Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ
ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΓΕΝΝΑ ΤΟ ΚΑΚΟ
φριντριχ σιλερ
Παρασκευή, Μαΐου 30, 2008
Πέμπτη, Μαΐου 29, 2008
Τετάρτη, Μαΐου 28, 2008
ΚΟΛΑΦΟΣ....ΠΑΕΙ ΤΟ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ......ΤΡΟΜΑΡΑ ΤΟΥΣ.....ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Ο ΜΙΣΘΟΣ ΤΟΥΣ ΩΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΛΟΙΠΟΝ.........
ΞΑΝΑΧΤΥΠΗΣΑΝ ΟΙ 300 ΤΗΣ ΛΑΜΟΓΙΑΣ....
Κανονικά και με… το νόμο θα μπορούν και πάλι να ασκούν το επάγγελμα τους οι Έλληνες βουλευτές, μετά την κατάργηση του απόλυτου επαγγελματικού ασυμβιβάστου, ύστερα από ψηφοφορία την Τρίτη στη Βουλή, στα πλαίσια της διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος.
Υπέρ της κατάργησης ψήφισαν 194 βουλευτές, κατά ψήφισαν 2 (οι κ.κ. Αλέκος Αλαβάνος και ο Γιάννης Μπανιάς από τον ΣΥΡΙΖΑ), ενώ «παρών» ψήφισε ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης, επίσης του ΣΥΡΙΖΑ. Υπενθυμίζεται ότι το ΠΑΣΟΚ δε συμμετέχει, με παλαιότερη απόφαση του, στη διαδικασία αναθεώρησης.
Η συγκεκριμένη απόφαση για την κατάργηση του επαγγελματικού ασυμβιβάστου έχει αρκετούς πολέμιους και υποστηρικτές, καθώς πολλοί υποστηρίζουν ότι ο Βουλευτής δεν πρέπει να απασχολείται σε άλλο επάγγελμα επειδή αυτό μειώνει την αφοσίωση του στα κοινά, ενώ άλλοι αντιτείνουν ότι με το επαγγελματικό ασυμβίβαστο οι βουλευτές απομακρύνονται από το επάγγελμα τους με αποτέλεσμα αυτό να αποτελεί φόβητρο για την είσοδο κάποιου στην πολιτική.
Εγκρίθηκαν 3 από τις 38 αναθεωρητικές προτάσεις
Εκτός του επαγγελματικού ασυμβιβάστου, η Βουλή ενέκρινε ομόφωνα την απολαβή εκ μέρους της, του δικαιώματος να τροποποιεί επιμέρους κονδύλια του τακτικού Προϋπολογισμού και να παρακολουθεί την εκτέλεσή του (άρθρο 79), αλλά και τη μεριμνά για τις νησιωτικές και ορεινές περιοχές σε κάθε νόμο που συντάσσει (άρθρο 101) με ψήφους 195 υπέρ, έναντι 2 κατά.
πηγή : e-liberta.gr
Τρίτη, Μαΐου 27, 2008
Θεόφιλος Καΐρης
Ο Θεόφιλος Καΐρης (19 Οκτωβρίου 1784 - 13 Ιανουαρίου 1853) ήταν κορυφαίος νεοέλληνας διαφωτιστής, φιλόσοφος, διδάσκαλος του Γένους και πολιτικός.
Γεννήθηκε στην Άνδρο στις 19 Οκτωβρίου 1784 από επιφανή οικογένεια του νησιού. Γονείς του ήταν ο πρόκριτος Καΐρης και η Αναστασία Καμπανάκη.
Είχε τρεις αδελφούς, τους μετέπειτα μοναχούς Ευγένιο και Ιωασάφ, και το Δημήτριο καθώς και τρεις αδελφές τη Μαρία, τη Λασκαρώ και την Ευανθία.
Διδάχθηκε τα πρώτα του γράμματα στην Άνδρο, στη Σχολή του Κάτω Κάστρου, από τον ιεροδιάκονο Ιάκωβο. Στα 1794 πεθαίνει ο πατέρας του. Ο αδελφός της μητέρας του και ανάδοχος του Σωφρόνιος Καμπανάκης, εφημέριος στο ναό του Αγίου Γεωργίου Κυδωνιών, τον παίρνει κοντά του ώστε να συνεχίσει εκεί τις σπουδές του. Στα 1802 ιδρύεται το Ελληνομουσείον, η Ακαδημία των Κυδωνιών. Ο Καΐρης φοίτησε στην Ακαδημία και ταυτόχρονα εργαζόταν προσφέροντας βοηθητικές υπηρεσίες στο σπίτι του Χατζή Διαμαντή, γαμπρού του Γρηγορίου Σαράφη, καθηγητή της σχολής. Στην Ακαδημία διδάχθηκε φιλολογία και φιλοσοφία από το Γρηγόριο Σαράφη και μαθηματικά και φυσικές επιστήμες από τον περίφημο διδάσκαλο της εποχής Βενιαμίν το Λεσβίο. Ακολουθώντας τον Σαράφη συνέχισε τις σπουδές του στη Σχολή της Πάτμου, όπου δίδασκε ο Δανιήλ Κεραμεύς και στη Σχολή της Χίου, όπου δίδασκαν ο Αθανάσιος Πάριος και ο Δωρόθεος Πρώιος.
Το 1801 έγινε μοναχός και χειροτονήθηκε Διάκονος αλλάζοντας το όνομα του από Θωμάς σε Θεόφιλος. Το 1803 με δαπάνες του θείου του και μερικών πλουσίων Κυδωνιατών έφυγε στην Ευρώπη. Αρχικά διέμεινε στην Ελβετία, όπου μελέτησε την οργάνωση των διδακτηρίων του μεγάλου παιδαγωγού Πεσταλότσι, και κατέληξε στην Πίζα, όπου σπούδασε φιλοσοφία, μαθηματικά και φυσική και παρακολούθησε μαθήματα φυσιολογίας στην ιατρική σχολή.
Το 1807 μετέβη στο Παρίσι, όπου ολοκλήρωσε τις φιλοσοφικές σπουδές του και συνδέθηκε στενά με το μεγάλο νεοέλληνα διαφωτιστή Αδαμάντιο Κοραή.
Επέστρεψε στις Κυδωνιές (1810) ύστερα από έκκληση των Κυδωνιατών, για να διδάξει στην Ακαδημία. Το Φεβρουάριο του 1811 ανέλαβε τη διεύθυνση της Ευαγγελικής Σχολής της Σμύρνης όμως στο τέλος του έτους απεχώρησε εξαιτίας της άρνησης των υπευθύνων να τηρήσουν την αρχική συμφωνία τους και επέστρεψε στις Κυδωνιές. Στα 1812 αποχώρησε προσωρινά από την Ακαδημία Κυδωνιών λόγω των διαφωνιών μεταξύ Σαράφη και Βενιαμίν Λεσβίου και εγκαταστάθηκε για λίγο στην Άνδρο.
Έπειτα από παράκληση των Κυδωνιατών επέστρεψε στην Ακαδημία (1814) και δίδαξε φυσική, μαθηματικά και χημεία. Εμπλούτισε, βοηθούμενος από τον Αδαμάντιο Κοραή, τη βιβλιοθήκη της Ακαδημίας με ελληνικά και ξένα συγγράμματα και την εφοδίασε με όργανα φυσικής, χημείας, αστρονομίας και γεωγραφίας. Το 1819 ίδρυσε στη Σχολή τυπογραφείο. Το ίδιο έτος μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Αριστείδη Παππά.
Δίδαξε στην Ακαδημία ως την καταστροφή των Κυδωνιών από τους Τούρκους στις 2 Ιουνίου του 1821. Έπειτα μαζί με εκατό μαθητές του πέρασαν στα Ψαρά, όπου με κήρυγμά του στο ναό του Αγίου Νικολάου προέτρεψε τους Ψαριανούς να ξεσηκωθούν. Από εκεί κατευθύνθηκε στην Άνδρο και ύψωσε πρώτος την επαναστατική σημαία στις 10 Μαΐου 1821, σε πανηγυρική δοξολογία στο ναό του Αγίου Γεωργίου. Κατά την Επανάσταση συμμετείχε στην εκστρατεία του Ολύμπου το Μάρτιο του 1822, με διοικητή το Γρηγόριο Σάλα, όπου και δέχθηκε τρία τραύματα. Επέστρεψε στην Πελοπόννησο όπου με εντολή της Υπέρτατης Διοικήσεως συγκρότησε στρατιωτικό σώμα από εξόριστους Κυδωνιάτες.
Παρακολούθησε τις εργασίες της Α΄ Εθνοσυνέλευσης στην Επίδαυρο (20 Δεκεμβρίου 1821 – 15 Ιανουαρίου 1822) χωρίς επίσημη ιδιότητα, επειδή δεν εκπροσωπούνταν οι Κυκλάδες. Στη Β΄ Εθνοσυνέλευση του Άστρους (29 Μαρτίου – 27 Απριλίου 1823) είχε ενεργό συμμετοχή και το Μάιο του ίδιου έτους έγινε μέλος επιτροπής για την επεξεργασία και διόρθωση των "εγκληματικών νόμων" και του "οργανισμού των δικαστηρίων". Στην επιδημία τύφου, που ξέσπασε στο Ναύπλιο το 1824, παρά την κλονισμένη υγεία του βοήθησε με αυταπάρνηση τους χειμαζόμενους.
Τον Απρίλιο του 1824 υπέβαλε παραίτηση από το αξίωμα του βουλευτή για λόγους υγείας, που έγινε δεκτή από το Βουλευτικό Σώμα με ευχαριστίες. Οι Ανδριώτες , όμως, επέμειναν να τους εκπροσωπεί στο Βουλευτικό. Το Σεπτέμβριο του 1824 επέστρεψε στην Πελοπόννησο ως παραστάτης Άνδρου για τη Γ' Βουλευτική Περίοδο -ανέλαβε και προσωρινά την προεδρία του Βουλευτικού Σώματος- και τον Οκτώβριο συμμετείχε σε επιτροπή για τη σύνταξη οργανισμού των επαρχιακών σχολείων.
Στα 1826 εξελέγη πληρεξούσιος Άνδρου για τη Γ΄ Εθνοσυνέλευση στην Επίδαυρο (6 – 16 Απριλίου 1826), αλλά δεν συμμετείχε στις εργασίες της, επειδή διατελούσε μέλος του Βουλευτικού Σώματος.
Το 1828 ευρισκόμενος στην Αίγινα του ζητήθηκε να προσφωνήσει τον πρώτο Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια κατά την τελετή υποδοχής στο μητροπολιτικό ναό στις 12 Ιανουαρίου 1828. Έχοντας σκοπό την ίδρυση ορφανοτροφείου για τα ορφανά των αγωνιστών της Επανάστασης ταξιδεύει από το 1832 σε Ιταλία, Γαλλία, Αγγλία, Αυστρία, Κάτω Ρωσία, Μολδαβία και Κωνσταντινούπολη για τη συγκέντρωση δωρεών από ομογενείς.
Το 1835 ο Βασιλέας Όθωνας τού απένειμε το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρος ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για την προσφορά του την περίοδο του Αγώνα. Ο Καΐρης, όπως και ο άλλος διδάσκαλος του Γένους Θεόκλητος Φαρμακίδης, σε μία πράξη αποδοκιμασίας προς το καθεστώς της αντιβασιλείας των Βαυαρών δεν απεδέχθη την τιμή. Την ίδια στάση κράτησε και όταν του προσεφέρθη η έδρα της Φιλοσοφίας στο νεοϊδρυθέν Πανεπιστήμιο Αθηνών (1837).
Εγκαινίασε το Ορφανοτροφείο του το Σεπτέμβριο του 1835 δεχόμενος αρχικά τριάντα ορφανά και την επόμενη χρονιά το έθεσε σε πλήρη λειτουργία. Στη σχολή του ορφανοτροφείου διδάσκονταν όλα τα μαθήματα που παραδίδονταν στα ευρωπαϊκά σχολεία με τη βοήθεια σύγχρονων επιστημονικών οργάνων. Η παιδαγωγική μέθοδος του Καΐρη στηρίζονταν στην ελεύθερη έκφραση του μαθητή και το φιλελευθερισμό. Ο ίδιος μάλιστα ονόμαζε τα μαθήματα "συνδιαλέξεις". Μαθητές της σχολής δεν ήταν μόνο τα ορφανά αλλά και νέοι από εύπορες οικογένειες που επιθυμούσαν να διδαχτούν από τον πρωτοπόρο δάσκαλο.
Ο Καΐρης ανέπτυξε μία προσωπική θρησκεία τη "Θεοσέβεια" επηρεασμένος από τους Γάλλους δεϊστές. Μία μονοθεϊστική διδασκαλία με δικές της τελετές λατρείας και αναφορές στην ισότητα και την ουσιαστική ελευθερία του ατόμου. Για αυτή του τη θρησκευτική θεωρία θεωρήθηκε σύντομα αιρετικός και επικίνδυνος τόσο από τη βαυαροκρατία, που έβλεπε στο πρόσωπο του έναν αφυπνιστή του λαού, όσο και από την επίσημη Εκκλησία.
