργη περίπτωσις νικητού πράγματι. Περίπτωσις ή οποία ανάγεται όχι στόν τομέα τής κοινωνιολογίας, αλλά σέ αυτόν τής προχωρημένης ψυχιατρικής.”
Δημοσίευση σχολίου