"Πολιτικοί Κρατούμενοι"

Μι ασέληνη νύχτα
τα καμιόνια σταματήσαν' στην πόρτα μας.
Μας έριξαν με τις πυτζάμες στη καρότσα.
Ξερά τα χέρια, παγωμένα τα χνώτα μας,
πονούσαν τα πόδια ως τα κότσια.

Τα γήπεδα περίμεναν.
Κοιμηθήκαμε πάνω στο χορτάρι
με συντροφιά τον νεαρό με την κιθάρα.
Τον πήραν το πρωί μ' άγριο στειλιάρι
και του 'σπάσαν τα δάχτυλα με μπάρα.

Γέμισ' η νύχτα από κραυγές,
οι γυναίκες στα κατώφλια κλαίνε.
Γέμισ' η νύχτα από φωνές,
πουθενά για που μας παν δεν λένε.

Οι φυλακές μας δέχτηκαν.
Στοιβαχτήκαμ' ο ένας πα στον άλλο
μ' ένα ξύλινο κρεβάτι και μια κουβέρτα.
Πόσοι θα ζούσαν για να δουν πάλι τον κάβο;
Του γυρισμού τη μέρα, μέτρα.

Δ. Ι. Λο'ί'ζος