Η Ιερά Σύνοδος του Βασιλείου της Ελλάδος με πρόεδρο τον Μητροπολίτη Κυνουρίας Διονύσιο ζήτησε από τον Καΐρη να προβεί σε "ομολογία πίστεως", την οποία εκείνος απέκρουσε ως καταπιεστική της συνείδησής του. Τότε η ελληνική κυβέρνηση, ενδίδοντας στις πιέσεις της Ιεράς Συνόδου, διέταξε τον αρχηγό του στόλου Κωνσταντίνο Κανάρη να πλεύσει με τη ναυαρχίδα του στόλου στην Τήνο για να πάρει από εκεί το διοικητή της Τήνου και να τον πάει στην Άνδρο, ώστε μαζί με το Μητροπολίτη Άνδρου να καλέσουν ενώπιον τους τον Καΐρη.
Από εκεί μεταφέρθηκε στην Αθήνα όπου δικάστηκε από εκκλησιαστικό δικαστήριο και το οποίο ,παρά τη δήλωση του ότι δε δίδασκε θεολογία αλλά φιλοσοφία, ("Ούτε εισηγητής , ούτε ιδρυτής νέας θρησκείας είμαι , διότι φρονώ ότι τούτο δεν είναι έργον ανθρώπου , καθόσον τα τοιαύτα είς δύναται, ο εκ του μηδενός παραγαγών το Σύμπαν . Η θεοσέβεια δεν έχει άλλον διδάσκαλον ει μη μόνον τον Θεόν , καθότι αυτή είνε απόρροία της ηθικής του Θεού επομένως , ως προείπων, ούτε καθιδρυτής είμαι της θεοσεβείας, ούτε προσηλυτιστής υπέρ αυτής") αποφάσισε στις 23 Οκτωβρίου 1839 την καθαίρεση του, ως αρχηγού άλλης θρησκείας που ονομαζόταν "θεοσεβισμός". Ως Γραμματέας της Συνόδου ο Θεόκλητος Φαρμακίδης υπερασπίστηκε το φιλόσοφο και προσπάθησε, χωρίς αποτέλεσμα, να τον μετακινήσει από τις θέσεις του, προτείνοντας εν τέλει να του επιτραπεί η έξοδος από την Ελλάδα, όπως επιθυμούσε, προκειμένου να λυθεί το πρόβλημα. Στον αντίποδα ο κληρικός Κωνσταντίνος Οικονόμος ο εξ Οικονόμων ηγήθηκε της συντηρητικής μερίδας που επιθυμούσε την εξόντωση του Καΐρη.
Η κυβέρνηση, με το από 28 Οκτωβρίου 1839 διάταγμα, διέταξε την εξορία του Θεόφιλου Καΐρη στη Σκιάθο και μετά στη Θήρα. Έπειτα από την ανάγνωση της καθαίρεσης στους ναούς της επικράτειας, διέταξε την απέλασή του από τη χώρα.
Στις 19 Δεκεμβρίου 1839 το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξέδωσε εγκύκλιο εναντίον του Καΐρη και της διδασκαλίας του.
Με τη Συνταγματική Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 ο Καΐρης, με τη βοήθεια του παλαιού συμμαθητή του Ιωάννη Κωλέττη, επανήλθε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Άνδρο όπου συνέχισε τη λειτουργία του Ορφανοτροφείου του.
Παρά τις εκθέσεις των δύο αλληλοδιαδόχων νομαρχών Κυκλάδων, Αμβροσιάδη και Ζυγομαλά, που διαβεβαίωναν ότι ο Καΐρης δεν έκανε προσηλυτισμό, ο υπουργός Δικαιοσύνης Βόλβης, στηριζόμενος σε έγγραφο της Συνόδου, διέταξε τον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Σύρου να προβεί σε δίωξη του Καΐρη και των συνεργατών του. Ο εισαγγελέας Ν. Σιούπης άσκησε δίωξη και ο ανακριτής Σύρου Σταύρος Λογοθέτης ξεκίνησε τακτική ανάκριση που τερματίσθηκε με το από 26 Απριλίου 1852 παραπεμπτικό βούλευμα, επικυρωμένο με το 2693/1852 βούλευμα του Εφετείου Αθηνών. Το δικαστήριο της Σύρου (με πρόεδρο τον Ι. Δοξαρά, συνέδρους τους Σταύρο Λογοθέτη, Δ.Α. Βαφειάδη, Αλέξανδρο Αλεξάνδρου και Ι. Πρεζάνη, Εισαγγελέα το Ν. Στούπη, κατηγορούμενους τους Θεόφιλο Καΐρη, Γρηγ. Δεσποτόπουλο, Σπυρ. Γλαυκωπίδη, Θ. Λουλούδη ή Μονοκόνδυλο και Συνηγόρους υπερασπίσεως τον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου Νικ. Ι. Σαρίπολο και τον Ιω. Παλαιολόγο) εξέδωσε την υπ' αριθ. 181/21.12.1852 καταδικαστική απόφαση, με φυλακίσεις για όλους και ειδικότερα διετή φυλάκιση για τον Θεόφιλο Καΐρη.
Ο Καΐρης, ασθενής ήδη και σε προχωρημένη ηλικία, μεταφέρθηκε στις φυλακές Σύρου, όπου λίγες μέρες αργότερα στις 13 Ιανουαρίου 1853 άφησε την τελευταία του πνοή.
Το σκήνωμά του ενταφιάστηκε σε χώρο του λοιμοκαθαρτηρίου Ερμούπολης, αφού ο τοπικός ιερέας δεν παρείχε άδεια ταφής στο κοιμητήριο, χωρίς νεκρώσιμη ακολουθία και υπό την επίβλεψη της αστυνομίας. Την επομένη της ταφής του άγνωστοι βέβηλοι άνοιξαν τον τάφο του διδασκάλου τεμάχισαν τη σωρό του και έριξαν μέσα στα σωθικά του ασβέστη.
Οκτώ ημέρες μετά το θάνατό του ο Άρειος Πάγος με την υπ. αριθ. 19/19.1.1853 απόφασή του απάλλαξε των κατηγοριών και αθώωσε το Θεόφιλο Καΐρη....Δευτέρα, Μαΐου 26, 2008
σώμα ... φυλακή ...
Σάλος έχει προκληθεί στην Αυστραλία από την απόφαση ενός δωδεκάχρονου κοριτσιού να αλλάξει φύλλο.
Το αίτημά του έγινε δεκτό από τις ιατρικές αρχές, παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα του, και το κόστος της χειρουργικής επέμβασης θα επιβαρύνει τους φορολογούμενους.
"Είμαι αγόρι, παγιδευμένο μέσα στο σώμα κοριτσιού" έγραψε η ανήλικη κοπέλα στον πατέρα της προκειμένου να τον μεταπείσει αλλά εκείνος ήταν ανένδοτος.
Όχι όμως και η μητέρα της, η οποία ζήτησε την συνδρομή της επιστήμης. Το θέμα της 12χρονης ήρθε στην δημοσιότητα τις τελευταίες μέρες αλλά δεν επιτρέπεται η δημοσιοποίηση των ονομάτων.
Ένας ξάδερφος του κοριτσιού που θέλει να κάνει χειρουργική επέμβαση για να αλλάξει φύλλο δήλωσε ότι "η κοπέλα υπέστη πλύση εγκεφάλου από την μητέρα της που είχε ψυχολογικά προβλήματα".
Ο πατέρας του κοριτσιού αλλά και ο Σύνδεσμος Αυστραλιανής Οικογένειας υποστηρίζουν ότι "ένα παιδί δώδεκα χρονών δεν μπορεί να αποφασίσει για μια τόσο σημαντική αλλαγή. Να ενηλικιωθεί πρώτα και μετά να αποφασίσει".
(Πηγή: ΑΠΕ)
Κυριακή, Μαΐου 25, 2008
Ο ΠΙΘΗΚΟΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΒΑΣΙΛΙΑΣ
Μια φορά κι έναν καιρό,το γέρικο
λιοντάρι,που ήταν ο βασιλιάς της
ζούγκλας πέθανε και τα ζώα συγκε-
ντρώθηκαν για να διαλέξουν τον
καινο ργιο βασιλιά τους.Μα δεν
ήταν καθόλου εύκολο,γιατί όλα τα
ζώα ήθελαν να πάρουν τη θέση του
βασιλιά.
-Ακούστε!είπε η τίγρη.Πέθανε το
λιοντάρι,μα τη θέση του μπορώ να
την πάρω εγώ.Είμαι δυνατή και
έξυπνη και μου ταιριάζει να γίνω
βασιλιάς σας.
-Μπα;έκανε ο ελέφαντας.Εγώ
πρέπει να γίνω βασιλιάς σας,γιατί
είμαι το πιο μεγάλο ζώο της γης!
-Μπορεί να είσαι μεγάλο,αλλά δεν
μπορείς να τρέξεις όπως τρέχω
εγώ,του είπε ο ρινόκερος.
-Σταματήστε να καυγαδίζετε!πήρε
το λόγο η καμηλοπάρδαλη.Μπορεί
εσείς να είσαστε δυνατά και άγρια,
μα εγώ είμαι το πιο ευγενικό ζώο
της ζούγκλας.Εμένα πρέπει να κά-
νετε βασιλιά σας!
-Να γίνω εγώ βασιλιάς!είπε ο γορί-
λας και άφησε μια κραυγή που
ακο στηκε σε όλη τη ζούγκλα.
-Η κορώνα ταιριάζει σε μένα!είπε
και ο ιπποπόταμος.
Όλα τα ζώα,από τα μικρά ως τα
πιο μεγάλα,από τα πιο ήσυχα ως
τα πιο άγρια,ήθελαν να πάρουν τη
θέση του βασιλιά και γινόταν μεγά-
λος καυγάς και φασαρία.
-Ακο στε τι θα γίνει,πρότεινε ο λ -
κος.Να φορέσουμε όλα την κορώ-
να και σε κείνον που θα ταιριάζει
περισσότερο,θα γίνει ο βασιλιάς
μας.
Όλα συμφώνησαν και άρχισαν να
δοκιμάζουν την κορώνα.Και συμ-
φώνησαν ότι ταίριαζε στο κεφάλι
ενός πιθήκου.Έτσι τον έκαναν βα-
σιλιά τους.Κι ο πίθηκος από τη
χαρά του.άρχισε να παίζει με την
κορώνα,κάνοντας τ'άλλα ζώα να
γελούν.
Όμως στην αλεπού κακοφάνηκε
που έγινε ο πίθηκος βασιλιάς και
για να τον γελοιοποιήσει μπροστά
στα άλλα ζώα,του είπε:
-Ξέρω ένα μέρος όπου υπάρχει
ένας θησαυρός.Πάμε να σου τον
δείξω;
Ο πίθηκος την ακολούθησε πρόθυ-
μα και η πονηρή αλεπού τον πήγε
κατευθείαν σε μια παγίδα όπου
είχαν φτιάξει οι άνθρωποι για τα
ζώα..........................................
λιοντάρι,που ήταν ο βασιλιάς της
ζούγκλας πέθανε και τα ζώα συγκε-
ντρώθηκαν για να διαλέξουν τον
καινο ργιο βασιλιά τους.Μα δεν
ήταν καθόλου εύκολο,γιατί όλα τα
ζώα ήθελαν να πάρουν τη θέση του
βασιλιά.
-Ακούστε!είπε η τίγρη.Πέθανε το
λιοντάρι,μα τη θέση του μπορώ να
την πάρω εγώ.Είμαι δυνατή και
έξυπνη και μου ταιριάζει να γίνω
βασιλιάς σας.
-Μπα;έκανε ο ελέφαντας.Εγώ
πρέπει να γίνω βασιλιάς σας,γιατί
είμαι το πιο μεγάλο ζώο της γης!
-Μπορεί να είσαι μεγάλο,αλλά δεν
μπορείς να τρέξεις όπως τρέχω
εγώ,του είπε ο ρινόκερος.
-Σταματήστε να καυγαδίζετε!πήρε
το λόγο η καμηλοπάρδαλη.Μπορεί
εσείς να είσαστε δυνατά και άγρια,
μα εγώ είμαι το πιο ευγενικό ζώο
της ζούγκλας.Εμένα πρέπει να κά-
νετε βασιλιά σας!
-Να γίνω εγώ βασιλιάς!είπε ο γορί-
λας και άφησε μια κραυγή που
ακο στηκε σε όλη τη ζούγκλα.
-Η κορώνα ταιριάζει σε μένα!είπε
και ο ιπποπόταμος.
Όλα τα ζώα,από τα μικρά ως τα
πιο μεγάλα,από τα πιο ήσυχα ως
τα πιο άγρια,ήθελαν να πάρουν τη
θέση του βασιλιά και γινόταν μεγά-
λος καυγάς και φασαρία.
-Ακο στε τι θα γίνει,πρότεινε ο λ -
κος.Να φορέσουμε όλα την κορώ-
να και σε κείνον που θα ταιριάζει
περισσότερο,θα γίνει ο βασιλιάς
μας.
Όλα συμφώνησαν και άρχισαν να
δοκιμάζουν την κορώνα.Και συμ-
φώνησαν ότι ταίριαζε στο κεφάλι
ενός πιθήκου.Έτσι τον έκαναν βα-
σιλιά τους.Κι ο πίθηκος από τη
χαρά του.άρχισε να παίζει με την
κορώνα,κάνοντας τ'άλλα ζώα να
γελούν.
