....ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΜΑΣΤΕ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΛΟΣΥΝΗ
ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ
ΝΟΣΤΑΛΓΩ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΚΕΙΝΑ....
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΛΟΣΥΝΗ
ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ
ΝΟΣΤΑΛΓΩ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΚΕΙΝΑ....
Παρασκευή, Ιουνίου 27, 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
Καλώς σε βρίσκω και καλό Σαββατοκύριακο!
και γω τα νοσταλγω οχι γιατι ημουν καλη αλλα γιατι δε γνωριζα.Κι οποιος δε γνωριζει ειναι ευτυχισμενος.
KAI ETΣΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΣ, ΠΑΛΙ ΜΕΣΑ ΕΙΣΑΙ...
Πόσο δίκιο έχεις σ'αυτό...
Όταν είσαι μικρός οι εμπειρίες που ζεις σε ταρακουνάνε σύγκορμο, η ένταση του πρωτόγνωρου είναι μεγάλο πράγμα.
Όσο μεγαλώνουμε να δεις πως παχαίνει το δέρμα!
Γιαυτό και είναι αξιοθαύμαστοι όσοι έχουν την ικανότητα να μην τους στερεί η εμπειρία τον "παιδικό" ενθουσιασμό. Και έχω την εντύπωση πως είναι πολύ λίγοι...
Tο μωράκι στην φωτό ποιό είναι;χε χε!!!
Εγώ θα παραθέσω την ατάκα ενός φίλου:"Οσο μεγαλώνεις τόσο πιο βρώμικα σκέφτεσαι..τόσο πιο κωλοχαρακτήρας γίνεσαι.."
Και εμένα μου λείπουν όλα αυτά που απολαμβάνουν τα παιδιά...
Τον αυθορμητισμό τους, που λένε ό,τι σκέφτονται, ό,τι νιώθουν. Που σου ζητούν το πιό απίστευτο πράγμα με τον πιό απλό τρόπο. Που νιώθουν την αγάπη και ξέρουν να την δείχνουν. Που είναι αγνά και αθώα, καθαρά, με λευκή ψυχή, ανάλαφρη.
Που κάνουν όνειρα... και τα αποτυπώνουν στις ζωγραφιές τους και στα μάτια τους.
Που μας λένε "μεγάλους" και θέλουν να μεγαλώσουν... Και όταν μεγαλώσουν, γίνονται "εμείς" και θέλουν να επιστρέψουν...
Και πόσο ζηλέυω αυτή την άγνοια...
Αυτή ζηλεύω περισσότερο...
Η κακή γνώση των πραγμάτων και η γνώση των "κακών" πραγμάτων μας έχει οδηγήσει μέχρι εδώ!
Πόσο έχει ευλογήσει ο Θεός τα παιδιά...!
Τα φιλιά μου!
μας αγγιζει ολους το θεμα....εμεις ομως το αγγιζουμε?
Δημοσίευση σχολίου