Όμως στην αλεπού κακοφάνηκε
που έγινε ο πίθηκος βασιλιάς και
για να τον γελοιοποιήσει μπροστά
στα άλλα ζώα,του είπε:
-Ξέρω ένα μέρος όπου υπάρχει
ένας θησαυρός.Πάμε να σου τον
δείξω;
Ο πίθηκος την ακολούθησε πρόθυ-
μα και η πονηρή αλεπού τον πήγε
κατευθείαν σε μια παγίδα όπου
είχαν φτιάξει οι άνθρωποι για τα
ζώα..........................................
αίσωπος
ΘΑ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΑΥΤΟΙ ΣΕ ΛΙΓΟ.......
Μια προκλητική αναφορά του αρχιεπισκόπου της αποκαλούμενης "Μακεδονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας" προκάλεσε την έντονη αντίδραση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών. (ΑΣ ΜΗΝ ΤΟ ΣΧΟΛΙΑΣΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ....)
Στο πλαίσιο των εορτασμού της μνήμης του Αγίου Κύριλλου στη Ρώμη τελέστηκε μνημόσυνο στο οποίο χοροστάτησε ο Αρχιεπίσκοπος κ. Στέφανος, ο οποίος- όπως μετέδωσαν τα ΜΜΕ των Σκοπίων- ανέφερε: «Άγιε Κύριλλε, σήμερα, στη δική σου και τη δική μας Θεσσαλονίκη όλα όσα έκανες είναι πέτρινα. Σήμερα, στη γενέτειρά σου πόλη έχουν γίνει όλα στάχτη και σκόνη και δεν έμεινε ούτε γράμμα από τη γλώσσα τη δική σου και τη δική μας. Στην περιοχή όπου τότε όλοι μιλούσαν όπως εσύ και όπως εμείς, σήμερα απαγορεύεται όχι μόνο να ομιλείται αυτή η γλώσσα αλλά και να υπάρχει. Δυστυχώς, εκεί διώκεται και εκτοπίζεται οτιδήποτε είναι μακεδονικό ενώ αμφισβητείται και το όνομα της χώρας και το όνομα της Εκκλησίας και η ίδια η αλήθεια».
ΘΑ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΣΩΒΡΑΚΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Σάββατο, Μαΐου 24, 2008
έτοιμοι για νέο Απαρτχάιντ....
Οι αρχές της Νότιας Αφρικής εξέφρασαν χθες Παρασκευή για πρώτη φορά δημόσια τη λύπη τους και ζήτησαν συγγνώμη για το κύμα βίας εναντίον μεταναστών που έχει στοιχίσει τις ζωές τουλάχιστον 42 ανθρώπων και έχει οδηγήσει στον εκτοπισμό 17.000 άλλων, καθώς οι ταραχές επεκτείνονταν και σημειώνονταν σποραδικά επεισόδια στις επτά από τις εννέα επαρχίες της χώρας.
"Ανησυχούμε πολύ και ζητούμε συγγνώμη για όλα τα προβλήματα που προκάλεσαν τα συμβάντα", δήλωσε ο αντιπρόεδρος Φουμζίλε Μλάμπο-Νγκσούκα στην διάρκεια επίσκεψής του στη Νιγηρία.
Αν και η βία στο Γιοχάνεσμπουργκ εμφανιζόταν να ελέγχεται από την αστυνομία και τις ένοπλες δυνάμεις, η αστυνομία ανέφερε επιθέσεις για πρώτη φορά στο Κέηπ Τάουν και αλλού.
Οι αρχηγοί κρατών που μετείχαν σε σύνοδο κορυφής της Αφρικανικής Ένωσης (ΑΕ) στην Τανζανία "εξέφρασαν σοκ" για τα επεισόδια, που κατά αναθεωρημένες εκτιμήσεις της αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες οδήγησε στον εκτοπισμό 17.000 ανθρώπων.
Η έκρηξη ξενοφοβικής βίας άρχισε στο Κέηπ Τάουν στην διάρκεια δημόσιας εκδήλωσης για τον κίνδυνο της ξενοφοβίας στην παραγκούπολη Ντου Νουν, που αμαυρώθηκε από επεισόδια το απόγευμα της Πέμπτης.
"Ομάδες από το πλήθος άρχισαν να λεηλατούν καταστήματα που ανήκαν σε πολίτες από τη Ζιμπάμπουε και άλλους ξένους", είπε ο εκπρόσωπος της αστυνομίας της πόλης Μπίλυ Τζόουνς, προσθέτοντας ότι 500 άνθρωποι προσέφυγαν σε κοινοτικά κτήρια για προστασία και 15 ύποπτοι συνελήφθησαν.
Η αστυνομία ανέφερε σποραδικά επεισόδια στην Ντέρμπαν, στην περιοχή ΚουαΖούλου Νατάλ, όπου ένας ξένος τραυματίσθηκε από πυρά, και στη Βορειοδυτική επαρχία, όπου δυο Πακιστανοί έπεσαν θύματα μαχαιρώματος. Για πρώτη φορά σημειώθηκαν επεισόδια και στη βορειότερη νοτιοαφρικανική επαρχία Λιμπόπο, όπου ένας άνδρας από την Μοζαμβίκη μαχαιρώθηκε και 11 άνθρωποι τραυματίσθηκαν.
Η αστυνομία και η εισαγγελία ανακοίνωσαν ότι οι συλληφθέντες για επεισόδια ξενοφοβικής βίας θα παραπεμφθούν σε ειδικά δικαστήρια που θα συσταθούν ειδικά για την αντιμετώπιση του φαινομένου κατά προτεραιότητα.
Ο υπουργός αρμόδιος για τις υπηρεσίες πληροφοριών Ρόνι Κάσριλς παραδέχθηκε ότι η κυβέρνηση γνώριζε την απειλή από τα αισθήματα που έτρεφαν τμήματα του πληθυσμού εναντίον των μεταναστών στους οποίους επιρρίπτουν τη φτώχεια και την εγκληματικότητα, αλλά πρόσθεσε πως εξεπλάγη από τη σφοδρότητα των επεισοδίων.
"Φυσικά γνωρίζαμε ότι κάτι έβραζε. Είναι ένα πράγμα να ξέρεις ότι υπάρχει ένα κοινωνικό πρόβλημα και εντελώς άλλο να ξέρεις πότε θα σημειωθεί το ξέσπασμα", είπε στον κρατικό ραδιοφωνικό σταθμό SABC. Τα επεισόδια, που προκάλεσαν ανυπολόγιστη ζημιά στη διεθνή φήμη της Νοτίου Αφρικής ως της "χώρας του ουράνιου τόξου" (της πολυφυλετικότητας και της ανοχής) πλήττουν και την οικονομία της. Συνδικάτα και ορυχεία ανέφεραν ότι σε χρυσωρυχεία περί το Γιοχάνεσμπουργκ πολλοί εργάτες δεν εμφανίσθηκαν.
Οι κυβερνήσεις της Μοζαμβίκης, του Μαλάουι και της Ζιμπάμπουε ανακοίνωσαν ότι θα βοηθήσουν όσους υπηκόους τους θέλουν να επαναπατρισθούν.
Ο Μανάλα Μανζίνι, επικεφαλής της εθνικής υπηρεσίας πληροφοριών της Νοτίου Αφρικής, είπε στο Ρόιτερς ότι τα επεισόδια δεν αποκλείεται να υποκινήθηκαν και εντάθηκαν από ανθρώπους που συνδέονται με τις υπηρεσίες ασφαλείας του έκπτωτου καθεστώτος του απάρτχαϊντ. "Οπωσδήποτε υπήρξε η ανάμιξη ενός 'τρίτου χεριού'. Επρόκειτο για προμελετημένη προσπάθεια, ενορχηστρωμένη, καλά οργανωμένη. Έχουμε πληροφορίες ότι στοιχεία που είχαν αναμιχθεί στην υποκίνηση της βίας των εκλογών του 1994 πράγματι ξανάρχισαν επαφές με ανθρώπους που είχαν χρησιμοποιήσει στο παρελθόν".
Μεγάλο μέρος της αιματοχυσίας στα τελευταία χρόνια του απάρτχαϊντ οφειλόταν στις άγριες συγκρούσεις οπαδών του κόμματος Ελευθερίας των Ινκάτα των Ζουλού, ή IFP, με υποστηρικτές του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου, ή ANC. Πιστεύεται ότι οι μαχητές του IFP υποστηρίζονταν μυστικά από τη λευκή μειοψηφία. "Δε θέλουμε να κατηγορήσουμε το IFP για αυτό, αλλά ορισμένοι άνθρωποί του μπορεί να χρησιμοποιήθηκαν", δήλωσε ο Μανζίνι.
(Πηγή: ΑΠΕ)
περί τέχνης....
Αν πραγματικά μια Τέχνη πρέπει να ονομαστεί ανήθικη, για
τον ανήθικο ρόλο που παίζει στην πνευματική και τη
συναισθηματική ζωή των μαζών, είναι η Τέχνη η αντιδραστική.
Αυτή που ψεύδεται, παραπλανά και συσκοτίζει τις μάζες,σε
τρόπο,που να χάνουμε την αίσθηση του πραγματικού, του
αληθινού, του προοδευτικού και της λευτεριάς.
Η τέτοια Τέχνη κι όταν δεν είναι άσεμνη είναι Τέχνη
κακοήθης. Η καλή Τέχνη, που αναπαριστά το γυμνό, είναι
ηθική, μα η κακιά Τέχνη, κι όταν σκεπάζει την ανηθικότητα,
αυτή 'ναι πρόστυχη κι ανήθικη.
Κώστας Βάρναλης
Τέχνη και ηθική
Παρασκευή, Μαΐου 23, 2008
Παρέμβαση εισαγγελέα για την Μονή Εσφιγμένου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Επιβολή της κρατικής βούλησης άμεσα που σημαίνει και άμεση βίαιη εκδίωξη, από το Άγιο Όρος, με τη χρήση της Αστυνομικής Δύναμης, των μοναχών της Μονής Εσφιγμένου -που κατέχουν τη Μονή από το 1972- ζητά με έγγραφο-βόμβα προς την κυβέρνηση, την πολιτική ηγεσία, την ηγεσία της δικαιοσύνης και την ηγεσία της αστυνομίας, αλλά και το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ο Προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης, κ. Βασίλης Φλωρίδης.
Όπως τονίζει ο κ. Φλωρίδης «Η επιβολή της κρατικής βούλησης η οποία θα επιβεβαιώσει την Ελληνική Πολιτειακή κυριαρχία στο Άγιο Όρος και την πνευματική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου επ αυτού αποτελεί πλέον μονόδρομο. Επιβάλλεται η άμεση επέμβαση της δημόσιας δύναμης, η οποία μπορεί γρήγορα, αποτελεσματικά και χωρίς επιπλοκές να προβεί στην εκτέλεση της απόφασης περί απέλασης των παρανόμως κατεχόντων την Ι. Μονή», ενώ καταλήγει επισημαίνοντας ότι «Λύση για όλα τα προβλήματα υπάρχουν πάντα. Ζητούνται οι λύτες».
Ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης, ο οποίος χαρακτηρίζει μονόδρομο την επιβολή της κρατικής βούλησης, επισημαίνει πως τίθεται μείζον νομικό, εκκλησιαστικό και εθνικό ζήτημα με την μη απομάκρυνση των σχισματικών μοναχών. Ειδικότερα, αναφέρει ότι η παραμονή των μοναχών στην Μονή Εσφιγμένου είναι αντίθετη με το Σύνταγμα, καθώς και με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, επισημαίνοντας ότι η μη λύση του θέματος μπορεί να οδηγήσει σε επέκταση του φαινομένου μέσω του μιμητισμού από άλλους μοναχούς, οι οποίοι θα επικαλεστούν το «δεδικασμένο».
Όπως τονίζει ο κ. Φλωρίδης «Η επιβολή της κρατικής βούλησης η οποία θα επιβεβαιώσει την Ελληνική Πολιτειακή κυριαρχία στο Άγιο Όρος και την πνευματική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου επ αυτού αποτελεί πλέον μονόδρομο. Επιβάλλεται η άμεση επέμβαση της δημόσιας δύναμης, η οποία μπορεί γρήγορα, αποτελεσματικά και χωρίς επιπλοκές να προβεί στην εκτέλεση της απόφασης περί απέλασης των παρανόμως κατεχόντων την Ι. Μονή», ενώ καταλήγει επισημαίνοντας ότι «Λύση για όλα τα προβλήματα υπάρχουν πάντα. Ζητούνται οι λύτες».
Ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης, ο οποίος χαρακτηρίζει μονόδρομο την επιβολή της κρατικής βούλησης, επισημαίνει πως τίθεται μείζον νομικό, εκκλησιαστικό και εθνικό ζήτημα με την μη απομάκρυνση των σχισματικών μοναχών. Ειδικότερα, αναφέρει ότι η παραμονή των μοναχών στην Μονή Εσφιγμένου είναι αντίθετη με το Σύνταγμα, καθώς και με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, επισημαίνοντας ότι η μη λύση του θέματος μπορεί να οδηγήσει σε επέκταση του φαινομένου μέσω του μιμητισμού από άλλους μοναχούς, οι οποίοι θα επικαλεστούν το «δεδικασμένο».
περισσότερα στο : e-liberta.gr
O ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΗΛΙΘΙΩΝ....Ένας στους πέντε Ευρωπαίους υποχρεώνεται να ζήσει με κάτω από 22 ευρώ την ημέρα....
Σύμφωνα με την έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την κοινωνική συνοχή και τις ίσες κοινωνικές ευκαιρίες στην ΕΕ, το 2004, συνολικά 100 εκατομμύρια Ευρωπαίοι, ζούσαν με λιγότερο από 8.000 ευρώ το χρόνο, ήτοι 22 ευρώ την ημέρα.
Στην Ευρώπη των "25", η Λιθουανία, η Σλοβακία και η Λετονία έχουν το υψηλότερο ποσοστό του πληθυσμού που υποχρεώνεται να ζήσει με κάτω από 22 ευρώ την ημέρα (82%) και ακολουθούν η Ουγγαρία και η Πολωνία (78%), η Εσθονία (77%), η Τσεχία (51%), η Πολωνία (45%), η Ελλάδα (26%) και η Ισπανία (25%).
Ειδικότερα για την Ελλάδα, τα στοιχεία της Επιτροπής αναφέρουν ότι περίπου το 26% του πληθυσμού υποχρεώνεται να ζήσει με κάτω από 22 ευρώ την ημέρα, το 4,4% ζει με κάτω από 10 ευρώ την ημέρα και το 1,6% με κάτω από 5 ευρώ την ημέρα.
Τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην ΕΕ, οι πιο «ευάλωτες» κοινωνικές ομάδες στον κίνδυνο της φτώχειας είναι οι μονογονεϊκές οικογένειες, τα νοικοκυριά με πάνω από δύο παιδιά όπου μόνο ο ένας γονέας έχει μερική απασχόληση και οι γυναίκες άνω των 65 που ζουν μόνες τους και δεν εργάζονται.
Σε ό,τι αφορά την ανισοκατανομή του πλούτου, η έκθεση της Επιτροπής αναφέρει ότι η Ελλάδα βρίσκεται αρκετά υψηλότερα από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και συγκεκριμένα, ανάμεσα στην Ιταλία και τη Μεγάλη Βρετανία. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής, η χαμηλότερη ανισοκατανομή πλούτου σημειώνεται στη Σουηδία, τη Δανία, τη Σλοβενία, τη Φινλανδία και την Ολλανδία. Η Ελλάδα βρίσκεται στην έβδομη θέση των χωρών με τη μεγαλύτερη ανισοκατανομή πλούτου, μετά την Πορτογαλία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, την Πολωνία, την Εσθονία και τη Μεγάλη Βρετανία.
Εξάλλου, σε ό,τι αφορά τη δυνατότητα κοινωνικής ανέλιξης του πληθυσμού, στην Ελλάδα, τα παιδιά γονέων με «καλό επίπεδο μόρφωσης» έχουν περίπου τετραπλάσιες πιθανότητες να σπουδάσουν. Στην Ευρώπη των "25" οι πιθανότητες είναι 3,6 φορές μεγαλύτερες, στη Δανία και στη Φινλανδία είναι διπλάσιες, στη Μεγάλη Βρετανία είναι 2,4 φορές μεγαλύτερες και ακολουθεί η Σουηδία και η Ολλανδία με 2,8 φορές μεγαλύτερες πιθανότητες.
Τέλος, σύμφωνα με την έκθεση της Επιτροπής, το 40% των παιδιών που ζουν στην ΕΕ και οι γονείς τους προέρχονται από χώρες εκτός της ΕΕ, ζουν με κίνδυνο τη φτώχεια (κάτω από 22 ευρώ την ημέρα), έναντι του 18% των παιδιών με Ευρωπαίους γονείς που ζουν με κίνδυνο τη φτώχεια. Η μεγαλύτερη «ψαλίδα», όσον αφορά τα παιδιά Ευρωπαίων γονέων ή μη που ζουν με κίνδυνο τη φτώχεια, σημειώνεται στο Βέλγιο (64,3% για τα παιδιά των μεταναστών και 12% για τα παιδιά των Ευρωπαίων). Ακολουθούν το Λουξεμβούργο (52% έναντι 9%), η Ολλανδία (51% έναντι 14%) και η Ισπανία (52% έναντι 22%). Στην Ελλάδα η «ψαλίδα» είναι 43% έναντι 18%.
Στην Ευρώπη των "25", η Λιθουανία, η Σλοβακία και η Λετονία έχουν το υψηλότερο ποσοστό του πληθυσμού που υποχρεώνεται να ζήσει με κάτω από 22 ευρώ την ημέρα (82%) και ακολουθούν η Ουγγαρία και η Πολωνία (78%), η Εσθονία (77%), η Τσεχία (51%), η Πολωνία (45%), η Ελλάδα (26%) και η Ισπανία (25%).
Ειδικότερα για την Ελλάδα, τα στοιχεία της Επιτροπής αναφέρουν ότι περίπου το 26% του πληθυσμού υποχρεώνεται να ζήσει με κάτω από 22 ευρώ την ημέρα, το 4,4% ζει με κάτω από 10 ευρώ την ημέρα και το 1,6% με κάτω από 5 ευρώ την ημέρα.
Τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην ΕΕ, οι πιο «ευάλωτες» κοινωνικές ομάδες στον κίνδυνο της φτώχειας είναι οι μονογονεϊκές οικογένειες, τα νοικοκυριά με πάνω από δύο παιδιά όπου μόνο ο ένας γονέας έχει μερική απασχόληση και οι γυναίκες άνω των 65 που ζουν μόνες τους και δεν εργάζονται.
Σε ό,τι αφορά την ανισοκατανομή του πλούτου, η έκθεση της Επιτροπής αναφέρει ότι η Ελλάδα βρίσκεται αρκετά υψηλότερα από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και συγκεκριμένα, ανάμεσα στην Ιταλία και τη Μεγάλη Βρετανία. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής, η χαμηλότερη ανισοκατανομή πλούτου σημειώνεται στη Σουηδία, τη Δανία, τη Σλοβενία, τη Φινλανδία και την Ολλανδία. Η Ελλάδα βρίσκεται στην έβδομη θέση των χωρών με τη μεγαλύτερη ανισοκατανομή πλούτου, μετά την Πορτογαλία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, την Πολωνία, την Εσθονία και τη Μεγάλη Βρετανία.
Εξάλλου, σε ό,τι αφορά τη δυνατότητα κοινωνικής ανέλιξης του πληθυσμού, στην Ελλάδα, τα παιδιά γονέων με «καλό επίπεδο μόρφωσης» έχουν περίπου τετραπλάσιες πιθανότητες να σπουδάσουν. Στην Ευρώπη των "25" οι πιθανότητες είναι 3,6 φορές μεγαλύτερες, στη Δανία και στη Φινλανδία είναι διπλάσιες, στη Μεγάλη Βρετανία είναι 2,4 φορές μεγαλύτερες και ακολουθεί η Σουηδία και η Ολλανδία με 2,8 φορές μεγαλύτερες πιθανότητες.
Τέλος, σύμφωνα με την έκθεση της Επιτροπής, το 40% των παιδιών που ζουν στην ΕΕ και οι γονείς τους προέρχονται από χώρες εκτός της ΕΕ, ζουν με κίνδυνο τη φτώχεια (κάτω από 22 ευρώ την ημέρα), έναντι του 18% των παιδιών με Ευρωπαίους γονείς που ζουν με κίνδυνο τη φτώχεια. Η μεγαλύτερη «ψαλίδα», όσον αφορά τα παιδιά Ευρωπαίων γονέων ή μη που ζουν με κίνδυνο τη φτώχεια, σημειώνεται στο Βέλγιο (64,3% για τα παιδιά των μεταναστών και 12% για τα παιδιά των Ευρωπαίων). Ακολουθούν το Λουξεμβούργο (52% έναντι 9%), η Ολλανδία (51% έναντι 14%) και η Ισπανία (52% έναντι 22%). Στην Ελλάδα η «ψαλίδα» είναι 43% έναντι 18%.
(Πηγή: ΑΠΕ)
Τετάρτη, Μαΐου 21, 2008
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΔΑ....
....ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΟ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ (ΕΚΑΣΤΟΤΕ) ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΛΑΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ....
ΜΗΝ ΠΕΤΑΤΕ ΤΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ, ΟΤΑΝ ΒΓΑΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ...
ΑΚΟΥΜΠΗΣΤΕ ΤΑ ΣΤΑ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ ΑΚΥΡΩΣΗΣ, Ή ΣΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ ΕΠΙΒΑΤΗ....
Τρίτη, Μαΐου 20, 2008
Ρατσιστικές μεθόδους κατά...της αλήθειας....Είχε βίζα που δεν είχε λήξει, όταν όμως έφθασε στο Σικάγο διαπίστωσε πως είχε ακυρωθεί εν αγνοία του....
H γενοκτονία των Ποντίων ενοχλεί: Πήγε στο Σικάγο γιά ομιλία και τον γύρισαν πίσω
Είχε βίζα που δεν είχε λήξει, όταν όμως έφθασε στο Σικάγο διαπίστωσε πως είχε ακυρωθεί εν αγνοία του.
Ο λόγος για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη, που πήγαινε να κάνει ομιλία σε Ένωση Ποντίων. Προφανώς, αντίστοιχη ομιλία που είχε κάνει στη Φιλαδέλφεια πριν 2 χρόνια, ενόχλησε κάποιους. Ο Μ. Χαραλαμπίδης έστειλε δημόσια επιστολή στον Αμερικανό πρέσβη....
Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Διεθνής Ένωση για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών Ιnternational League for the Rights and Liberation of Peoples
Μη Κυβερνητική Οργάνωση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ
Ερευνητής, συγγραφέας, εκδότης
Στράβωνος 29, 16674 Γλυφάδα»
Επιστολή Μιχάλη Χαραλαμπίδη στον Πρέσβη των ΗΠΑ
9 Μαϊου 2008
«Κύριε Πρέσβη,
Επιθυμώ να απευθυνθώ σε σας δημόσια διαμέσου αυτής της επιστολής. Αυτός ο τόπος παρ� όλες τις κακοποιήσεις που υπέστη διατηρεί το πνεύμα του, το πνεύμα του τόπου κατά τον Αριστοτέλη. Παραμένει ένας τόπος της Αγοράς, της Εκκλησίας του Δήμου, της παιδείας του θεάτρου, της Διαφάνειας, του φωτός.
Είχα πλήρη συνείδηση ότι η ομιλία μου στην Φιλαδέλφεια (ΗΠΑ) στις 9 Σεπτεμβρίου 2006 κατά τα αποκαλυπτήρια του μνημείου της Ποντιακής Γενοκτονίας θα προκαλούσε πολλές δυσαρέσκειες και αντιδράσεις σε ορισμένα περιβάλλοντα της Αθήνας αλλά πολύ περισσότερο στην Άγκυρα. Πληροφορήθηκα ότι η Άγκυρα διαμαρτυρήθηκε για το μνημείο. Δεν έμεινα πολύ στην σκέψη ότι θα αντιδρούσατε ακυρώνοντας την VISA που, οφείλω να πω, με μεγάλη ευγένεια μου παραχωρήθηκε. Το θεωρούσα ακραίο μέτρο που θα σας εξέθετε πολύ. Διέκρινα ότι ακόμα και οι υπηρεσίες σας στο αεροδρόμιο του Σικάγου κατάλαβαν ότι εκτεθήκατε.
Από τη στιγμή όμως που αποφασίσατε να ακυρώσετε την βίζα που εσείς πριν είκοσι μήνες μου παραχωρήσατε, οφείλατε να με ενημερώσετε. Αυτό κάνουν τα πολιτισμένα κράτη καθώς και οι πρεσβευτές που κάνουν καλά τη δουλειά τους. Εκτός αν επικράτησαν ευτελείς σκέψεις.
Τι είπα όμως στην Φιλαδέλφεια κατά τα αποκαλυπτήρια του μνημείου της Ποντιακής γενοκτονίας ώστε να προκληθούν αντιδράσεις. (Όπως ήταν φυσικό η ομιλία μαζί με το βιβλίο μου The Pontian question in the United Nations με την συγκινητική προσπάθεια ορισμένων Ποντίων συναθλητών μου στις ΗΠΑ έφθασε σε γερουσιαστές, μέλη του Κονγκρέσου, στους υποψήφιους για το χρίσμα Προέδρους).
Είπα, λοιπόν, ότι δεν κατανοώ γιατί οι κεντρικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ ταυτίζονται με τα Κεμαλικά Γκουλάκ, με μια ιδεολογία του θανάτου που αντιπροσωπεύει ο Κεμαλισμός. Γιατί ο Κεμαλισμός είναι κύρια μια ιδεολογία του θανάτου. Αναφέρθηκα σε μια άλλη ηθική, ανθρώπινη, διπλωματική παράδοση, σχολή θα έλεγα των αείμνηστων διπλωματών Χόρτον και Μοργκεντάου στην οποία οφείλουν οι ΗΠΑ σήμερα να ανατρέξουν αν δεν θέλουν να λερώνονται και να θεωρούνται συνένοχες εγκλημάτων. Πρότεινα μάλιστα την ανέγερση μνημείων τους τόσο στις ΗΠΑ όσο και την Καισαριανή και την Νίκαια, την Κοκκινιά. Ξέρετε η προλεταριοποίηση, η εργατική τάξη της Ελλάδας δεν γεννήθηκε διαμέσου της καπιταλιστικής συσσώρευσης αλλά δια της προσφυγοποίησης.
Είδα στην ομιλία μου την λύση του Τουρκικού προβλήματος, του Νέου Ανατολικού Ζητήματος στην πολυκεντρικότητα της Ανατολίας, της Μικράς Ασίας και όχι στην Σκύλα του Κεμαλισμού ή την Χάρυβδη ενός ιδιόμορφου και βίαιου τουρκικού Ισλάμ, ούτε στην ένοχη και εγκληματική σύνθεση τους. Οι ΗΠΑ είναι η παγκόσμια καρδιά μιας πολυκεντρικής ομοσπονδιακής παιδείας και αυτό είναι πολύ κατανοητό. Αυτό εξ� άλλου είναι και το ευρωπαϊκό παράδειγμα της Ισπανίας μετά τον Φράνκο και της Γερμανίας μετά τον Ναζισμό. Τόνισα ότι το ζήτημα δεν είναι ο εξευρωπαϊσμός του Πόντου (ή και του Πατριαρχείου) γιατί ο Πόντος είναι Ευρώπη. Εκεί γεννήθηκαν ορισμένοι Πατέρες της Ευρώπης επόμενα και δικοί σας. Το αιτούμενο είναι η άνθιση αυτής της Ευρωπαϊκής ιστορικής πολιτισμικής ψηφίδας της Ποντιακής, αντί της δολοφονίας της.
Κύρια της Ποντιακής γλώσσας, της πλησιέστερης προς την αρχαία ελληνική ομιλούμενης σήμερα γλώσσας, την οποία ομιλούν μεγάλοι πληθυσμοί στον Πόντο σήμερα. Όπως τονίσαμε στο Συμβούλιο του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα οι τουρκικές κυβερνήσεις οφείλουν να προστατεύουν αυτήν την γλώσσα ως μέρος της παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς, αντί να την δολοφονούν
Η στιγμή των αποκαλυπτηρίων του Μνημείου ήταν συγκινητική, ιερή. Κάθε λαός που υπέστη πολιτικές βίας έχει δικαίωμα και χρέος να αναγείρει ένα ΣΗΜΑ, ένα μνημείο αφιερωμένο στους νεκρούς του. Επί δεκαετίες οι Πόντιοι των ΗΠΑ, πολλοί από τους οποίους έφθασαν ξεριζωμένοι από τον Πόντο χωρίς τον ενδιάμεσο σταθμό της Ελλάδας, στερήθηκαν ενός μνημείου της Μνήμης των νεκρών τους.
Αυτό ήταν το ηθικό, διανοητικό, αξιακό, πολιτικό επίπεδο της Αγοράς, του Λόγου, της Ελεύθερης έκφρασης στο οποίο κινήθηκα εγώ στην Φιλαδέλφεια. Εσείς όμως αντιδράσατε με μια πράξη βίας, χωροφυλακίστικη έλεγαν κάποτε στην Ελλάδα. Μου στερήσατε το δικαίωμα παρουσίας και έκφρασης της γνώμης μου κατα το συμπόσιο που θα γινόταν σε κεντρικό ξενοδοχείο του Σικάγου στο οποίο ήμουν προσκεκλημένος. Μου είπαν ότι καιρό πριν αποπειραθήκατε να το κάνετε με τον αληθινά δημοκράτη Τούρκο συγγραφέα Τανέρ Αξαμ. Το χειρότερο όμως είναι ότι μου στερήσατε μια ιερή στιγμή. Την παρουσία μου στο θρησκευτικό και πολιτικό μνημόσυνο των θυμάτων της Ποντιακής γενοκτονίας που θα γινόταν στην Νέα Υόρκη με αφορμή την συμπλήρωση 89 χρόνων από την διάπραξη αυτού του εγκλήματος. Αυτή είναι η σχέση σας με τη μνήμη των νεκρών της 11ης Σεπτεμβρίου;
Είναι πολύ γνωστό ότι εδώ και δύο δεκαετίες ελάχιστοι άνθρωποι, ελαχιστότατοι, ένας - δύο στην αρχή, πετύχαμε να επιστρέψει η Ποντιακή διάσταση, οι Πόντιοι, ο Πόντος στην ιστορία και την γεωγραφία. Είχε εξαφανισθεί επί δεκαετίες η λέξη Πόντος. Είχαμε όχι μαζί μας αλλά απέναντι μας, όχι συμμάχους αλλά αντιπάλους και εχθρούς τα κράτη και τους διάφορους μηχανισμούς τους ακόμη και το «Αθηναϊκό» «κράτος» και τους μηχανισμούς του.
Τα μόνα εφόδια, τα μόνα όπλα μας ήταν το ήθος, οι ιδέες, η ψυχή μας. Αυτή είναι η αλήθεια. Και η ιστορία έδειξε ότι πετύχαμε.
Διανύσαμε πολλούς κύκλους. Τώρα είμαστε στην περίοδο που το Ποντιακό Ζήτημα έρχεται στην διεθνή πολιτική ως ένα Εθνικό - Ευρωπαϊκό και Διεθνές Ζήτημα. Κανείς σοβαρός άνθρωπος και κανένα σοβαρό κράτος δεν πιστεύει ότι μπορεί αυτό να αποτραπεί. Γιατί; Είμαστε ημίθεοι; ήρωες; Όχι, απλά γιατί αυτό θέλει η ιστορία.
Ορισμένοι θέλουν να κρατήσουν τις εκφράσεις του στο επίπεδο της ενορίας της Αστόρια, ας πούμε, της Νέας Υόρκης, σε υποκριτικά μνημόσυνα ρουτίνας κάθε 19 Μαϊου, να παγιώσουν έναν Ποντιακό συναλλασσόμενο συνδικαλισμό, μια ψευτοακαδημαϊκή και ψευτοεπιστημονική ποντιολογία. Αυτές είναι οι ψευδαισθήσεις τους.
Εσείς κατόπιν παράκλησης, συμμαχικής αλληλεγγύης, διαπραγμάτευσης πάρε - δώσε, με τους ένστολους ή ημισεληνοφόρους με το σπαθί πεχλιβάνηδες νταήδες της Άγκυρας (ότι πιο βίαιο παρήγαγε η ιστορία) πιστεύετε ότι θα εμποδίσετε, περιορίσετε, θα κρατήσετε χαμηλά, θα καταργήσετε μια τάση της ιστορίας.
Με αυτές όμως τις πράξεις σας καταλήγετε να είστε απολογητές και προστάτες μιας ιδεολογίας του θανάτου, του Κεμαλισμού. Ή για να χρησιμοποιήσω έναν όρο με τον οποίο θα συμφωνούσαν τόσο οι Χόρτον και Μοργκεντάου όσο και ο πρώην Κυβερνήτης της Πολιτείας της Νέας Υόρκης George Pattaki που αναγνώρισε την Ποντιακή γενοκτονία, κυνδινεύετε να θεωρηθείτε «καπό» αυτής της ιδεολογίας και αυτού του κράτους. Αναζητήστε στους μηχανισμούς θανάτου του Ναζισμού την σημασία αυτού του τίτλου και του ρόλου του. Δεν νομίζω ότι είναι αυτό το πνεύμα της Φιλαδέλφειας, της πρώτης πρωτεύουσας των ΗΠΑ του Liberty Bell και του Αμερινανικού Συντάγματος. Ούτε σκοτώθηκε γι αυτό η Αμερικανική Νεολαία, πολλοί Ελληνοαμερικανοί στην Ευρώπη και την Ασία στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Ούτε θα σκέφθηκαν ότι μετά την θυσία τους την VISA για τις ΗΠΑ θα την παραχωρούν οι ομοϊδεάτες των Ναζί, οι ρατσιστές της Άγκυρας. Η πράξη σας όμως σας ενοχοποιεί και για ένα άλλο ζήτημα.
Είναι γνωστό ότι λόγω των εθελοντικών, αληθινά μη κυβερνητικών δραστηριοτήτων μου υπεράσπισης των δικαιωμάτων των λαών και των ανθρώπων στην Ανατολία και την Μεσσοποταμία, οι επίσημες ομάδες θανάτου της Άγκυρας σχεδίαζαν την δολοφονία μου. Αυτό μου ανέφερε το 1994 ο πρώην πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου. Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι εν ζωή που το γνωρίζουν. Αυτές οι ευγενείς δραστηριότητες μου που έχουν ως θεμελιακή αξιακή αφετηρία τον σεβασμό της ανθρώπινης ζωής και την αγάπη μου για τους λαούς, συνεχίσθηκαν και θα συνεχισθούν σε όλο τον πλανήτη. Λόγω παράδοσης κινήθηκα πάντοτε σε μια σφαίρα ελευθερίας. Πολύ περισσότερο όταν διάβηκα το Ιόνιο Πέλαγος καταφεύγοντας στην Ιταλία, διωκόμενος από την δικτατορία των Συνταγματαρχών. Ξέρετε εσείς για ποια δικτατορία μιλώ.
Αυτές οι εγκατεστημένες στην Άγκυρα ομάδες θανάτου παρά κυβερνήσεις και Στρατιωτικά Επιτελεία δεν αρκούνται στον περιορισμό, στην απαγόρευση των δραστηριοτήτων μου, όπως σας ζήτησαν να πράξετε. Αλλά στον περιορισμό, την απαγόρευση της ίδιας μου της ζωής. Η πράξη σας διευκολύνει, τροφοδοτεί τα βίαια ένστικτα και τις βάρβαρες επιδιώξεις τους. Οφείλω λοιπόν να πω δημόσια ότι εσείς προσωπικά και η κυβέρνηση σας θα είστε συνένοχοι αν συμβεί κάτι με τη ζωή μου.
Νομίζω ότι μια ισχυρή αυτοκρατορία θα μου ζητούσε συγνώμη. Όπως και μια έξυπνη αυτοκρατορία θα μου ζητούσε συγνώμη. Χωρίς τη συγνώμη σας νομιμοποιούμαι ηθικά και πολιτικά στην ανάδειξη της κατηγορίας την οποία σας απευθύνω, ως απολογητή μιας ιδεολογίας του θανάτου, του Κεμαλισμού. Μια δυσβάστακτη για σας εικόνα και ταυτότητα για τους άμεσους χρόνους. Γιατί στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ, στον πλανήτη μας, άνθρωποι καλής θέλησης λάτρεις της ιδεολογίας της ζωής και της αρμονίας ανάμεσα στους ανθρώπους κινούνται σε μιαν άλλη κατεύθυνση. Στην καθιέρωση της 19ης Μαϊου οχι μόνον ως ημέρας μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων αλλά ως κοινή ημέρα μνήμης των πολλών θυμάτων του Κεμαλισμού. Όπως καθιερώθηκε η 27η Ιανουαρίου ως ημέρα μνήμης των θυμάτων του Ναζισμού.
Αυτή η κατηγορία θα σας συνοδεύει παντού. Στην Νεμέα, στους Δελφούς, στην Ολυμπία, στην Αγορά των Αθηνών, στα Κολλέγια και ειδικά στο Κολλέγιο Ανατόλια της Θεσσαλονίκης. Ξεριζώθηκε από την Μερζιφούντα του Πόντου και εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη. Έτσι ο Πόντος αντί να παράγει σπουδαστές επιστήμονες, παράγει δολοφόνους όπως αυτούς του Καθολικού Ιταλού ιερωμένου Ανδρέα Σαντόρο και του Αρμένιου δημοσιογράφου Χράντ Ντίνκ. Ένας σπουδαστής του Ανατόλια της Μερζιφούντας, ο Συμεών Ανανιάδης, κρεμάστηκε από τους Κεμαλικούς το 1921 όπως χιλιάδες άλλα παιδιά. Τι θα πείτε εσείς στους σημερινούς σπουδαστές του Ανατόλια; Ότι σέβεστε ή δολοφονείτε την μνήμη του;
Τι θα πείτε στους κατοίκους της πόλης Υψηλάντη στο Μίτσιγκαν; Ότι ενώ ο Ουάσινγκτων συνομιλούσε με τον Κολοκοτρώνη, τον Μακρυγιάννη, τον Υψηλάντη εσείς συνομιλείτε με τον Δράμαλη και τους συνεχιστές πασάδες του; Όχι μόνο συνομιλείτε αλλά εκτελείτε και εντολές τους. Μία ερώτηση. Μήπως σας ζήτησαν να με παραδώσετε ώστε να με στείλουν στο Δεβισλίκ, στρατόπεδο εξόντωσης των Ποντίων νότια της Τραπεζούντας; Ήταν χειρότερο από το Άουσβιτς. Αυτή είναι ακόμα η δική σας οπτική για την Μικρά Ασία; Πόσο εφιαλτικό, τερατώδες είναι αλλά και πόσο μεγάλη η θλίψη για την κατάπτωση σας.
Ευτυχώς κύριε Πρέσβη, οι ΗΠΑ, η Αμερική είναι πληθυντική. Δεν γίνονται μόνο πράξεις του σκότους όπως αυτή του Σικάγου, αλλά και του φωτός όπως οι αναγνωρίσεις της Ποντιακής γενοκτονίας από πολλές Πολιτείες και πόλεις των ΗΠΑ.
Σας χαιρετώ,
Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Υ.Γ. Εσείς δυστυχώς μπήκατε στην Ελλάδα με το αριστερό πόδι. Έπρεπε να προσέξετε. Έπρεπε να μπείτε με το δεξί στο ''Ελευθέριος Βενιζέλος''.
Είχε βίζα που δεν είχε λήξει, όταν όμως έφθασε στο Σικάγο διαπίστωσε πως είχε ακυρωθεί εν αγνοία του.
Ο λόγος για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη, που πήγαινε να κάνει ομιλία σε Ένωση Ποντίων. Προφανώς, αντίστοιχη ομιλία που είχε κάνει στη Φιλαδέλφεια πριν 2 χρόνια, ενόχλησε κάποιους. Ο Μ. Χαραλαμπίδης έστειλε δημόσια επιστολή στον Αμερικανό πρέσβη....
Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Διεθνής Ένωση για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών Ιnternational League for the Rights and Liberation of Peoples
Μη Κυβερνητική Οργάνωση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ
Ερευνητής, συγγραφέας, εκδότης
Στράβωνος 29, 16674 Γλυφάδα»
Επιστολή Μιχάλη Χαραλαμπίδη στον Πρέσβη των ΗΠΑ
9 Μαϊου 2008
«Κύριε Πρέσβη,
Επιθυμώ να απευθυνθώ σε σας δημόσια διαμέσου αυτής της επιστολής. Αυτός ο τόπος παρ� όλες τις κακοποιήσεις που υπέστη διατηρεί το πνεύμα του, το πνεύμα του τόπου κατά τον Αριστοτέλη. Παραμένει ένας τόπος της Αγοράς, της Εκκλησίας του Δήμου, της παιδείας του θεάτρου, της Διαφάνειας, του φωτός.
Είχα πλήρη συνείδηση ότι η ομιλία μου στην Φιλαδέλφεια (ΗΠΑ) στις 9 Σεπτεμβρίου 2006 κατά τα αποκαλυπτήρια του μνημείου της Ποντιακής Γενοκτονίας θα προκαλούσε πολλές δυσαρέσκειες και αντιδράσεις σε ορισμένα περιβάλλοντα της Αθήνας αλλά πολύ περισσότερο στην Άγκυρα. Πληροφορήθηκα ότι η Άγκυρα διαμαρτυρήθηκε για το μνημείο. Δεν έμεινα πολύ στην σκέψη ότι θα αντιδρούσατε ακυρώνοντας την VISA που, οφείλω να πω, με μεγάλη ευγένεια μου παραχωρήθηκε. Το θεωρούσα ακραίο μέτρο που θα σας εξέθετε πολύ. Διέκρινα ότι ακόμα και οι υπηρεσίες σας στο αεροδρόμιο του Σικάγου κατάλαβαν ότι εκτεθήκατε.
Από τη στιγμή όμως που αποφασίσατε να ακυρώσετε την βίζα που εσείς πριν είκοσι μήνες μου παραχωρήσατε, οφείλατε να με ενημερώσετε. Αυτό κάνουν τα πολιτισμένα κράτη καθώς και οι πρεσβευτές που κάνουν καλά τη δουλειά τους. Εκτός αν επικράτησαν ευτελείς σκέψεις.
Τι είπα όμως στην Φιλαδέλφεια κατά τα αποκαλυπτήρια του μνημείου της Ποντιακής γενοκτονίας ώστε να προκληθούν αντιδράσεις. (Όπως ήταν φυσικό η ομιλία μαζί με το βιβλίο μου The Pontian question in the United Nations με την συγκινητική προσπάθεια ορισμένων Ποντίων συναθλητών μου στις ΗΠΑ έφθασε σε γερουσιαστές, μέλη του Κονγκρέσου, στους υποψήφιους για το χρίσμα Προέδρους).
Είπα, λοιπόν, ότι δεν κατανοώ γιατί οι κεντρικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ ταυτίζονται με τα Κεμαλικά Γκουλάκ, με μια ιδεολογία του θανάτου που αντιπροσωπεύει ο Κεμαλισμός. Γιατί ο Κεμαλισμός είναι κύρια μια ιδεολογία του θανάτου. Αναφέρθηκα σε μια άλλη ηθική, ανθρώπινη, διπλωματική παράδοση, σχολή θα έλεγα των αείμνηστων διπλωματών Χόρτον και Μοργκεντάου στην οποία οφείλουν οι ΗΠΑ σήμερα να ανατρέξουν αν δεν θέλουν να λερώνονται και να θεωρούνται συνένοχες εγκλημάτων. Πρότεινα μάλιστα την ανέγερση μνημείων τους τόσο στις ΗΠΑ όσο και την Καισαριανή και την Νίκαια, την Κοκκινιά. Ξέρετε η προλεταριοποίηση, η εργατική τάξη της Ελλάδας δεν γεννήθηκε διαμέσου της καπιταλιστικής συσσώρευσης αλλά δια της προσφυγοποίησης.
Είδα στην ομιλία μου την λύση του Τουρκικού προβλήματος, του Νέου Ανατολικού Ζητήματος στην πολυκεντρικότητα της Ανατολίας, της Μικράς Ασίας και όχι στην Σκύλα του Κεμαλισμού ή την Χάρυβδη ενός ιδιόμορφου και βίαιου τουρκικού Ισλάμ, ούτε στην ένοχη και εγκληματική σύνθεση τους. Οι ΗΠΑ είναι η παγκόσμια καρδιά μιας πολυκεντρικής ομοσπονδιακής παιδείας και αυτό είναι πολύ κατανοητό. Αυτό εξ� άλλου είναι και το ευρωπαϊκό παράδειγμα της Ισπανίας μετά τον Φράνκο και της Γερμανίας μετά τον Ναζισμό. Τόνισα ότι το ζήτημα δεν είναι ο εξευρωπαϊσμός του Πόντου (ή και του Πατριαρχείου) γιατί ο Πόντος είναι Ευρώπη. Εκεί γεννήθηκαν ορισμένοι Πατέρες της Ευρώπης επόμενα και δικοί σας. Το αιτούμενο είναι η άνθιση αυτής της Ευρωπαϊκής ιστορικής πολιτισμικής ψηφίδας της Ποντιακής, αντί της δολοφονίας της.
Κύρια της Ποντιακής γλώσσας, της πλησιέστερης προς την αρχαία ελληνική ομιλούμενης σήμερα γλώσσας, την οποία ομιλούν μεγάλοι πληθυσμοί στον Πόντο σήμερα. Όπως τονίσαμε στο Συμβούλιο του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα οι τουρκικές κυβερνήσεις οφείλουν να προστατεύουν αυτήν την γλώσσα ως μέρος της παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς, αντί να την δολοφονούν
Η στιγμή των αποκαλυπτηρίων του Μνημείου ήταν συγκινητική, ιερή. Κάθε λαός που υπέστη πολιτικές βίας έχει δικαίωμα και χρέος να αναγείρει ένα ΣΗΜΑ, ένα μνημείο αφιερωμένο στους νεκρούς του. Επί δεκαετίες οι Πόντιοι των ΗΠΑ, πολλοί από τους οποίους έφθασαν ξεριζωμένοι από τον Πόντο χωρίς τον ενδιάμεσο σταθμό της Ελλάδας, στερήθηκαν ενός μνημείου της Μνήμης των νεκρών τους.
Αυτό ήταν το ηθικό, διανοητικό, αξιακό, πολιτικό επίπεδο της Αγοράς, του Λόγου, της Ελεύθερης έκφρασης στο οποίο κινήθηκα εγώ στην Φιλαδέλφεια. Εσείς όμως αντιδράσατε με μια πράξη βίας, χωροφυλακίστικη έλεγαν κάποτε στην Ελλάδα. Μου στερήσατε το δικαίωμα παρουσίας και έκφρασης της γνώμης μου κατα το συμπόσιο που θα γινόταν σε κεντρικό ξενοδοχείο του Σικάγου στο οποίο ήμουν προσκεκλημένος. Μου είπαν ότι καιρό πριν αποπειραθήκατε να το κάνετε με τον αληθινά δημοκράτη Τούρκο συγγραφέα Τανέρ Αξαμ. Το χειρότερο όμως είναι ότι μου στερήσατε μια ιερή στιγμή. Την παρουσία μου στο θρησκευτικό και πολιτικό μνημόσυνο των θυμάτων της Ποντιακής γενοκτονίας που θα γινόταν στην Νέα Υόρκη με αφορμή την συμπλήρωση 89 χρόνων από την διάπραξη αυτού του εγκλήματος. Αυτή είναι η σχέση σας με τη μνήμη των νεκρών της 11ης Σεπτεμβρίου;
Είναι πολύ γνωστό ότι εδώ και δύο δεκαετίες ελάχιστοι άνθρωποι, ελαχιστότατοι, ένας - δύο στην αρχή, πετύχαμε να επιστρέψει η Ποντιακή διάσταση, οι Πόντιοι, ο Πόντος στην ιστορία και την γεωγραφία. Είχε εξαφανισθεί επί δεκαετίες η λέξη Πόντος. Είχαμε όχι μαζί μας αλλά απέναντι μας, όχι συμμάχους αλλά αντιπάλους και εχθρούς τα κράτη και τους διάφορους μηχανισμούς τους ακόμη και το «Αθηναϊκό» «κράτος» και τους μηχανισμούς του.
Τα μόνα εφόδια, τα μόνα όπλα μας ήταν το ήθος, οι ιδέες, η ψυχή μας. Αυτή είναι η αλήθεια. Και η ιστορία έδειξε ότι πετύχαμε.
Διανύσαμε πολλούς κύκλους. Τώρα είμαστε στην περίοδο που το Ποντιακό Ζήτημα έρχεται στην διεθνή πολιτική ως ένα Εθνικό - Ευρωπαϊκό και Διεθνές Ζήτημα. Κανείς σοβαρός άνθρωπος και κανένα σοβαρό κράτος δεν πιστεύει ότι μπορεί αυτό να αποτραπεί. Γιατί; Είμαστε ημίθεοι; ήρωες; Όχι, απλά γιατί αυτό θέλει η ιστορία.
Ορισμένοι θέλουν να κρατήσουν τις εκφράσεις του στο επίπεδο της ενορίας της Αστόρια, ας πούμε, της Νέας Υόρκης, σε υποκριτικά μνημόσυνα ρουτίνας κάθε 19 Μαϊου, να παγιώσουν έναν Ποντιακό συναλλασσόμενο συνδικαλισμό, μια ψευτοακαδημαϊκή και ψευτοεπιστημονική ποντιολογία. Αυτές είναι οι ψευδαισθήσεις τους.
Εσείς κατόπιν παράκλησης, συμμαχικής αλληλεγγύης, διαπραγμάτευσης πάρε - δώσε, με τους ένστολους ή ημισεληνοφόρους με το σπαθί πεχλιβάνηδες νταήδες της Άγκυρας (ότι πιο βίαιο παρήγαγε η ιστορία) πιστεύετε ότι θα εμποδίσετε, περιορίσετε, θα κρατήσετε χαμηλά, θα καταργήσετε μια τάση της ιστορίας.
Με αυτές όμως τις πράξεις σας καταλήγετε να είστε απολογητές και προστάτες μιας ιδεολογίας του θανάτου, του Κεμαλισμού. Ή για να χρησιμοποιήσω έναν όρο με τον οποίο θα συμφωνούσαν τόσο οι Χόρτον και Μοργκεντάου όσο και ο πρώην Κυβερνήτης της Πολιτείας της Νέας Υόρκης George Pattaki που αναγνώρισε την Ποντιακή γενοκτονία, κυνδινεύετε να θεωρηθείτε «καπό» αυτής της ιδεολογίας και αυτού του κράτους. Αναζητήστε στους μηχανισμούς θανάτου του Ναζισμού την σημασία αυτού του τίτλου και του ρόλου του. Δεν νομίζω ότι είναι αυτό το πνεύμα της Φιλαδέλφειας, της πρώτης πρωτεύουσας των ΗΠΑ του Liberty Bell και του Αμερινανικού Συντάγματος. Ούτε σκοτώθηκε γι αυτό η Αμερικανική Νεολαία, πολλοί Ελληνοαμερικανοί στην Ευρώπη και την Ασία στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Ούτε θα σκέφθηκαν ότι μετά την θυσία τους την VISA για τις ΗΠΑ θα την παραχωρούν οι ομοϊδεάτες των Ναζί, οι ρατσιστές της Άγκυρας. Η πράξη σας όμως σας ενοχοποιεί και για ένα άλλο ζήτημα.
Είναι γνωστό ότι λόγω των εθελοντικών, αληθινά μη κυβερνητικών δραστηριοτήτων μου υπεράσπισης των δικαιωμάτων των λαών και των ανθρώπων στην Ανατολία και την Μεσσοποταμία, οι επίσημες ομάδες θανάτου της Άγκυρας σχεδίαζαν την δολοφονία μου. Αυτό μου ανέφερε το 1994 ο πρώην πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου. Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι εν ζωή που το γνωρίζουν. Αυτές οι ευγενείς δραστηριότητες μου που έχουν ως θεμελιακή αξιακή αφετηρία τον σεβασμό της ανθρώπινης ζωής και την αγάπη μου για τους λαούς, συνεχίσθηκαν και θα συνεχισθούν σε όλο τον πλανήτη. Λόγω παράδοσης κινήθηκα πάντοτε σε μια σφαίρα ελευθερίας. Πολύ περισσότερο όταν διάβηκα το Ιόνιο Πέλαγος καταφεύγοντας στην Ιταλία, διωκόμενος από την δικτατορία των Συνταγματαρχών. Ξέρετε εσείς για ποια δικτατορία μιλώ.
Αυτές οι εγκατεστημένες στην Άγκυρα ομάδες θανάτου παρά κυβερνήσεις και Στρατιωτικά Επιτελεία δεν αρκούνται στον περιορισμό, στην απαγόρευση των δραστηριοτήτων μου, όπως σας ζήτησαν να πράξετε. Αλλά στον περιορισμό, την απαγόρευση της ίδιας μου της ζωής. Η πράξη σας διευκολύνει, τροφοδοτεί τα βίαια ένστικτα και τις βάρβαρες επιδιώξεις τους. Οφείλω λοιπόν να πω δημόσια ότι εσείς προσωπικά και η κυβέρνηση σας θα είστε συνένοχοι αν συμβεί κάτι με τη ζωή μου.
Νομίζω ότι μια ισχυρή αυτοκρατορία θα μου ζητούσε συγνώμη. Όπως και μια έξυπνη αυτοκρατορία θα μου ζητούσε συγνώμη. Χωρίς τη συγνώμη σας νομιμοποιούμαι ηθικά και πολιτικά στην ανάδειξη της κατηγορίας την οποία σας απευθύνω, ως απολογητή μιας ιδεολογίας του θανάτου, του Κεμαλισμού. Μια δυσβάστακτη για σας εικόνα και ταυτότητα για τους άμεσους χρόνους. Γιατί στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ, στον πλανήτη μας, άνθρωποι καλής θέλησης λάτρεις της ιδεολογίας της ζωής και της αρμονίας ανάμεσα στους ανθρώπους κινούνται σε μιαν άλλη κατεύθυνση. Στην καθιέρωση της 19ης Μαϊου οχι μόνον ως ημέρας μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων αλλά ως κοινή ημέρα μνήμης των πολλών θυμάτων του Κεμαλισμού. Όπως καθιερώθηκε η 27η Ιανουαρίου ως ημέρα μνήμης των θυμάτων του Ναζισμού.
Αυτή η κατηγορία θα σας συνοδεύει παντού. Στην Νεμέα, στους Δελφούς, στην Ολυμπία, στην Αγορά των Αθηνών, στα Κολλέγια και ειδικά στο Κολλέγιο Ανατόλια της Θεσσαλονίκης. Ξεριζώθηκε από την Μερζιφούντα του Πόντου και εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη. Έτσι ο Πόντος αντί να παράγει σπουδαστές επιστήμονες, παράγει δολοφόνους όπως αυτούς του Καθολικού Ιταλού ιερωμένου Ανδρέα Σαντόρο και του Αρμένιου δημοσιογράφου Χράντ Ντίνκ. Ένας σπουδαστής του Ανατόλια της Μερζιφούντας, ο Συμεών Ανανιάδης, κρεμάστηκε από τους Κεμαλικούς το 1921 όπως χιλιάδες άλλα παιδιά. Τι θα πείτε εσείς στους σημερινούς σπουδαστές του Ανατόλια; Ότι σέβεστε ή δολοφονείτε την μνήμη του;
Τι θα πείτε στους κατοίκους της πόλης Υψηλάντη στο Μίτσιγκαν; Ότι ενώ ο Ουάσινγκτων συνομιλούσε με τον Κολοκοτρώνη, τον Μακρυγιάννη, τον Υψηλάντη εσείς συνομιλείτε με τον Δράμαλη και τους συνεχιστές πασάδες του; Όχι μόνο συνομιλείτε αλλά εκτελείτε και εντολές τους. Μία ερώτηση. Μήπως σας ζήτησαν να με παραδώσετε ώστε να με στείλουν στο Δεβισλίκ, στρατόπεδο εξόντωσης των Ποντίων νότια της Τραπεζούντας; Ήταν χειρότερο από το Άουσβιτς. Αυτή είναι ακόμα η δική σας οπτική για την Μικρά Ασία; Πόσο εφιαλτικό, τερατώδες είναι αλλά και πόσο μεγάλη η θλίψη για την κατάπτωση σας.
Ευτυχώς κύριε Πρέσβη, οι ΗΠΑ, η Αμερική είναι πληθυντική. Δεν γίνονται μόνο πράξεις του σκότους όπως αυτή του Σικάγου, αλλά και του φωτός όπως οι αναγνωρίσεις της Ποντιακής γενοκτονίας από πολλές Πολιτείες και πόλεις των ΗΠΑ.
Σας χαιρετώ,
Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Υ.Γ. Εσείς δυστυχώς μπήκατε στην Ελλάδα με το αριστερό πόδι. Έπρεπε να προσέξετε. Έπρεπε να μπείτε με το δεξί στο ''Ελευθέριος Βενιζέλος''.
Δευτέρα, Μαΐου 19, 2008
Υπό τους ήχους της λύρας
η Θεσσαλονίκη θα ξυπνήσει (σήμερα) υπό τους ήχους της ποντιακής λύρας. Ογδόντα οκτώ λυράρηδες, όσα και τα χρόνια από την έναρξη των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων του Μουσταφά Κεμάλ κατά του ποντιακού ελληνισμού, θα αναπτυχθούν στο βυζαντινό ανατολικό τείχος με επίκεντρο τον πύργο του Τριγωνίου, πλαισιωμένοι από μέλη χορευτικών συγκροτημάτων.
Στην εκδήλωση συμμετέχουν: σχολές εκμάθησης ποντιακής λύρας από Καβάλα, Κατερίνη και Θεσσαλονίκη και η μεικτή χορωδία της σχολής "Μουσική Στέγη Λύρα", η Εύξεινος Λέσχη Κοπανού Ημαθίας, ο σύλλογος Ποντίων Κιβωτιανών Βέροιας, ο σύλλογος Ποντίων "Αλέξανδρος Υψηλάντης" Κρύας Βρύσης Πέλλας, η Ένωση Ποντίων "Αργοναύτης" Κιλκίς, ο σύλλογος συνταξιούχων παλιννοστούντων "Η καμπάνα" από τη Θεσσαλονίκη, ο σύλλογος Ποντίων Ηλιούπολης "Αλέξανδρος Υψηλάντης", το πολιτιστικό πνευματικό κέντρο ελλήνων παλιννοστούντων "Οι Τραντέλληνες", ο σύλλογος Ελληνοποντίων προσφύγων "Ο Καύκασος" και ο σύλλογος δήμου Θερμαϊκού "Τραντέλληνες".
ΜΙΑ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ....
....ΕΧΘΕΣ ΗΤΑΝ Η ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΜΟΥΣΕΙΩΝ ...ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΜΟΥΣΕΙΑ ΕΧΑΝ ΚΛΕΙΣΕΙ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ....ΕΝΩ ΣΕ ΑΛΛΑ, ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΓΕΛΕΙΕΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΟΤΑΝ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ....
ΘΑ ΕΠΑΝΕΡΘΟΥΜΕ ΑΥΡΙΟ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ...
ΑΙΣΧΟΣ....
353 κόκκινα κεριά στη μνήμη 353.000 ψυχών....
Ανάβοντας συνολικά 353 κεριά, που συμβόλιζαν τα 353.000 θύματα της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού, μέλη συλλόγων νεολαίων της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων πραγματοποίησαν χθες το απόγευμα εκδήλωση στην πλατεία Αγίας Σοφίας, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, ζητώντας τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας.
Τα 353 κόκκινα κεριά άναψαν στις 7.30 το απόγευμα, ενώ σχημάτιζαν τις λέξεις "19 ΜΑΪΟΥ - 353.000". Παρουσία πλήθους κόσμου, οι επικεφαλής της ομοσπονδίας μίλησαν για το νόημα της εκδήλωσης. "Ανάβουμε σήμερα τα καντηλάκια στη μνήμη των νεκρών μας και καλούμε τις ψυχές τους να είναι μαζί μας. Η σημερινή εκδήλωση δεν είναι μια γιορτή των Ποντίων. Είναι μνημόσυνο ολόκληρου του ελληνισμού και αφορά την ιστορική μνήμη. Οι Τούρκοι πρέπει να συμφιλιωθούν με την ιστορία και, εκτός από τη γενοκτονία των Ποντίων, να αναγνωρίσουν αυτή των Αρμενίων και των Ασσύριων", είπε ο πρόεδρος της ομοσπονδίας Χαράλαμπος Αποστολίδης.
Σε ερώτηση δημοσιογράφων σχετικά με το γεγονός ότι σήμερα Σάββατο διοργανώνονται ξεχωριστές εκδηλώσεις ποντιακών σωματείων, ο ίδιος απηύθυνε ενωτικό κάλεσμα: "Προσπάθησα να καλέσω τους υπόλοιπους προέδρους, αλλά δεν τα κατάφερα. Αύριο (σήμερα) πάντως θα είμαι παρών σε όλες τις εκδηλώσεις", είπε.
Τα 353 κόκκινα κεριά άναψαν στις 7.30 το απόγευμα, ενώ σχημάτιζαν τις λέξεις "19 ΜΑΪΟΥ - 353.000". Παρουσία πλήθους κόσμου, οι επικεφαλής της ομοσπονδίας μίλησαν για το νόημα της εκδήλωσης. "Ανάβουμε σήμερα τα καντηλάκια στη μνήμη των νεκρών μας και καλούμε τις ψυχές τους να είναι μαζί μας. Η σημερινή εκδήλωση δεν είναι μια γιορτή των Ποντίων. Είναι μνημόσυνο ολόκληρου του ελληνισμού και αφορά την ιστορική μνήμη. Οι Τούρκοι πρέπει να συμφιλιωθούν με την ιστορία και, εκτός από τη γενοκτονία των Ποντίων, να αναγνωρίσουν αυτή των Αρμενίων και των Ασσύριων", είπε ο πρόεδρος της ομοσπονδίας Χαράλαμπος Αποστολίδης.
Σε ερώτηση δημοσιογράφων σχετικά με το γεγονός ότι σήμερα Σάββατο διοργανώνονται ξεχωριστές εκδηλώσεις ποντιακών σωματείων, ο ίδιος απηύθυνε ενωτικό κάλεσμα: "Προσπάθησα να καλέσω τους υπόλοιπους προέδρους, αλλά δεν τα κατάφερα. Αύριο (σήμερα) πάντως θα είμαι παρών σε όλες τις εκδηλώσεις", είπε.
ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ
Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην
περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η
άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανές δεν τους αλλοίωσε το
φρόνημα και την ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από
τον εθνικό κορμό. Μπορεί να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του
πληθυσμού, αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής,
ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.
Η οικονομική τους ανάκαμψη συνδυάστηκε με τη δημογραφική και την
πνευματική τους άνοδο. Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε
265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν
τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919
υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της
Τραπεζούντας. Εκτός από σχολεία διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά,
εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.
Το 1908 ήταν μια χρονιά - ορόσημο για τους λαούς της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας. Τη χρονιά αυτή εκδηλώθηκε και επικράτησε το κίνημα των
Νεότουρκων, που έθεσε στον περιθώριο τον Σουλτάνο. Πολλές ήταν οι
ελπίδες που επενδύθηκαν στους νεαρούς στρατιωτικούς για μεταρρυθμίσεις
στο εσωτερικό της θνήσκουσας Αυτοκρατορίας.
Σύντομα, όμως, οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Οι Νεότουρκοι έδειξαν το
σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των
χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής, επωφελούμενοι της
εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών στο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ελληνικό
κράτος, απασχολημένο με το «Κρητικό Ζήτημα», δεν είχε τη διάθεση να
ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο με την Τουρκία.
Οι Τούρκοι με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο
μέρος του ελληνικού πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω
των λεγόμενων «ταγμάτων εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού»). Στα «Τάγματα
Εργασίας» αναγκάζονταν να υπηρετούν οι άνδρες που δεν κατατάσσονταν στο
στρατό. Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από
εξοντωτικές συνθήκες. Οι περισσότεροι πέθαιναν από πείνα, κακουχίες και
αρρώστιες.
Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων, τις δολοφονίες, τις εξορίες και
τις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι,
ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν. Μετά τη
Γενοκτονία των Αρμενίων το 1916, οι τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά
Κεμάλ είχαν πλέον όλο το πεδίο
ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοπόντιους. Ό,τι δεν
κατάφερε ο Σουλτάνος σε 5 αιώνες το πέτυχε ο Κεμάλ σε 5 χρόνια!
Το 1919 οι Έλληνες μαζί με τους Αρμένιους και την πρόσκαιρη υποστήριξη
της κυβέρνησης Βενιζέλου προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο
ελληνοαρμενικό κράτος. Το σχέδιο αυτό ματαιώθηκε από τους Τούρκους, οι
οποίοι εκμεταλλεύθηκαν το γεγονός για να προχωρήσουν στην «τελική λύση».
Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ
αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια
φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και
σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι
Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 350.000 ....
Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια
Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το
έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη
την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη
Βόρειο Ελλάδα.
Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε
ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την
ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού
Ελληνισμού.
Κυριακή, Μαΐου 18, 2008
H Γενοκτονία των Eλλήνων του Πόντου
H Γενοκτονία των Eλλήνων του Πόντου, σε αντίθεση με των Aρμενίων, επισκιάστηκε είτε από τον όγκο των τραγικών περιπτώσεων του αρμενικού λαού, επειδή συνέπεσε χρονικά ,είτε γιατί αποσιωπήθηκε από κυβερνητικές και διπλωματικές επιταγές στο όνομα κάποιων διακρατικών συμφωνιών και συμφερόντων. Tο γενοκτονικό σχέδιο απέβλεπε στην πρώτη φάση στον αφανισμό όλων των χριστιανικών εθνοτήτων και στη δεύτερη στην τουρκοποίηση των μουσουλμανικών εθνοτήτων, ένα σχέδιο όμως που δεν ολοκληρώθηκε κατά τη διάρκεια του A' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και δεν εγκαταλείφθηκε από τους κεμαλικούς, μετακεμαλικούς και στρατοκρατικούς κύκλους της σημερινής Tουρκίας. H πολιτική όλων των μετακεμαλικών κυβερνήσεων απέναντι στις εθνότητες της Mικράς Aσίας και ιδιαίτερα απέναντι στους Kούρδους τα τελευταία δέκα χρόνια επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.
... O Mουσταφά Kεμάλ και οι μετακεμαλικοί κυβερνήτες, δεν μπορεί να είναι υπερήφανοι για το απελευθερωτικό τους κίνημα, όταν στηρίζονταν σε ληστρικές και δολοφονικές ομάδες, όπως του Tοπάλ Oσμάν. Δεν μπορούν να δικαιολογηθούν ότι δε γνώριζαν το γενοκτονικό του έργο, γιατί ο Murat Yüksel γράφει ότι: "Kανένας δεν άκουγε τις εκκλήσεις και τα παράπονα των δυστυχισμένων κατοίκων της Kερασούντας. Kανείς δεν έδινε σημασία στις καταγγελίες τους. Tο αρχείο των μηνύσεων στο δικαστικό μέγαρο ήταν γεμάτο με μηνύσεις εναντίον του Tοπάλ Oσμάν. Όμως μια μυστική δύναμη όχι μόνο κάλυπτε τον Tοπάλ Oσμάν, αλλά σε κάθε φόνο και σε κάθε καταγγελία τον βοηθούσε ν' ανέβει πιο ψηλά στην ιεραρχία. Ήταν ο ανώτερος αξιωματικός της Kερασούντας, ήταν το παν. Όλα τα νήματα κινούνταν απ' αυτόν. Έδινε εντολές, απαγόρευε, κρέμαγε, έσφαζε. Kανείς δεν έλεγε ούτε μια κουβέντα.
Aκόμη και στρατιώτες, αλλά και δημοσίους υπαλλήλους τους ξυλοκοπούσε σχεδόν μέχρι θανάτου. Tον Tοπάλ Oσμάν τίποτε άλλο δεν τον ευχαριστούσε παρά μόνο η επίδειξη ισχύος, η βαναυσότητα, η σκληρότητα και οι προγραφές.
Δεν φοβόταν ούτε το νόμο, δεν υπολόγιζε την κυβέρνηση. O καταραμένος, αφού διέπραξε αμέτρητες δολοφονίες αθώων πολιτών, στράφηκε τελικά και στις πολιτικές δολοφονίες".
Aκόμη και σήμερα οι Tούρκοι ιστορικοί, 60 χρόνια μετά το θάνατο του Mουσταφά Kεμάλ, δεν τολμούν να γράψουν την ιστορική αλήθεια. Δεν τολμούν, ενώ γνωρίζουν μέσα από το πλούσιο αρχειακό υλικό που έχουν ότι πίσω από τον Tοπάλ Oσμάν βρισκόταν πάντα ο ίδιος ο ηγέτης τους ο Mουσταφά Kεμάλ. H αποκάλυψη της αλήθειας θα γκρέμιζε το ψεύτικο είδωλο. Στην παγκόσμια ιστορία δεν υπάρχει άλλος μεγάλος επαναστάτης που να στήριξε τον απελευθερωτικό του αγώνα σε ομάδες στυγνών δολοφόνων. Eπίσης, δεν υπάρχει άλλος ηγέτης που να προτίμησε για προσωπική του φρουρά την πιο αδίστακτη, ληστρική και εγκληματική ομάδα, το όνομα της οποίας προκαλούσε το φόβο και σε πολλούς Tούρκους. Kαι σπάνια πολιτικοί ηγέτες κρύβονταν, ως ηθικοί αυτουργοί πολιτικών δολοφονιών, πίσω από ανταρτικές ομάδες δολοφόνων...
Oι εκθέσεις των ανέκδοτων αρχείων των υπουργείων Eξωτερικών και των άλλων κρατικών και ιδιωτικών αρχείων για το δράμα του ποντιακού ελληνισμού δεν έχουν τελειωμό. Συνολικά, ως την υποχρεωτική ανταλλαγή περισσότεροι από 353.000 Έλληνες του Πόντου βρήκαν οικτρό θάνατο από τους Nεότουρκους και τους Kεμαλικούς στις πόλεις και τα χωριά, στις χαράδρες και τα βουνά, στις εξορίες και τις φυλακές, στα τάγματα εργασίας και στον τουρκικό στρατό ως οθωμανοί πολίτες.
Γράφει ο J. Gerard προλογίζοντας το βιβλίο του G. Horton "H κατάρα της Aσίας": "... Tο ότι είκοσι αιώνες μετά Xριστόν μπόρεσε ένας μικρός και οπισθοδρομικός λαός, όπως οι Tούρκοι, να διαπράξει τέτοια εγκλήματα εναντίον του πολιτισμού και της προόδου του κόσμου, είναι ένα ζήτημα που θα έπρεπε να κάνει όλους τους ευσυνείδητους λαούς να σταθούν και να σκεφθούν... Eκωφεύσαμεν στις απελπισμένες κραυγές για βοήθεια των χριστιανών που πεθαίνανε, αν και ξέραμε καλά πως η Aμερική ήταν η μοναδική ελπίδα τους και τώρα είναι φανερό πως υπάρχει στη χώρα μας μια τάση που ολοένα μεγαλώνει, να συγκαλύψουμε τα εγκλήματα των Tούρκων και να τους δώσουμε συγχωροχάρτι γι' αυτά, για να επιτύχουμε υλικά οφέλη απ' αυτούς".
Oι αποκαλύψεις για την αμερικανική πολιτική, όταν γίνονται από έναν Aμερικανό έχουν άλλη βαρύτητα, γιατί δεν έχουν την προκατάληψη.
$Eίναι γεγονός πως οι Aμερικανοί θεωρούσαν και θεωρούν τους Tούρκους ως τους πλέον αξιόπιστους συμμάχους τους στην Aνατολική Mεσόγειο. Tο ίδιο συνέβαινε και με τους Γερμανούς, που για πολύ καιρό τους θεωρούσαν ως "επίτιμους Γερμανούς" στη Mέση Aνατολή. Yπήρχαν ακόμη από την άλλη οι Άγγλοι και οι Γάλλοι που δεν μπορούσαν να υστερήσουν στο ανήθικο παιχνίδι της εποπτείας του μεσανατολικού χώρου. Έκαναν το παν, για να διατηρήσουν την εύνοια των Tούρκων, με αποτέλεσμα οι λαοί της M. Aσίας να μην έχουν ένα μονάχα αφέντη αλλά πολλούς.
Kάθε λαός έχει δικαίωμα ν' απαιτεί μ' επιμονή την επίσημη αναγνώριση των αδικημάτων που διαπράχθηκαν εναντίον του. H σημερινή πραγματικότητα δε δικαιολογεί νέες ολιγωρίες και αναβολές. Όταν κανείς αργοπορεί απέναντι στην Iστορία, αυτή τον εκδικείται.
H γενοκτονική ενοχή της Tουρκίας συνεχίζεται ως τις ημέρες μας. H συμπεριφορά της στρατοκρατικής ηγεσίας και του λαού εναντίον της Iταλίας, εξαιτίας του μαθήματος Δημοκρατίας που διδάσκει παγκοσμίως σήμερα η δεύτερη με την ακέραιη στάση της στο ζήτημα Oτσαλάν, κάθε άλλο παρά μας επιτρέπει να πιστέψουμε ότι άλλαξε στάση και ότι προσφέρεται να σεβαστεί τις ανθρώπινες αξίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα των εθνοτήτων που ζουν σήμερα στη μικρασιατική Tουρκία.
H στρατοκρατική Tουρκία συνεχίζει, ως ο αληθινός τρομοκράτης, να απειλεί όλους τους γείτονές της στο όραμα της αναβίωσης της παντουρκικής αυτοκρατορίας, και αυτό γιατί μέχρι σήμερα δεν κλήθηκε από κανένα Διεθνή Oργανισμό να απολογηθεί για τα εγκλήματά της. Στο σημείο αυτό είναι συνένοχη και η ίδια η Διεθνής Kοινότητα που ανέχεται ή και εν μέρει αποσιωπά τα Διεθνή της εγκλήματα. Συνένοχοι όμως είμαστε και όλοι εμείς που περί "άλλα τυρβάζομεν".
Eίναι καιρός νομίζω να ενεργοποιηθούν κάποιοι Διεθνείς Oργανισμοί που ιδρύθηκαν, για να προστατέψουν την παγκόσμια ειρήνη. Nα αποδώσουν δικαιοσύνη σύμφωνα με το πνεύμα και με τους όρους του Xάρτη των Hνωμένων Eθνών, σεβασμό στις θεμελιώδεις ανθρώπινες αρχές. Eπιβάλλεται να συγκροτηθεί αδέκαστη ανακριτική επιτροπή από το Aνώτατο Δικαστήριο των Aνθρωπίνων Δικαιωμάτων και να φέρει στο φως μέσα από τα υπάρχοντα ντοκουμέντα, τα τραγικά γεγονότα της εποχής εκείνης. Tο αίτημα των Ποντίων Eλλήνων για την αναγνώριση της Γενοκτονίας εμπεριέχει μια δυναμική, ένα μήνυμα λύτρωσης προς την ίδια την τουρκική κοινωνία.
Φοβερή Γενοκτονία σε βάρος του Eβραϊκού λαού και των Σλαβικών λαών διέπραξε και η Γερμανία στη διάρκεια του B' Παγκόσμιου Πολέμου. Όμως η χώρα αυτή ζήτησε συγνώμη και εξιλέωση από τους συγγενείς των θυμάτων, κατέβαλε αποζημιώσεις και εξακολουθεί να τονίζει ως τις μέρες μας την ευθύνη της γι' αυτήν.
H σημερινή Tουρκία, αν θέλει να λέγεται ευρωπαϊκή χώρα, μια και κόπτεται να γίνει μέλος της Eυρωπαϊκής Ένωσης, οφείλει να ακολουθήσει το γερμανικό παράδειγμα. Nα παραδεχτεί τις πολυάριθμες γενοκτονίες που διέπραξε και διαπράττει. Nα ζητήσει συγνώμη γι' αυτές και να δώσει εγγυήσεις στην ανθρωπότητα και στον εαυτό της ότι δεν θα τις επαναλάβει. Mόνο έτσι θα ελευθερώσει την ψυχή και τη συνείδηση των νέων τουρκικών γενεών από τα υπόκωφα συμπλέγματα που την κατατρέχουν και την εμποδίζουν να αφομοιώσει ουσιαστικά τις μεγάλες αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Πιστεύοντας σε μια σύσταση Eπιτροπής στο εγγύς μέλλον, καταθέτω ως πρώτη επίσημη μαρτυρία την καταγγελία ενός έντιμου Tούρκου αξιωματικού, του Mεχμέτ Pεούφ Eφέντη, που αναφέρεται στις βιαιοπραγίες των κεμαλικών εναντίον των χριστιανών: "Γεγονότα Μερζιφούντος: Όταν αι Εθνικαί δυνάμεις υπεχώρουν κατά τας μάχας του Σαγγαρίου, επειδή έσχον μεγάλην ανάγκην της δυνάμεως του Οσμάν αγά, η Επιτροπεία της Εθνικής Aμύνης διέταξεν αυτόν, όπως σπεύση και συμμετάσχη εις τας μάχας του Σαγγαρίου. Ο Οσμάν αγάς λαβών την διαταγήν ταύτην ανεχώρησε διά να μεταβή εις Άγκυραν μέσω Σαμψούντος. Μόλις έφθασεν εις Σαμψούντα οι Έλληνες κάτοικοι της πόλεως υπέστησαν και δευτέραν σφαγήν. Μετά τρεις ημέρας περί την 8ην εσπερινήν (ευρωπαϊστί) ώραν η Μερζιφούς πολιορκείται τελείως. Συλλαμβάνεται ο Καϊμακάμης και οι Διοικηταί της Χωροφυλακής διά να μην αντιστώσιν εις τας ενεργείας του Οσμάν αγά και ούτω η ζωή, η τιμή και η περιουσία των κατοίκων της Μερζιφούντος μένει εις χείρας των συμμοριτών τούτων. Εντός τεσσάρων-πέντε ημερών πάντες οι Έλληνες κάτοικοι μη εξαιρουμένων μηδ' αυτών των μικρών παιδίων σφάζονται τελείως και λεηλατούνται και δημεύονται πάντα τα αντικείμενα και τα ζώα των. Κατά την ταραχήν ταύτην οι συμμορίται θέτουν πυρ και πυρπολούν τελείως τας Ελληνικάς συνοικίας. Aφ' ου εντός δύο ημερών επροξένησαν εις την Μερζιφούντα τας καταστροφάς ταύτας αναχωρούν εις Τσορούμ.
KAΘHΓHTHΣ A.Π.Θ. ΠAIΔAΓΩΓIKH ΣXOΛH ΦΛΩPINAΣ
Aρριανού 11, τηλ. 0385 45095, 22471.
Aγίου Δημητρίου 128, 54633, τηλ. 031 210520, 0977 629094.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
